Krośniewice

Ten artykuł dotyczy miasta. Zobacz też: inne znaczenia tego słowa.
Krośniewice
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Urząd Miejski w Krośniewicach
Herb
Herb
Państwo

 Polska

Województwo

 łódzkie

Powiat

kutnowski

Gmina

Krośniewice

Prawa miejskie

1442-1870 i od 1926

Burmistrz

Katarzyna Erdman

Powierzchnia

4,18[1] km²

Populacja (2022)
• liczba ludności
• gęstość


4121[1]
986[1] os./km²

Strefa numeracyjna

24

Kod pocztowy

99-340

Tablice rejestracyjne

EKU

Położenie na mapie gminy Krośniewice
Mapa konturowa gminy Krośniewice, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Krośniewice”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, w centrum znajduje się punkt z opisem „Krośniewice”
Położenie na mapie województwa łódzkiego
Mapa konturowa województwa łódzkiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Krośniewice”
Położenie na mapie powiatu kutnowskiego
Mapa konturowa powiatu kutnowskiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Krośniewice”
Ziemia52°15′13″N 19°10′12″E/52,253611 19,170000
TERC (TERYT)

1002044

SIMC

0969095

Urząd miejski
ul. Poznańska 5
99-340 Krośniewice
Multimedia w Wikimedia Commons
Hasło w Wikisłowniku
Strona internetowa

Krośniewice – miasto w Polsce położone w województwie łódzkim, w powiecie kutnowskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Krośniewice. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do województwa płockiego.

Miasto Krośniewice leży w północno-zachodniej części województwa łódzkiego, 15 km na zachód od stolicy powiatu – Kutna. Stanowi punkt końcowy drogi wojewódzkiej nr 581 z Gostynina.

Krośniewice leżą w historycznej ziemi łęczyckiej[2]. Prywatne miasto szlacheckie lokowane w 1452 roku położone było w XVI wieku w województwie łęczyckim[3].

Dawniej Krośniewice były znane z długich zatorów[4][5] spowodowanych skrzyżowaniem ówczesnych dwóch głównych dróg krajowych – nr 1 (część trasy E75) i nr 2 (część trasy E30). Sytuacja uległa częściowej zmianie po oddaniu do użytku autostrady A2 z Konina do Strykowa pod Łodzią. Ostatecznie problem rozwiązano 16 grudnia 2009 roku, oddając do użytku obwodnicę miasta[6] i wyprowadzając drogi nr 91 oraz nr 92 poza Krośniewice. Przebieg nowej trasy spotkał się z krytyką mieszkańców[4] oraz władz miejskich[7].

Historia

Pałac
Nieczynna stacja kolei wąskotorowej

Pierwsza wzmiankach o Krośniewicach jako wsi pochodzi z 1355 roku, o miejscowej parafii zaś z 1388. Dokładna data nadania praw miejskich nie jest znana, nastąpiło to przed 1420. Od momentu powstania do 1945 miejscowość w rękach prywatnych – należała do rodów: Awdańców, Szczawińskich, Włostowskich, Gomolińskich, Opackich i Rembielińskich. Miasto znajdowało się w kluczu dóbr ziemskich z siedzibą w sąsiednim Błoniu, obecnie częściowo dzielnicy miasta, znane głównie jako ośrodek lokalnego rzemiosła.

W 1564 po raz pierwszy wymieniani są tu Żydzi, a przed 1576 znaczną część miejskiej zabudowy strawił pożar. 27 marca 1775 kolejny właściciel Karol Saryusz Gomoliński otrzymuje od króla Stanisława Augusta Poniatowskiego przywilej dla Krośniewic zezwalający na targi tygodniowe w poniedziałek. W 1793 miasto zajęte przez Prusy, później w Królestwie Kongresowym.

W 1870 roku Krośniewice straciły prawa miejskie i zostały siedzibą gminy, które odzyskały w 1926 r.

W 1906 roku na terenie Krośniewic i okolic zawiązała się parafia mariawicka, ściśle związana z duszpasterską działalnością o. Jana Marii Michała Kowalskiego (w latach 1905–1906 proboszcza w Starej Sobótce) i o. Czesława Marii Polikarpa Kahla, który był wikariuszem w Krośniewicach. Mariawici związani byli z prężnym ośrodkiem w Nowej Sobótce, w późniejszych latach w nieodległym Kajewie wybudowali własny kościół i ochronkę dla dzieci.

