Alfred Ildefons Schuster

Alfredo Ildefonso Schuster

Alfredo Ludovico Schuster

Kardynał prezbiter

Alfredo Ildefonso Schuster (1930)

Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

18 stycznia 1880
Rzym

Data i miejsce śmierci

30 sierpnia 1954
Venegono Inferiore

Miejsce pochówku

Katedra w Mediolanie

Arcybiskup metropolita Mediolanu

Okres sprawowania

1929–1954

Przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch

Okres sprawowania

1952–1953

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Inkardynacja

benedyktyni

Śluby zakonne

13 listopada 1900

Prezbiterat

19 marca 1904

Nominacja biskupia

26 czerwca 1929

Sakra biskupia

21 lipca 1929

Kreacja kardynalska

15 lipca 1929
Pius XI

Kościół tytularny

bazylika św. Sylwestra i św. Marcina w Monti

Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji

21 lipca 1929

Miejscowość

Watykan

Miejsce

kaplica Sykstyńska

Konsekrator

Pius XI

Współkonsekratorzy

Carlo Cremonesi
Agostino Zampini

Konsekrowani biskupi
Arcangelo Mazzotti	1931
Francesco Fulgenzio Lazzati	1931
Adriano Bernareggi	1932
Giacinto Tredici	1934
Rodolfo Orler	1934
Gustavo Testa	1934
Pietro Mozzanica	1934
Enrico Montalbetti	1935
Giovanni Luigi Marinoni	1936
Paolo Castiglioni	1937
Domenico Grassi	1939
Norberto Perini	1941
Ildebrando Vannucci	1942
Domenico Bernareggi	1945
Egidio Bignamini	1945
Giuseppe Obert	1949
Giovanni Battista Cesana	1951
Alfonso Beretta	1951
Vitale Bonifacio Bertoli	1951
Anacleto Cazzaniga	1953
Costantino Caminada	1953
Agostino Saba	1953

Błogosławiony
Alfred Ildefons Schuster

Alfred Ildefons Schuster (1939)

Czczony przez

Kościół katolicki

Beatyfikacja

12 maja 1996
plac Świętego Piotra
przez Jan Paweł II

Wspomnienie

30 sierpnia

Szczególne miejsca kultu

katedra Dom de Milan

Multimedia w Wikimedia Commons

Alfred Ildefons Schuster OSB, właśc. Alfredo Ludovico Schuster (ur. 18 stycznia 1880 w Rzymie, zm. 30 sierpnia 1954 w Venegono Inferiore) – włoski duchowny rzymskokatolicki, benedyktyn, doktor filozofii, arcybiskup Mediolanu w latach 1929–1954, kardynał prezbiter od 1929, przewodniczący Konferencji Episkopatu Włoch w latach 1952–1953. Błogosławiony Kościoła katolickiego.

Życiorys

Przyszedł na świat w rodzinie niemieckiego imigranta. Ojciec pochodził z Bawarii i był krawcem. Alfredo był dzieckiem z drugiego małżeństwa. W dzieciństwie służył jako ministrant. W 1898 wstąpił do zakonu benedyktynów. Profesję złożył w listopadzie 1900. Uzyskał doktorat z filozofii w 1903, a następnie doktorat z teologii. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 marca 1904 w bazylice laterańskiej z rąk kardynała Pietra Respighiego. Później był między innymi mistrzem nowicjatu i przeorem.

26 czerwca 1929 otrzymał nominację na arcybiskupa Mediolanu. Złożył przysięgę wierności przed królem Wiktorem Emmanuelem III jako pierwszy biskup po podpisaniu konkordatu między państwem włoskim a Watykanem. Sakry udzielił mu papież Pius XI w kaplicy Sykstyńskiej. Parę dni wcześniej otrzymał nominację kardynalską z tytułem prezbitera Santi Silvestro e Martino ai Monti. Popierał inwazję Włoch na Etiopię (wojna włosko-abisyńska), gdyż sądził, że za cenę krwi pomoże to nawrócić ten kraj na wiarę katolicką i pomóc w zaprowadzeniu tam rzymskiej cywilizacji^[1] (na terytorium Etiopii już w IV wieku istniało jedno z pierwszych państw chrześcijańskich na świecie i do dzisiaj chrześcijanie stanowią większość). Brał udział w konklawe 1939.

Wielokrotnie cenzurowany za krytykę faszyzmu i reżimu Benito Mussoliniego^[2].

Zmarł w seminarium pod Mediolanem i pochowany został w mediolańskiej katedrze. Uroczystościom pogrzebowym przewodził patriarcha Wenecji Angelo Giuseppe Roncalli (przyszły papież Jan XXIII).

