Daniel DiNardo
Kardynał prezbiter | |||
| |||
Kraj działania | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Data i miejsce urodzenia | 23 maja 1949 | ||
Arcybiskup Galveston-Houston | |||
Okres sprawowania | od 2006 | ||
Wyznanie | katolicyzm | ||
Kościół | |||
Prezbiterat | 16 lipca 1977 | ||
Nominacja biskupia | 19 sierpnia 1997 | ||
Sakra biskupia | 7 października 1997 | ||
Kreacja kardynalska | 24 listopada 2007 | ||
Kościół tytularny | |||
| |||
Strona internetowa |
Data konsekracji | 7 października 1997 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Miejscowość | Sioux City | ||||||||||||||
Miejsce | Kościół Narodzenia Pańskiego | ||||||||||||||
Konsekrator | Lawrence Soens | ||||||||||||||
Współkonsekratorzy | Donald Wuerl | ||||||||||||||
| |||||||||||||||
|
Daniel Nicholas DiNardo (ur. 23 maja 1949 w Steubenville) – amerykański duchowny katolicki, arcybiskup Galveston-Houston od 2006, kardynał, przewodniczący Konferencji Episkopatu USA w latach 2016 – 2019.
Życiorys
Jest synem włoskiego emigranta. Uczęszczał do szkoły w Pittsburghu, a w 1967 wstąpił do Seminarium Duchownego św. Pawła i studiował w Duquesne University (1967–1969). W 1969 otrzymał stypendium Bassalina i studiował na Katolickim Uniwersytecie Amerykańskim, gdzie uzyskał doktorat z filozofii. Teologię studiował w Rzymie w Kolegium Północnoamerykańskim, na Papieskim Uniwersytecie Gregoriańskim oraz w Instytucie Patrystycznym Augustinianum, gdzie uzyskał licencjat z patrologii.
Święcenia kapłańskie przyjął 16 czerwca 1977 w Pittsburghu. Od 1981 był pomocnikiem kanclerza diecezji Pittsburgh i wykładał w Seminarium św. Pawła. Od 1984 pracował w sekretariacie Kongregacji ds. Biskupów oraz prowadził seminarium z metodologii dla studentów I roku teologii na Uniwersytecie Gregoriańskim w Rzymie.
W 1991 wrócił do diecezji Pittsburgh i rozpoczął pracę w kurii jako odpowiedzialny za szkolnictwo.
19 sierpnia 1997 został mianowany koadiutorem w diecezji Sioux City. Sakrę biskupią otrzymał 7 października. 28 listopada 1998 przejął funkcję ordynariusza.
16 stycznia 2004 Jan Paweł II mianował go biskupem koadiutorem diecezji Galveston-Houston[1], a 29 grudnia 2004, kiedy papież podniósł tę diecezję do rangi metropolii, arcybiskupem koadiutorem. 28 lutego 2006 został ordynariuszem tej archidiecezji, która liczy 1 300 000 wiernych[2].
Był członkiem Komisji ds. Katechizmu amerykańskiej Konferencji Episkopatu, a także konsultorem, z ramienia Konferencji, przy Krajowym Stowarzyszeniu Wykonawców Muzyki Sakralnej. Jest członkiem rady administracyjnej Katolickiego Uniwersytetu Amerykańskiego w Waszyngtonie oraz Krajowego Katolickiego Stowarzyszenia Pomocy Niepełnosprawnym.
Na konsystorzu 24 listopada 2007, z nominacji Benedykta XVI, został włączony do grona kardynałów z tytułem prezbitera Sant’Eusebio[3].
Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.
W latach 2013-2016 był wiceprzewodniczącym Konferencji Episkopatu USA. 15 listopada 2016 został wybrany na trzyletnią kadencję przewodniczącego Konferencji Episkopatu USA[4].
Przypisy
- ↑ NOMINA DEL COADIUTORE DI GALVESTON-HOUSTON (U.S.A.). vatican.va, 2004-01-16. [dostęp 2019-11-07]. (wł.).
- ↑ RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO DI GALVESTON-HOUSTON (U.S.A.). vatican.va, 2006-02-28. [dostęp 2019-11-07]. (wł.).
- ↑ Abp Ryłko nowym kardynałem. tvn24.pl, 2007-11-24. [dostęp 2019-11-07].
- ↑ Konferencja Episkopatu USA w bazie gcatholic.org (ang.) [dostęp 2019-11-07]
Bibliografia
- Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
- Daniel DiNardo [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-11-07] (ang.).
- p
- d
- e
Liczba purpuratów wynosi 237 zaś uprawnionych do udziału w Konklawe wynosi 127
(a) – utracił prawa elektorskie, pomimo nie ukończonych 80 lat
- p
- d
- e
|
- p
- d
- e
Zmarli kardynałowie |
|
---|---|
Byli kardynałowie |
|
Żyjący kardynałowie bez uprawnień elektorskich |
|
Żyjący kardynałowie elektorzy |
|
w nawiasach podano rok kreacji kardynalskiej
- p
- d
- e
|