Paolo Giobbe

Kardynał prezbiter

Haerere Christo

Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

10 stycznia 1880
Rzym

Data i miejsce śmierci

14 sierpnia 1972
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Datariusz Jego Świątobliwości

Okres sprawowania

1959–1968

Nuncjusz w Holandii

Okres sprawowania

1935–1959

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

4 grudnia 1904

Nominacja biskupia

30 marca 1925

Sakra biskupia

26 kwietnia 1925

Kreacja kardynalska

15 grudnia 1958
Jan XXIII

Kościół tytularny

S. Maria in Vallicella

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

26 kwietnia 1925

Konsekrator

Pietro Gasparri

Współkonsekratorzy

Tito Trocchi
Alessandro Fontana

Konsekrowani biskupi
Luis Adriano Díaz Melo	16 października 1927
Miguel Gaspar Monconill y Viladot	26 października 1930
Hipólito Leopoldo Agudelo	6 stycznia 1931
Crisanto Luque Sánchez	3 maja 1931
Joaquín Bienvenido Alcaide y Bueso	1 maja 1932
Juan Manuel González Arbeláez	29 października 1933
Luis Calixto Leiva Charry	8 kwietnia 1934
Diego María Gómez Tamayo	6 maja 1934
Pablo Alegría Iriarte	4 listopada 1934
Johannes Petrus Huibers	11 lutego 1936
Bernardus Johannes Alfrink	17 lipca 1951
José Gabriel Calderón Contreras	6 stycznia 1959

Współkonsekrowani biskupi
Gennaro Verolino	7 października 1951

Paolo Giobbe (ur. 10 stycznia 1880 w Rzymie, zm. 14 sierpnia 1972 tamże) – włoski duchowny katolicki wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej. kardynał.

Ukończył seminarium w Rzymie, gdzie uzyskał doktoraty z teologii i prawa kanonicznego. Święcenia kapłańskie otrzymał 4 grudnia 1904. Do roku 1909 pracował duszpastersko, po czym rozpoczął pracę w Kurii. Początkowo był cenzorem w Rzymskiej Akademii Liturgicznej i minutantem w Kongregacji Rozkrzewiania Wiary. W tym samym roku został asystentem w Ateneum De Propaganda Fide. Od roku 1918 rektor tej uczelni.

30 marca 1925 otrzymał nominację na tytularnego arcybiskupa Tolemaide di Tebaide i nuncjusza w Kolumbii. Sakry udzielił mu kardynał Pietro Gasparri, Sekretarz Stanu Stolicy Apostolskiej. W latach 1935-1959 internuncjusz z tytułem nuncjusza ad personam w Holandii. Na konsystorzu z grudnia 1958 został kardynałem prezbiterem Santa Maria in Vallicella. Od listopada 1959 pełnił funkcję Datariusza Jego Świątobliwości. Z urzędu zrezygnował w 1968, kiedy dykasteria została, w wyniku reform w Kurii, zlikwidowana. Brał udział w konklawe 1963. Prawo udziału w konklawe stracił w styczniu 1971, kiedy to wprowadzono ograniczenie dla kardynałów powyżej 80. roku życia. Umarł jako najstarszy żyjący członek Kolegium Kardynalskiego. Pochowany w jednej z kaplic na Campo Verano.

Bibliografia

Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
Catholic-Hierarchy

Datariusze Jego Świątobliwości

Datariusze apostolscy	Giovanni Feys (1418–1424) Mirosław Brudzewski (1424–1427) Bartolomeo Vignati (1427?–1431) Maffeo Vegio (1431?–1455) Cosimo Di Monserrato (1455–1458) Lorenzo Roverella (1459–1471) Giovanni Battista Cibo (1471–1473) Francesco Di Toledo (1473–1479) Stefano Morel (1479–1484) Antoniotto Pallavicini (1484–1489) Giovanni Sacchi (1489–1492) Juan López (1492–1496) Giovanni Battista Ferrari (1496–1502) Juan Ortega de Gomiel (1502–1503) Ottaviano Capocci (1503) Fabio Santori (1503–1505) Giovanni Gozzadini (1505–1507) Francesco Argentino (1507–1511) Lorenzo Pucci (1511–1513) Silvio Passerini (1513–1517) Luigi de’ Rossi (1517–1519) Matteo Giberti (1519–1522) Willem van Enckevoirt (1522–1523) Matteo Giberti [ponownie] (1523–1527) Giovanni Battista Bonciani (1527–1528) Bertrando Clerici (1528) Tommaso Cortesi (1528–1533) Johannes Jungen Winkel (1533–1534) Cristoforo Giacobazzi (1534–1536) Pietro Durante (1537–1539) Vincenzo Durante (1539–1541) Girolamo Recanati Capodiferro (1541–1544) Nicola Venceyus (1544–1550) Sebastiano Antonio Pighini (1550–1552) Giulio Canani (1552–1555) Gianbattista Osio (1555–1556) Francesco Bacodie (1556–1560) Ludovico Simonetta (1560–1561) Francesco Alciati (1561–1565) Marco Antonio Maffei (1566–1570) Antonio Marchesani (1570–1572) Matthieu Cointerel (1572–1585) Ippolito Aldobrandini (1585–1587) Giovanni Evangelista Pallotta (1587–1590) Lucio Sassi (1590–1604) Bernardino Paoloni (1604–1605) Pompeo Arrigoni (1605–1607) Michelangelo Tonti (1607–1611) Aurelio Maraldi (1611–1621) Francesco Sacrati (1621) Ulpiano Volpi (1621–1623) Clemente Merlini (1623) Giacomo Cavalieri (1623–1626) Fabio Lagonissa (1626–1627) Egidio Orsini (1627–1644) Domenico Cecchini (1644–1652) Giovanni Bertucci (1652–1655) Giacomo Corradi (1655–1666) Pietro Vito Ottoboni (1667–1670) Gaspare Carpegna (1670–1676) Stefano Agostini (1676–1683) Francesco Liberati (1683–1689) Bandino Panciatici (1689–1700) Giuseppe Sacripante (1700–1721) Pier Marcellino Corradini (1721–1730) Francesco Antonio Valenti (1730–1731)
Kardynałowie prodatariusze	Antonio Saverio Gentili (1731–1740) Pompeo Aldrovandi (1740–1743) Giovanni Giacomo Millo (1743–1757) Carlo Alberto Guidobono Cavalchini (1758–1774) Vincenzo Malvezzi Bonfioli (1774–1775) Andrea Negroni (1775–1789) Filippo Campanelli (1789–1795) Aurelio Roverella (1795–1808) Alessandro Mattei (1808–1820) Giulio Gabrielli (1820–1822) Antonio Gabriele Severoli (1823–1824) Bartolomeo Pacca (1824–1844) Ugo Pietro Spinola (1844–1858) Mario Mattei (1858–1870) Luigi Vannicelli Casoni (1870–1877) Carlo Sacconi (1877–1889) Angelo Bianchi (1889–1897) Gaetano Aloisi Masella (1897–1902) Angelo Di Pietro (1902–1914) Vincenzo Vannutelli (1914–1930) Raffaele Scapinelli di Léguigno (1930–1933) Luigi Capotosti (1931–1938) Federico Tedeschini (1938–1959) Paolo Giobbe (1959–1967)

Datariusze apostolscy