Viyola
Viyola, yaylı çalgılar ailesinin ikinci üyesidir ve şekli kemana benzemekle beraber kemandan biraz daha büyüktür. Alto' da denir. Fiziki yapısı kemana çok benzer. Keman ailesi müzik aletlerinde orta sese sahiptir ve keman ile çello arasında yer alır. Gövde uzunluğu 41 – 45 cm civarındadır.
Notaları üçüncü çizgi ‘do’ anahtarıyla yazılır. İnce seslerde ‘sol’ anahtarı kullanılır. Viyolanın da dört teli vardır ve tam beşli aralıklarla DO, SOL, RE, LA olarak akort edilir.
Viyola teknik açıdan da kemana çok benzer. Parmak ve yay tekniği, pozisyonlar ve değişik ses renklerini elde etme yöntemleri kemandan farksızdır. Fakat viyolanın genelde koyu, derin ve can alıcı bir ses rengi vardır.
Tellerin her biri kendine özgü bir kişilik taşır. La telinden elde edilen sesler, tatlı ve ılımlı duyulur. Re telinin gösterişsiz ama yumuşak bir rengi vardır. Sol teli çok zengin tınılar üretir, en alttaki Do teli, özgün ses rengiyle, ciddi ve egemen bir yol göstericidir. Hoşgörüyü ve güven veren duyarlılığı anımsatır. Derinden gelen alto sesiyle viyola acıyı, hüznü ve sevdayı anlatmakta etkilidir. Kimi zaman sertliğe varabilen ince seslerle, ürkütücü çığlıkları duyururken, kimi zaman tatlı bir öğütçülüğe yönelir.
Bu özellikleri içeren viyolaya, orkestrada armoni eşliğinin orta partilerini seslendirme görevi verilir. Çünkü viyolanın ses alanı, orkestranın ses alanının tam ortasındadır. Kimi zaman özelliklerinden faydalanmak için bu çalgıya karakteristik ezgileri seslendirme görevi de verilir.
Medya
Viyolanın sesine örnek vermek için şu parçalar dinlenebilir:
- Dinlemekte problem mi yaşıyorsunuz? Medya yardımı sayfasına göz atın.
| Viyolanın ton kalitesinin bir kısmını ve ses kapsamını göstermek için çalınan 4 kısımlı improvizasyon | |
| Bach - Cello Suite No. 5 - 1. Prelude | |
| Çalan viyolada Elias Goldstein | |
| Georg Philipp Telemann Viyola Koncerto 2. Bölüm | |
| Çalan Advent Oda Orkestrası ve viyolada Elias Goldstein | |
| Franz Schubert, Arpeggione Sonata 3. Bölüm | |
| Çalan Advent Oda Orkestrası ve viyolada Elias Goldstein | |
| Antonín Dvořák Humoresque Sol bemol, Op. 101, No. 7. | |
| Viyola ve piyano için aranjman: Elias Goldstein, viyola: Elias Goldstein , piyano: Monica Pavel | |
Dış bağlantılar
- "Viola in music" websitesi 8 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. Viyolanın batı müziğindeki yeri. Bilgi, viyola eserleri ve açıklamalar, videolar, parasız notalar, MIDI dosyaları, RSS update. (İngilizce) (Erişim:6.8.2010)
- American Viola Society 21 Temmuz 2001 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
- Primrose International Viola Archive 10 Mart 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
- International Viola Society 14 Şubat 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
- Viola web site, with links to resources & viola societies 20 Nisan 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
- Rivinus 31 Mart 2007 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.- (İngilizce)
- Curtin (İngilizce)
- Oliver Viola[ölü/kırık bağlantı] (İngilizce)
- Milward Violas[ölü/kırık bağlantı] (İngilizce)
- Viola in music 8 Ağustos 2020 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
- Anechoic Recordings of Viola Tones (İngilizce)
- Brothers Gahl fighting violism (İngilizce)
- Dr. Lindsay Aitkenhead's folk viola research page 19 Temmuz 2009 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi.. (İngilizce)
- Nigel Keay's Contemporary Viola 12 Ekim 2012 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. (İngilizce)