W roku 1957 otwarto jego proces beatyfikacyjny. Aktu beatyfikacji dokonał papież Jan Paweł II 12 maja 1996 roku.

Wspomnienie liturgiczne bł. Alfreda Ildefonsa obchodzone jest w dzienną pamiątkę śmierci.

Przypisy

↑ Zapomniane piekło (tłumaczenie artykułu De Zeit). 13 grudnia 2001. [dostęp 2015-02-04]. (pol.).
↑ GrzegorzG. Kucharczyk GrzegorzG., Czerwone karty Kościoła, wyd. 2 rozsz., Dębogóra: Wydawnictwo Dębogóra, [cop. 2008], ISBN 978-83-61374-68-8, OCLC 750827767 [dostęp 2021-05-20] .

Zobacz też

Bibliografia

The Cardinals of the Holy Roman Church. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-04)]. – sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów (autor: Salvador Miranda) (ang.)
Catholic-Hierarchy (ang.)

Biskupi i Arcybiskupi Mediolanu

Biskupi Mediolanu	Anatalon Święty Kajus Kastrycjan Kalimerus Mona Mirokles (do 316) Matern (316–328) Protazy Algisi (328–343) Eustorgiusz (344–350) Dionizy Mariani (350–355) Auksencjusz (355–374) Święty Ambroży (374–397) Symplicjan Soresini (397–400) Weneriusz z Mediolanu (400–408) Marolo (408–423) Martynian Osio (423–435) Gliceriusz Landriani (436–438) Łazarz Beccardi (438–449) Euzebiusz Pagani (449–462) Geroncjusz Bescapè (462–465) Benignus Bossi (465–472) Senator Settala (472–475) Teodor I de' Medici (475–490) Wawrzyniec I Litta (490–512) Eustorgiusz II (512–518) Magnus de' Trincheri (518–530) Dacjusz Agliati (530–552) Witalis de' Cittadini (552–555) Fronton (biskup Mediolanu) (556–566) Auzan Crivelli (566–567) Honorat Castiglioni (568–572) Wawrzyniec II (573–592) Konstantyn de' Cittadini (593–600) Deodatus (601–629) Asteriusz (biskup Mediolanu) (630–640) Fortus (641–643) Jan I Bono (649–660) Antonin Fontana (660–661) Maurycyliusz (661–662) Ampeliusz (667–672) Manswet Savelli (672–681) Benedykt I Crespi (681–725)
Arcybiskupi Mediolanu	Teodor II (725–739) Arifred (741–742) Stabilis (742–744) Natal (746–747) Leto Marcellino (745–759) Tommaso Grassi (759–783) Pietro I Oldrati (784–801) Odelperto (803–813) Anzelm I Biglia (813–818) Buono Castiglioni (818–822) Angilberto I (822–823) Angilberto II Pusterla (824–859) Tadone (860–868) Ansperto Confalonieri da Biassono (868–881) Anzelm II Capra (882–896) Landolfo I Grassi (896–899) Andrea da Carcano (899–906) Aicone Oldrati (906–918) Gariberto di Besana (918–921) Lamperto (921–931) Ilduino (931–936) Arderico Cotta (936–948) Adelmano (948–953) Valperto de' Medici (953–970) Arnolfo I (970–974) Godfryd (974–979) Landolfo II da Carcano (980–998) Arnolfo II da Arsago (998–1018) Ariberto da Intimiano (1018–1045) Gwido da Velate (1045–1069) Attone (1072–1085) Anselmo da Ro (1086–1093) Arnolfo III (1093–1097) Anselmo da Bovisio (1097–1101) Grossolano (1102–1112) Giordano da Clivio (1112–1120) Olrico (1120–1126) Anselmo Pusterla (1126–1135) Bernard z Clairvaux (elekt 1135) Robaldo (1135–1145) Oberto da Pirovano (1146–1166) Galdino Valvassi della Sala (1166–1176) Algisio da Pirovano (1176–1185) Uberto Crivelli (1185–1187) Milone da Cardano (1187–1195) Uberto da Terzago (1195–1196) Filippo da Lampugnano (1196–1206) Uberto da Pirovano (1206–1211) Gerardo da Sessa (elekt 1211) Henryk I da Settala (1213–1230) Wilhelm I da Rizolio (1230–1241) Leon da Perego (1241–1257) Ottone Visconti (1262–1295) Rufin da Frisseto (1295–1296) Franciszek I da Parma (1296–1308) Cassone Torriani (1308–1317) Aicardo da Intimiano (1317–1339) Giovanni II Visconti (1342–1354) Roberto Visconti (1354–1361) Guglielmo II Pusterla (1361–1370) Simone da Borsano (1370–1380) Antonio de' Saluzzi (1380–1401) Pietro Filargo (1402–1410) Franciszek II Crippa (1409–1414) Bartolomeo de la Capra (1414–1433) Francesco Piccolpasso (1433–1443) Enrico Rampini (1443–1450) Giovanni Visconti (1450–1453) Niccolò Amidano (1453–1454) Timoteo Maffei (1454) Gabriele Sforza (1454–1457) Carlo da Forlì (1457–1461) Stefano Nardini (1461–1484) Giovanni Arcimboldi (1484–1488) Guido Antonio Arcimboldi (1488–1497) Ottaviano Arcimboldi (1497) Ippolito I d’Este (1497–1520) Ippolito II d’Este (1520–1550) Jan Angelo Arcimboldi (1550–1555) Filip II Archinti (1556–1558) Giovanni Angelo Medici (1558–1559) Karol Boromeusz (1560–1584) Gasparo Visconti (1584–1595) Federico Borromeo (1595–1631) Cesare Monti (1632–1650) Alfonso Litta (1652–1679) Federico Visconti (1681–1693) Federico Caccia (1693–1699) Giuseppe Archinto (1699–1712) Benedetto Erba Odescalchi (1712–1737) Gaetano Stampa (1737–1742) Giuseppe Pozzobonelli (1743–1783) Filippo Maria Visconti (1784–1801) Giovanni Battista Caprara (1802–1810) Karl Kajetan Gaisruck (1816–1846) Barttolomeo Carlo Romilli (1847–1859) Paolo Angelo Ballerini (1859–1867) Luigi Nazari di Calabiana (1867–1893) Andrea Carlo Ferrari (1894–1921) Achille Ratti (1921–1922) Eugenio Tosi (1922–1929) Ildefonso Cardinal Schuster (1929–1954) Giovanni Battista Montini (1954–1963) Giovanni Colombo (1963–1979) Carlo Maria Martini (1979–2002) Dionigi Tettamanzi (2002–2011) Angelo Scola (2011-2017) Mario Delpini (od 2017)

