Jezierna

Jezierna
Ilustracja
kościół św. Józefa
Herb
Herb
Państwo

 Ukraina

Obwód

 tarnopolski

Rejon

zborowski

Powierzchnia

9,4 km²

Populacja (2001)
• liczba ludności
• gęstość


3615
384 os./km²

Nr kierunkowy

+380 3540

Kod pocztowy

47264

Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego
Mapa konturowa obwodu tarnopolskiego, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Jezierna”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Jezierna”
Ziemia49°38′02″N 25°20′05″E/49,633889 25,334722
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku

Jezierna (ukr. Озерна, Ozerna) – wieś (dawniej miasteczko) na Ukrainie w obwodzie tarnopolskim (rejon zborowski). W 2001 roku liczyła 3615 mieszkańców.

Od XIX w. znajduje się tu stacja kolejowa Jezierna, położona na linii Tarnopol – Lwów.

Historia

Polskie szańce nad Jezierną na mapie z roku 1787
Jezierna na wojskowej mapie z roku 1869

Wieś pierwszy raz wzmiankowano w 1542 roku. Wraz z czterema innymi miejscowościami nadana przez króla Tarnowskim, z prawami do niej Andrzeja Górki, kasztelana poznańskiego, właściciela Złoczowa. Parafię rzymskokatolicką ufundował Jakub Sobieski w 1636 roku oraz regularny czterobastionowy zamek nad rzeką Wysuczką. Prawa miejskie nadano Jeziernej w roku 1606[1]. W 1655 odbyła się bitwa pod Jezierną. Dwie dekady później Jezierna była dwukrotnie pustoszona przez Turków[2].

W II Rzeczypospolitej Jezierna była siedzibą gminy wiejskiej Jezierna w powiecie zborowskim województwa tarnopolskiego. W 1921 roku liczyła 5578 mieszkańców, z tego prawie połowę stanowili Polacy. Ukraińców było 2269 a Żydów 813[3].

Po ataku Niemiec na ZSRR, 3 lipca 1941 roku w Jeziernej zamordowano 180 Żydów. W 1942 roku część pozostałych Żydów Niemcy deportowali do obozu śmierci w Bełżcu, część przesiedlili do Zborowa. Od października 1941 do lipca 1943 w Jeziernej funkcjonował obóz pracy dla około 300 Żydów, których likwidując obóz rozstrzelano[4]. Ukrywająca się jedna z Żydówek Maria Fisher Zahn otrzymywała pomoc od mieszkańców miasteczka[5]. Żydów ukrywała ukraińska rodzina Łeśkiwów, której członkowie (Mychajło i Kateryna oraz ich syn Mykoła) zostali w 1999 roku uhonorowani przez Instytut Jad Waszem tytułami Sprawiedliwych wśród Narodów Świata[6][7][8][9].

Po wojnie Jezierna została zdepolonizowana i spadła do rangi wsi[2].

Zabytki

  • kościół św. Józefa z XIX w, po upadku ZSRR zwrócony wiernym[2];
  • cerkiew św. Trójcy z 1908 roku[2].
  • zamek, wybudowany w XVII w.[10] Ruiny zamku i szańców Jeziernej zamieścił w roku 1787 autor mapy wojskowej Friedrich von Mieg. W drugiej połowie XIX wieku pamięć o twierdzy przenieśli w swoich przewodnikach Tomasz Święcicki i Hipolit Stupnicki[11].

Przypisy

  1. Jerzy Lileyko: Sztuka ziem wschodnich Rzeczypospolitej: XVI – XVIII w. 2000, s. 175.
  2. a b c d GrzegorzG. Rąkowski GrzegorzG., PawełP. Luboński PawełP., Podole. Przewodnik po Ukrainie Zachodniej. Część II, Pruszków: Rewasz, 2006, s. 250, ISBN 83-89188-46-5, OCLC 69287000 .
  3. Wg publikacji: Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej – Tom XV – Województwo Tarnopolskie, Główny Urząd Statystyczny Rzeczypospolitej Polskiej, Warszawa 1923
  4. Холокост на территории СССР: Энциклопедия, Red. I. A. Altman. Moskwa, 2009, s. 579. ISBN 978-5-8243-1296-6.
  5. Wszyscy w sąsiedztwie wiedzieli, że się ukrywamy, ale nikt nie powiedział Niemcom. Ludzie z Jeziernej to byli dobrzy ludzie. Nie wydali nas. Pomagali nam, dając żywność. Nie przeżylibyśmy bez nich w: Ryszard Tyndorf, Zbiorowy ratunek Żydów na okupowanej przez Niemców polskiej prowincji, „Złote serca czy złote żniwa? Studia nad wojennymi losami Polaków i Żydów”, Red. Marek Jan Chodakiewicz, Wojciech J. Muszyński. Warszawa, 2011, s. 191. ISBN 978-83-61808-05-3.
  6. Leskiv Mikhail & Yekaterina ; Son: Nikolai. collections.yadvashem.org. [dostęp 2024-06-24]. (ang.).
  7. ЛЕСЬКІВ МИХАЙЛО. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-06-24]. (ukr.).
  8. ЛЕСЬКІВ КАТЕРИНА. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-06-24]. (ukr.).
  9. ЛЕСЬКІВ МИКОЛА. righteous.jew.org.ua. [dostęp 2024-06-24]. (ukr.).
  10. Przeszłość i zabytki województwa tarnopolskiego, 1926
  11. Galicya pod względem topograficznym-geograficznym-historycznym, skreślona przez Hipolita Stupnickiego, Lwów, 1869. niegdyś zamek obronny. Miasteczka. str. 83; z zamkiem niegdyś warownymw: Tomasz Święcicki. Opis starożytney Polski, Tom 2 str. 24

