Michael Patrick King
| Michael Patrick King | |||
|---|---|---|---|
| Biografske informacije | |||
| Rođenje | 14. 9. 1954. (1954-09-14) (dob: 69) Scranton, Pennsylvania, SAD | ||
| Profesionalne informacije | |||
| Zanimanje | producent, reditelj, scenarista, glumac | ||
| Opus | |||
| Djelatni period | 1989 - | ||
| Znamenita djela | |||
| |||
Michael Patrick King (rođen 14. septembra, 1954, u Scrantonu) je američki televizijski reditelj, scenarista i producent. Njegov najpoznatiji rad jeste na seriji Sex and the City, za koju je napisao sve početne i završne sezone serijala, počevši od drugog serijala. King je, takođe, režirao i film Sex and the City.
Pisao je, takođe, za seije kao što su The Comeback, Will & Grace, Cybill i Murphy Brown.
Tokom 1980-ih King se preselio u New York, gde je počeo da nastupa kao komičar i da piše predstave. Kasnije se preselio u Los Angeles, gde je počeo da piše za seriju Murphy Brown, za koju je nekoliko puta nominovan za nagradu Emmy.
King je otvoreno gej [1]. Vlasnik je Arcade Productions, Inc..
Iako je karijeru započeo kao komičar, danas retko nastupa.
Izvori
- ↑ Poniewozik, James (7.3.2005.), „Queer Eye for Straight TV”, Time Magazine, arhivirano iz originala na datum 2008-01-27, pristupljeno 20.6.2010
Vanjske veze
- Michael Patrick King na sajtu IMDb
- Kratak intervju na engleskom
- Un-Cabaret
- The Other Network Writers Room
- p
- r
- u
Primetime Emmy Award za najbolju režiju humorističke TV serije
- Peter Tewksbury (1959)
- Ralph Levy / Bud Yorkin (1960)
- Sheldon Leonard (1961)
- Nat Hiken (1962)
- John Rich (1963)
- Jerry Paris (1964)
- William Asher (1966)
- James Frawley za Royal Flush (1967)
- Bruce Bilson za Maxwell Smart, Private Eye (1968)
- Greg Garrison za October 17, 1968 (1969)
- Dwight Hemion za The Sound of Burt Bacharach (1970)
- Jay Sandrich za Toulouse-Lautrec is One of My Favorite Artists (1971)
- John Rich za Sammy's Visit (1972)
- Jay Sandrich za It's Whether You Win or Lose (1973)
- Jackie Cooper za Carry on, Hawkeye (1974)
- Gene Reynolds za O.R. (1975)
- Gene Reynolds za Welcome to Korea (1976)
- Alan Alda za Dear Sigmund (1977)
- Paul Bogart za Edith's 50th Birthday (1978)
- Noam Pitlik za The Harris Incident (1979)
- James Burrows za Louie and the Nice Girl (1980)
- James Burrows za Elaine's Strange Triangle (1981)
- Alan Rafkin za Barbara's Crisis (1982)
- James Burrows za Showdown", Part 2 (1983)
- Bill Persky za A Very Loud Family (1984)
- Jay Sandrich za The Younger Woman (1985)
- Jay Sandrich za Denise's Friend (1986)
- Terry Hughes za Isn't it Romantic (1987)
- Gregory Hoblit za Pilot (1988)
- Peter Baldwin za Our Miss White (1989)
- Michael Dinner za Good-bye (1990)
- James Burrows za Woody Interruptus (1991)
- Barnet Kellman za Birth 101 (1992)
- Betty Thomas za For Peter's Sake (1993)
- James Burrows za The Good Son (1994)
- David Lee za The Matchmaker (1995)
- Michael Lembeck za The One After the Superbowl" (1996)
- David Lee za To Kill a Talking Bird (1997)
- Todd Holland za Flip (1998)
- Thomas Schlamme for "Pilot (Sports Night) (1999)
- Todd Holland for "Pilot (Malcolm in the Middle) (2000)
- Todd Holland za Bowling (2001)
- Michael Patrick King za The Real Me (2002)
- Robert B. Weide za Krazee-Eyez Killa (2003)
- Anthony and Joe Russo za"Pilot (Arrested Development) (2004)
- Charles McDougall za "Pilot (Desperate Housewives) (2005)
- Marc Buckland za "Pilot (My Name Is Earl) (2006)
- Richard Shepard za Pilot (Ugly Betty)]] (2007)
- Barry Sonnenfeld za Pie-lette (2008)
- Jeffrey Blitz za Stress Relief (2009)
- Ryan Murphy for "Pilot (Glee) (2010)
- Michael Spiller za Halloween (2011)
- Steven Levitan za Baby on Board (2012)
- Gail Mancuso za Arrested (2013)
- Gail Mancuso za Las Vegas (2014)
- Jill Soloway za Best New Girl (2015)
- Jill Soloway za Man on the Land (2016)
- Donald Glover za B.A.N. (2017)
- Amy Sherman-Palladino za Pilot (The Marvelous Mrs. Maisel) (2018)
- Harry Bradbeer za Episode 1 (2019)