Biskupi Mediolanu

Anatalon
Święty Kajus
Kastrycjan
Kalimerus
Mona
Mirokles (do 316)
Matern (316–328)
Protazy Algisi (328–343)
Eustorgiusz (344–350)
Dionizy Mariani (350–355)
Auksencjusz (355–374)
Święty Ambroży (374–397)
Symplicjan Soresini (397–400)
Weneriusz z Mediolanu (400–408)
Marolo (408–423)
Martynian Osio (423–435)
Gliceriusz Landriani (436–438)
Łazarz Beccardi (438–449)
Euzebiusz Pagani (449–462)
Geroncjusz Bescapè (462–465)
Benignus Bossi (465–472)
Senator Settala (472–475)
Teodor I de' Medici (475–490)
Wawrzyniec I Litta (490–512)
Eustorgiusz II (512–518)
Magnus de' Trincheri (518–530)
Dacjusz Agliati (530–552)
Witalis de' Cittadini (552–555)
Fronton (biskup Mediolanu) (556–566)
Auzan Crivelli (566–567)
Honorat Castiglioni (568–572)
Wawrzyniec II (573–592)
Konstantyn de' Cittadini (593–600)
Deodatus (601–629)
Asteriusz (biskup Mediolanu) (630–640)
Fortus (641–643)
Jan I Bono (649–660)
Antonin Fontana (660–661)
Maurycyliusz (661–662)
Ampeliusz (667–672)
Manswet Savelli (672–681)
Benedykt I Crespi (681–725)

