Władysław Narkiewicz
 | |
| Państwo działania |
|
|---|---|
| Data urodzenia | 19 lutego 1936 |
| Profesor nauk matematycznych | |
| Specjalność: teoria liczb, algebra, historia matematyki[1] | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | 1961 |
| Habilitacja | 1967 |
| Profesura | 1974 |
| Nauczyciel akademicki | |
| Uczelnia | Uniwersytet Wrocławski |
| Okres zatrudn. | 1974-2006 |
Władysław Narkiewicz (ur. 19 lutego 1936) – polski matematyk, znany z prac z algebraicznej teorii liczb, algebry i historii matematyki. Profesor zwyczajny od 1974 roku.
Życiorys
Obronił doktorat w roku 1961 i habilitował się w 1967 na Uniwersytecie Wrocławskim, gdzie wykładał od 1974 do 2006. Pełnił w swoim życiu wiele różnych funkcji na Uniwersytecie, był m.in. kierownikiem Instytutu Matematycznego, dziekanem Wydziału Matematyki i Fizyki oraz prorektorem do spraw naukowych[2].
W 1968 otrzymał Nagrodę im. Stefana Banacha[3]
Niektóre prace
- The Development of prime number theory. Springer, 2002.
- Elementary and Analytic Theory of Algebraic Numbers. Wyd. 3. Springer, 2004. ISBN 83-01-13604-9.
- Teoria Liczb. Wyd. 3. Wydawnictwo Naukowe PWN, 2003.
- Uniform distribution of sequences of integers in residue classes. Springer, 1984. ISBN 3-540-13872-2.
- Polynomial mappings. Springer, 1995. ISBN 3-540-59435-3.
- Teoria Galois dla nauczycieli. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego 1994.
- Rational Number Theory in 20th Century, Springer, London, 2012. ISBN 978-0-85729-531-6
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Strona domowa Władysława Narkiewicza
- Profil matematyka na Mathematics Genealogy Project
Artykuły popularnonaukowe w miesięczniku „Delta” [dostęp 2021-09-01].
- p
- d
- e
Kontrola autorytatywna (osoba):
Identyfikatory zewnętrzne:
- identyfikator osoby w bazie „Ludzie nauki” (dawnej): 32409