W 1915 wybudowano w Krośniewicach kolejkę wąskotorową rozbudowaną w okresie późniejszym – do dziś istnieje tu stacja i siedziba Krośniewickich Kolei Dojazdowych. Obecnie w mieście działa także przedszkole, szkoła podstawowa, gimnazjum i liceum.

W czasie kampanii wrześniowej stacjonował tu III/3 dywizjon myśliwski

16 września 1939 Krośniewice zajęły wojska niemieckie. W tym samym roku miasto włączono do Rzeszy Niemieckiej. 10 maja 1940 administracja niemiecka utworzyła w Krośniewicach getto o powierzchni zaledwie 1 ha, na terenie którego stłoczono ponad 1100 Żydów z miasta i okolic. 15 października 1942 getto zostało zlikwidowane, a wszystkich jego mieszkańców wywieziono do obozu zagłady w Chełmnie nad Nerem i wymordowano. W 1943 administracja niemiecka zgermanizowała nazwę miasta do formy Kroßwitz.

W czasach Polski Ludowej, od początku lat 60.[8] do połowy lat 80. w mieście krzyżowały się dwie główne drogi międzynarodowe: E8 relacji ŚwieckoPoznańWarszawaTerespol i E16 relacji TrójmiastoToruńŁódźCieszyn[9].

Zabytki

Demografia

Dane z 31.12.2019 roku[12]

Opis Ogółem Kobiety Mężczyźni
jednostka osób % osób % osób %
populacja 4322 100 2285 52,9 2037 47,1
gęstość zaludnienia

(mieszk./km²)

1046,7
Populacja


  • Piramida wieku mieszkańców Krośniewic w 2014 roku[13].


Wspólnoty wyznaniowe

Osoby związane z miejscowością

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2022 roku [online], Główny Urząd Statystyczny, 7 grudnia 2022 [dostęp 2022-12-08] .
  2. Jan Józefecki, Piotr Stasiak: Krośniewice. Dzieje Miasta i okolicy (1397-1945) – fragmenty. krosniewice.pl. [dostęp 2020-08-15]. (pol.).
  3. Zenon Guldon, Jacek Wijaczka, Skupiska i gminy żydowskie w Polsce do końca XVI wieku, w: Czasy Nowożytne, 21, 2008, s. 181.
  4. a b Michał Frąk: W tym miasteczku nie chcą obwodnicy. „Dla nas to będzie koniec”. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. 2015-03-25. [dostęp 2019-04-13]. (pol.).
  5. Dariusz Koźlenko: Życie w cieniu autostrady. [w:] Polityka [on-line]. 2013-04-02. [dostęp 2019-04-13]. (pol.).
  6. Dorota Grąbczewska: Krośniewice: Obwodnicą wreszcie można jechać. Gazeta Krakowska, 2009-12-16. [dostęp 2017-06-26]. (pol.).
  7. Dorota Grąbczewska: Kto wymyślił taką obwodnicę Krośniewic. [w:] Dziennik Łódzki [on-line]. 2009-09-01. [dostęp 2019-04-13]. (pol.).
  8. Mapa samochodowa Polski 1:1 000 000, Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1962 .
  9. Samochodowy atlas Polski 1:500 000. Wyd. V. Warszawa: Państwowe Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych, 1979, s. 74. ISBN 83-7000-017-7.
  10. Krośniewice. [w:] Strona Diecezji Łowickiej [on-line]. [dostęp 2017-07-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-04)].
  11. Krośniewice – Andersówka. tpzk.eu. [dostęp 2023-07-27].
  12. Krośniewice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2019-12-20] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  13. Krośniewice w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2016-01-09] , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  14. Kościół Chrześcijański „Jezus Żyje”. kchjz.pl. [dostęp 2022-08-23].
  15. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Krośniewicach. diecezja.lowicz.pl. [dostęp 2022-08-23].