Arcybiskupi Mediolanu

Teodor II (725–739)
Arifred (741–742)
Stabilis (742–744)
Natal (746–747)
Leto Marcellino (745–759)
Tommaso Grassi (759–783)
Pietro I Oldrati (784–801)
Odelperto (803–813)
Anzelm I Biglia (813–818)
Buono Castiglioni (818–822)
Angilberto I (822–823)
Angilberto II Pusterla (824–859)
Tadone (860–868)
Ansperto Confalonieri da Biassono (868–881)
Anzelm II Capra (882–896)
Landolfo I Grassi (896–899)
Andrea da Carcano (899–906)
Aicone Oldrati (906–918)
Gariberto di Besana (918–921)
Lamperto (921–931)
Ilduino (931–936)
Arderico Cotta (936–948)
Adelmano (948–953)
Valperto de' Medici (953–970)
Arnolfo I (970–974)
Godfryd (974–979)
Landolfo II da Carcano (980–998)
Arnolfo II da Arsago (998–1018)
Ariberto da Intimiano (1018–1045)
Gwido da Velate (1045–1069)
Attone (1072–1085)
Anselmo da Ro (1086–1093)
Arnolfo III (1093–1097)
Anselmo da Bovisio (1097–1101)
Grossolano (1102–1112)
Giordano da Clivio (1112–1120)
Olrico (1120–1126)
Anselmo Pusterla (1126–1135)
Bernard z Clairvaux (elekt 1135)
Robaldo (1135–1145)
Oberto da Pirovano (1146–1166)
Galdino Valvassi della Sala (1166–1176)
Algisio da Pirovano (1176–1185)
Uberto Crivelli (1185–1187)
Milone da Cardano (1187–1195)
Uberto da Terzago (1195–1196)
Filippo da Lampugnano (1196–1206)
Uberto da Pirovano (1206–1211)
Gerardo da Sessa (elekt 1211)
Henryk I da Settala (1213–1230)
Wilhelm I da Rizolio (1230–1241)
Leon da Perego (1241–1257)
Ottone Visconti (1262–1295)
Rufin da Frisseto (1295–1296)
Franciszek I da Parma (1296–1308)
Cassone Torriani (1308–1317)
Aicardo da Intimiano (1317–1339)
Giovanni II Visconti (1342–1354)
Roberto Visconti (1354–1361)
Guglielmo II Pusterla (1361–1370)
Simone da Borsano (1370–1380)
Antonio de' Saluzzi (1380–1401)
Pietro Filargo (1402–1410)
Franciszek II Crippa (1409–1414)
Bartolomeo de la Capra (1414–1433)
Francesco Piccolpasso (1433–1443)
Enrico Rampini (1443–1450)
Giovanni Visconti (1450–1453)
Niccolò Amidano (1453–1454)
Timoteo Maffei (1454)
Gabriele Sforza (1454–1457)
Carlo da Forlì (1457–1461)
Stefano Nardini (1461–1484)
Giovanni Arcimboldi (1484–1488)
Guido Antonio Arcimboldi (1488–1497)
Ottaviano Arcimboldi (1497)
Ippolito I d’Este (1497–1520)
Ippolito II d’Este (1520–1550)
Jan Angelo Arcimboldi (1550–1555)
Filip II Archinti (1556–1558)
Giovanni Angelo Medici (1558–1559)
Karol Boromeusz (1560–1584)
Gasparo Visconti (1584–1595)
Federico Borromeo (1595–1631)
Cesare Monti (1632–1650)
Alfonso Litta (1652–1679)
Federico Visconti (1681–1693)
Federico Caccia (1693–1699)
Giuseppe Archinto (1699–1712)
Benedetto Erba Odescalchi (1712–1737)
Gaetano Stampa (1737–1742)
Giuseppe Pozzobonelli (1743–1783)
Filippo Maria Visconti (1784–1801)
Giovanni Battista Caprara (1802–1810)
Karl Kajetan Gaisruck (1816–1846)
Barttolomeo Carlo Romilli (1847–1859)
Paolo Angelo Ballerini (1859–1867)
Luigi Nazari di Calabiana (1867–1893)
Andrea Carlo Ferrari (1894–1921)
Achille Ratti (1921–1922)
Eugenio Tosi (1922–1929)
Ildefonso Cardinal Schuster (1929–1954)
Giovanni Battista Montini (1954–1963)
Giovanni Colombo (1963–1979)
Carlo Maria Martini (1979–2002)
Dionigi Tettamanzi (2002–2011)
Angelo Scola (2011-2017)
Mario Delpini (od 2017)

Prezydium Konferencji Episkopatu Włoch

Przewodniczący	Alfred Ildefons Schuster (1952–1953) Adeodato Giovanni Piazza (1953–1954) Maurilio Fossati (1954–1958) Giuseppe Siri (1959–1965) Giovanni Colombo/Ermenegildo Florit/Giovanni Urbani (1965–1966; komitet) Giovanni Urbani (1966–1969) Antonio Poma (1969–1979) Anastasio Alberto Ballestrero (1979–1985) Ugo Poletti (1985–1991) Camillo Ruini (1991–2007) Angelo Bagnasco (2007–2017) Gualtiero Bassetti (2017–2022) Matteo Maria Zuppi (od 2022)
Sekretarze generalni	Giovanni Urbani (1952–1953) Alberto Castelli (1954–1966) Andrea Pangrazio (1966–1972) Enrico Bartoletti (1972–1976) Luigi Maverna (1976–1982) Egidio Caporello (1982–1986) Camillo Ruini (1986–1991) Dionigi Tettamanzi (1991–1995) Ennio Antonelli (1995–2001) Giuseppe Betori (2001–2008) Mariano Crociata (2008–2013) Nunzio Galantino (2013–2014;ad interim) Nunzio Galantino (2014–2018) Stefano Russo (2018–2022) Giuseppe Baturi (od 2022)

Przewodniczący