Jan VII Horneburg

Jan VII Horneburg
Johann Horneburg
Biskup
Data i miejsce śmierci	16 czerwca 1555 Beeskow
Biskup diecezjalny lubuski
Okres sprawowania	1551-1555

Wyznanie	katolickie
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	5 października 1551
Sakra biskupia	10 kwietnia 1552

Sukcesja apostolska
Data konsekracji	10 kwietnia 1552
Konsekrator	Mikołaj Dzierzgowski

Jan VII Horneburg (zm. 16 czerwca 1555 w Beeskow) – duchowny rzymskokatolicki. Był ostatnim katolickim biskupem diecezji lubuskiej.

Studiował teologię i prawo na uniwersytetach w: Wittenberdze, Lipsku i Bolonii. Następnie przebywał na dworach arcybiskupich w Moguncji i Magdeburgu.

W 1550 został nominowany biskupem lubuskim. Na jego elekcję wpływ miały przede wszystkim głosy margrabiego brandenburskiego, który narzucił jego kandydaturę kapitule katedralnej^[1]. 5 października 1551 r. otrzymał bullę nominacyjną. 10 kwietnia 1552 r. został konsekrowany przez arcybiskupa gnieźnieńskiego Mikołaja Dzierzgowskiego.

Biskup zmarł w 1555 r. Na jego następcę został powołany przez kapitułę małoletni Joachim Fryderyk Hohenzollern.

Wybór ten oznaczał praktyczny koniec katolickiego biskupstwa lubuskiego. W latach 1555-1571 margrabia Jan Jerzy Hohenzollern, sprawujący pełną opiekę nad synem, a używający tytułu administratora diecezji lubuskiej przeprowadził sekularyzację dóbr kościelnych oraz wprowadził luterańską ordynację kościelną. Później z kolei losy diecezji niewiele obchodziły Joachima Fryderyka. Jego związek ze sprawowanym biskupstwem polegał prawie wyłącznie na nominalnym używaniu tytułu kościelnego i pobieraniu z niego beneficjów. W 1598 roku biskup porzucił swoją funkcję w chwili objęcia stanowiska elektora brandenburskiego. Jego następca nie został nominowany. Funkcje administracyjne przeszły na superintendentów luterańskich.

Przypisy

↑ Dariusz Dolański, Małgorzata Konopnicka: STOSUNKI WYZNANIOWE NA POGRANICZU ŚLĄSKO-LUBUSKIM W XVI–XVII WIEKU. [w:] ROCZNIK LUBUSKI TOM XXVI, CZ. 2 [on-line]. zbc.uz.zgora.pl, 2000. [dostęp 2013-01-22]. (pol.).

Bibliografia

Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła katolickiego w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Instytut Wydawniczy "Pax", wyd. 2, Warszawa 2000.

Biskupi lubuscy

Lubusz 1133-1276	Bernard (1133) Stefan (1149–56?) Bernard (ok.1156?) Gaudenty (1180) Arnold (1191) Cyprian (1198–1201) Wawrzyniec I (ok.1201–1204) Wawrzyniec II (1204?–1233) Henryk I (1233–1244) Nanker (1248–1250?) Wilhelm I z Nysy (1252–1273) Wilhelm II (1275–1276) Wolmir (1282-1284?)
Górzyca 1276-1385	Wilhelm II (1276-1284) Konrad I (1284–1299) Mikołaj (1299-1300) Jan (1300-1302) Fryderyk I (1305–1311) Stefan II (1326–1345) Apeczko z Ząbkowic (1345–1352) Henryk II Bencz (1353–1366) Piotr I z Opola (1366–1375) Wacław II Legnicki (1375–1382) Jan Kietlicz (1383–1385)
Fürstenwalde 1385-1598	Jan Kietlicz (1385–1392) Jan II Mraz (1392–1397) Jan III z Borsznic (1397–1420) Jan IV z Wałdowa (1420–1423) Jan V z Wałdowa (1423–1424) Krzysztof von Rotenhan (1424–1436) Piotr II von Burgsdorff (1437–1439) Konrad II Kron (1440–1443) Jan VI von Deher (1443–1455) Fryderyk II Sesselmann (1455–1483) Liborius von Schlieben (1484–1486) Ludwig von Burgsdorf (1487–1490) Dytryk von Bülow (1490–1523) Jerzy von Blumenthal (1524–1550) Jan VII Horneburg (1550–1555) Joachim Fryderyk Hohenzollern (1555–1598)