Władysław Tymiński

Władysław Tymiński
kapitan piechoty kapitan piechoty
Data urodzenia

18 czerwca 1896

Data i miejsce śmierci

16 października 1937
Równe

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Wojsko Polskie

Jednostki

45 Pułk Piechoty

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (1920–1941, dwukrotnie) Medal Niepodległości Srebrny Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Władysław Tymiński[a] (ur. 18 czerwca 1896, zm. 16 października 1937 w Równem) – kapitan piechoty Wojska Polskiego

Życiorys

Do Wojska Polskiego został przyjęty z byłych Korpusów Wschodnich i byłej armii rosyjskiej[2]. Służył w 30 Pułku Strzelców Kaniowskich w Skierniewicach, a od lipca 1922 w Warszawie[3][4]. 19 marca 1928 został mianowany kapitanem ze starszeństwem z 1 stycznia 1928 roku i 115. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W grudniu 1932 został przeniesiony do 45 Pułku Piechoty Strzelców Kresowych w Równem[6].

Zmarł 16 października 1937 w Równem[7]. Trzy dni później został pochowany w grobie rodzinnym na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera A19-4-21)[8]. Był żonaty[8].

Pośmiertnie został mianowany majorem ze starszeństwem z 19 marca 1938 w korpusie oficerów piechoty[9].

Ordery i odznaczenia

Uwagi

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Władysław I Tymiński”, w celu odróżnienia od innego oficera noszącego to samo imię i nazwisko[1].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 46, 224.
  2. ↑ Wykaz oficerów 1920 ↓, s. 121.
  3. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 110, 926.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 65, 560.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 19 marca 1928 roku, s. 52.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 418.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 2 z 11 listopada 1937 roku, s. 58.
  8. ↑ a b c d Nekrologi ↓.
  9. ↑ Rybka i Stepan 2003 ↓, s. 421.
  10. ↑ a b Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 46.
  11. ↑ M.P. z 1933 r. nr 212, poz. 238 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 11 listopada 1933 roku, s. 285.
  13. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 636 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  14. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 65.

Bibliografia

  • Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1920.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego, 2003. ISBN 83-7188-691-8.
  • Nekrologi. „Polska Zbrojna”. 287, s. 4, 1937-10-17. Warszawa.