Linki zewnętrzne

  • Muzeum im. Jerzego Dunin Borkowskiego
  • Krośniewice, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. IV: Kęs – Kutno, Warszawa 1883, s. 705 .
  • Google, Widok ulicy. [online], Mapy Google, wrzesień 2012 [dostęp 2020-05-24] . – widok na skrzyżowanie dawnych dróg nr 1 i 2 w Krośniewicach.
  • p
  • d
  • e
Gmina Krośniewice

Siedziba gminy: Krośniewice

Miasto
  • Krośniewice
Wsie
Kolonie
Osady
Części wsi
  • Bieliczki
  • Grabinka
  • Ludwików
  • Nowe Kutnowskie
  • Nowe Probostwo
  • Nowe-Kolonia
  • Pawlikowice-Parcele
  • Szubina-Parcel
  • Szubinka
  • Szubsk Mały
  • Wartoły
  • Wysoka Mała

Herb gminy Krośniewice

  • p
  • d
  • e
Miasta
Gminy miejskie
Gminy miejsko-wiejskie
  • Dąbrowice
  • Krośniewice
  • Żychlin
Gminy wiejskie
  • Bedlno
  • Krzyżanów
  • Kutno
  • Łanięta
  • Nowe Ostrowy
  • Oporów
  • Strzelce

Herb powiatu kutnowskiego

  • p
  • d
  • e
Powiat kutnowski (1867–1975)
  • Siedziba powiatu – Kutno
Przynależność wojewódzka
Miasta
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
  • Bedlno (1953–54 i 1973–75)
  • Błonie (1867–1953)
  • Chodów (1973–75)
  • Czerwonka (1953–54)
  • Dąbrowice (1867–1954 i 1973–75)
  • Dobrzelin (1870–74, 1926–54 i 1973–75)
  • Krośniewice (1870–1954 i 1973–75)
  • Krzyżanów (1973–75)
  • Krzyżanówek (1867–1954)
  • Kutno (1867–1954 i 1973–75)
  • Łanięta (1919–54 i 1973–75)
  • Mikstal (1867–1918)
  • Nowe Ostrowy (1973–75)
  • Oporów (1867–1954 i 1973–75)
  • Ostrowy (1953–54)
  • Plecka Dąbrowa (1867–1954)
  • Rdutów (1867–1953)
  • Sójki (1867–1953)
  • Strzelce (1953–54 i 1973–75)
  • Wojszyce (1867–1953)
  • Wroczyny (1867–70)
  • Żychlin (1867–70, 1874–1926 i 1973–75)
  • Żychlin (1870–74)
Gromady
(1954–72)
  • Bedlno (1954–72)
  • Biała (1961–72)
  • Bielawki (1956–68)
  • Byszew ( 1956–72)
  • Chodów (1968–72)
  • Cygany (1954–61)
  • Czerwonka (1954–68)
  • Dąbrowice (1954–72)
  • Długie (1954–68)
  • Dobrzelin (1954–72)
  • Emilianów (1954–59)
  • Gołębiew Stary (1954–68)
  • Gołębiewek Nowy (1954–61)
  • Kaszewy Kościelne (1954–61)
  • Krośniewice (1954–72)
  • Kruki (1954–61)
  • Krzyżanów (1954–72)
  • Kutno (1954–56)
  • Kutno (1961–68)
  • Kutno-Wschód (1968–72)
  • Kutno-Zachód (1968–72)
  • Łanięta (1954–72)
  • Mikstal (1954–68)
  • Miłonice (1954–68)
  • Mirosławice (1954–68)
  • Młogoszyn (1954–72)
  • Mnich (1954–59)
  • Nowa Wieś (1954–61)
  • Nowe (1954–72)
  • Odolin (1954–56)
  • Oporów (1954–72)
  • Ostrowy (1954–72)
  • Plecka Dąbrowa (1954–72)
  • Pniewo (1954–61)
  • Podczachy (1954–61)
  • Przyzórz (1954–68)
  • Rdutów (1954–68)
  • Ruszki (1954–59)
  • Siemianów (1954–68)
  • Sójki (1954–68)
  • Strzegocin ( 1956–72)
  • Strzelce (1954–72)
  • Śleszyn (1954–61)
  • Załusin (1956–72)
  • Zgórze (1954–59)
  • p
  • d
  • e
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).