Divodonična veza

Divodonična veza je vrsta vodonične veze, interakcije između veze metalnog hidrida i OH ili NH grupe, ili drugog protonskog donora. Sa van der Valsovim radijusom od 1,2 Å, atomi vodonika se obično ne približavaju drugim atomima vodonika na rastojanja manja od 2,4 Å. Prilazi bliži od 1,8 Å, su međutim karakteristični za divodonično vezivanje.^[1]

Borni hidridi

Jedan od prvih primera ovog fenomenona su opisali Braun i Heseltin.^[2] Oni su primetili intenzivnu apsorpciju u IR opsezima na 3300 i 3210 cm⁻¹ rastvora (CH₃)₂NHBH₃. Opseg više energije pripada normalnoj N−H vibraciji, dok opseg niže energije potiče od iste veze koja formira interakcije sa B−H. Nakon rastvaranja, 3300 cm⁻¹ opseg povećava intenzited, a 3210 cm⁻¹ opseg se umanjuje, usled intermolekularnih asocijacija.

Interest u divodonično vezivanje je oživeo nakon kristalografske karakterizacije molekula H₃NBH₃. U ovom molekulu, poput molekula koji su izučavali Braun i Hazeltin, atomi vodonika na azotu imaju parcijalno pozitivno naelektrisanje, H^δ+, a atomi vodonika na boru parcijalno negativno naelektrisanje, H^δ−.^[3] Rezultujuće B−H^...H−N privlačenje stabilizuje molekul u čvrstom stanju. U kontrastu s tim, srodna supstanca etan, H₃CCH₃, je gas sa tačkom klučanja nižom od 285 °C. Pošto učestvuju dva vodonična centra, interakcija se naziva divodonična veza.

Smatra se da dolazi do formiranja divodonične veze pre formiranja H₂ u reakciji hidrida i protinske kiseline. Veoma kratke divodonične veze su primećena u NaBH₄·2H₂O sa H−H kontaktima od 1,79, 1,86 i 1,94 Å.^[1]

Koordinaciona hemija

Smatra se da do protonacije hidridnih kompleksa prelaznih metala generalno dolazi putem divodoničnog vezivanja.^[4] Ova vrsta H−H interakcija se razlikuje od H−H} vezivanja kod kompleksa prelaznih metala koji imaju divodoničnu vezu sa metalom.^[5][6]

Reference