Zygmunt Kusiak

Zygmunt Kusiak
Ilustracja
porucznik taborów porucznik taborów
Data i miejsce urodzenia

9 kwietnia 1897
Lwów

Data i miejsce śmierci

wiosna 1940
Charków

Przebieg służby
Lata służby

1914-1940

Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

10 Dywizjon Taborów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
obrona Lwowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Późniejsza praca

nauczyciel, kierownik szkoły

Odznaczenia
Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Multimedia w Wikimedia Commons
Kamień pamiątkowy przy Dębie Pamięci honorującym Zygmunta Kusiaka w Birczy

Zygmunt Grzegorz Kusiak (ur. 9 kwietnia 1897 we Lwowie, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – pedagog, porucznik taborów rezerwy Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy.

Życiorys

Urodził się 9 kwietnia 1897 we Lwowie, w rodzinie Franciszka i Julii z domu Maksuś[1]. Ukończył gimnazjum w rodzinnym Lwowie. Został absolwentem kursów metodyczno-pedagogicznych w Chełmie oraz Wyższego Kursu Nauczycielskiego w Poznaniu.

Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legionów i służył w II Brygadzie. Ukończył kurs jazdy kawalerii w ramach legionowego 2 pułku ułanów w 1917 w Mińsku Mazowieckim. Uczestniczył w bitwie pod Rarańczą, po czym został aresztowany i internowany na terenie Węgier. Następnie wcielony do c. i k. armii i skierowany na front włoski. U kresu wojny urlopowany wrócił do rodzinnego miasta i pod koniec 1918 brał udział w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego i brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 2 pułku Ułanów Grochowskich oraz w kolumnach taborowych. Został awansowany do stopnia podporucznika rezerwy w korpusie oficerów taborowych ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1925. W 1932 był na ćwiczeniach w 10 dywizjonie taborów w Przemyślu, a w 1934 w 2 dywizjonie taborów w Lublinie. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 50. lokatą w korpusie oficerów taborów[2].

W latach 30. pełnił funkcję kierownika siedmioklasowej szkoły powszechnej w Birczy[1].

Po wybuchu II wojny światowej, w okresie kampanii wrześniowej był zmobilizowany do macierzystego 10 dywizjonu taborów w Radymnie. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939 został zatrzymany przez Sowietów w okolicach Ihrowicy koło Tarnopola. Następnie przeszedł pieszo w kolumnie jenieckiej do punktu zbiórki jeńców na stacji w Wołoczyskach, po czym został przewieziony do obozu rozdzielczego w Kozielsku lub w Putywlu, a stamtąd do obozu w Starobielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany w Piatichatkach. Od 17 czerwca 2000 spoczywa na otwartym wówczas Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

Upamiętnienie

5 października 2007 roku Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie do stopnia porucznika (sic!)[3]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[4].

W ramach akcji „Katyń... pamiętamy” / „Katyń... Ocalić od zapomnienia”, 26 kwietnia 2009 został zasadzony Dąb Pamięci honorujący Zygmunta Kusiaka przy Publicznym Gimnazjum im. ks. prałata Tadeusza Dłubacza w Birczy[5].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 281.
  2. ↑ Rybka i Stepan 2021 ↓, s. 741.
  3. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  4. ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-08-05].
  5. ↑ Katyń… ocalić od zapomnienia. gimnazjumwbirczy.com. [dostęp 2015-03-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].
  6. ↑ M.P. z 1933 r. nr 171, poz. 208.

Bibliografia

  • Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
  • Zygmunt Kusiak. ko.rzeszow.pl/. [dostęp 2015-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)].
  • Monika Bodnar. Zygmunt Kusiak. „Carpe Diem”, s. 15, Nr 14 z czerwca 2014. 
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Wyd. 2 poszerzone. Warszawa: Wydawnictwo Tetragon Sp. z o.o., 2021. ISBN 978-83-66687-09-7.
  • Ryszard Tłuczek: Przemyska Lista Katyńska (2). niedziela.pl. [dostęp 2015-03-03].
  • Zygmunt Kusiak. katyn-pamietam.pl/. [dostęp 2015-03-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-02)].