Linki zewnętrzne

  • Jezierna, miasteczko w pow. złoczowskim, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 570 .
  • Kąty 9.) grupa domów w Jeziernej, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 947 .
  • Historia Żydów w Jeziernej na portalu Wirtualny Sztetl
  • p
  • d
  • e
Powiat zborowski (1920–1939)
Przynależność wojewódzka
Miasta / Prawa miejskie (1920–34 )
Miasteczka (1920–34)
Gminy miejskie (1920–39 )
Gminy wiejskie zbiorowe
(1934–39 )
  • Bogdanówka
  • Hukałowce
  • Jezierna
  • Olejów
  • Pomorzany
  • Załoźce
  • Zborów
  • p
  • d
  • e
Miasta i miasteczka zdegradowane reformą gminną z 1933–1934

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich / praw miasteczka / praw osiedla; (2) wytłuszczono miasta/osiedla trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast; (4) OTPosiedle typu miejskiego; (5) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Gminy miejskie
  • Bnin (1395–1934)
  • Boćki (1509–1934)
  • Brzostek (1367–1934, od 2009)
  • Budzyń (1458–1934, od 2021)
  • Ciężkowice (1348–1934, od 2000)
  • Czarny Dunajec (1879–1896, 1925–1934, od 2023)
  • Dobrzyca (1440–1934, od 2014)
  • Gąsawa (1388–1934, od 2024)
  • Gębice (1425–1934)
  • Jagielnica (1518–1934)
  • Jaraczewo (1519–1934, od 2016)
  • Jazłowiec (1519–1934)
  • Kopanica (1450–1934)
  • Lanckorona (1366–1934)
  • Łohiszyn (1570–1934, od 1959OTP)
  • Mielnik (1440–1934)
  • Mieścisko (1474–1934, od 2024)
  • Narew (1529–1934)
  • Niżankowice (1431–1934, od 1940OTP)
  • Nowe Miasto nad Wartą (1283–1934)
  • Nowy Dwór (1578–1934)
  • Nowy Wiśnicz (1616–1934, od 1994)
  • Obrzycko (1458–1934, od 1990)
  • Odelsk (1546–1934)
  • Piaski (1775–1934)
  • Powidz (1243–1934)
  • Rogowo (1380–1580, 1672–1934)
  • Rostarzewo (1752–1934)
  • Rychtal (1294–1934, od 2024)
  • Ryczywół (1426–1934)
  • Rynarzewo (1299–1934)
  • Stara Sól (1557–1934, od 1940OTP)
  • Szereszów (1569–1934, od 1940OTP)
  • Święciechowa (1277–1934)
  • Ulanów (1616–1934, 1941–1945, od 1958)
  • Uście Solne (1616–1934)
  • Władysławów (1727–1870, 1919–1934)
  • Wojnicz (1369–1934, od 2007)
  • Zaniemyśl (1742–1934, 1940–1948)
Gminy wiejskie
z prawami miejskimi
Gminy wiejskie
z prawami miasteczka

Źródła: Dz.U. z 1933 r. nr 35, poz. 294, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 422, Dz.U. z 1934 r. nr 48, poz. 420, Dymitrow M., 2015, Pojęcie miejskości w świetle reformy gminnej w Polsce międzywojennej, [in] Krzysztofik R., Dymitrow M. (Eds), Degraded and restituted towns in Poland: Origins, development, problems / Miasta zdegradowane i restytuowane w Polsce. Geneza, rozwój, problemy, University of Gothenburg, Gothenburg, s. 61–63 / 65–115.

Kontrola autorytatywna (wieś na Ukrainie):
  • VIAF: 156129485
  • LCCN: n2001096587
  • NKC: ge992377
  • J9U: 987007491988305171