Władysław Euzebiusz Kosiński

Władysław Euzebiusz Kosiński

Rawicz
Rodzina	Kosińscy
Data i miejsce urodzenia	1814 Targowa Górka
Data śmierci	1887
Ojciec	Antoni Amilkar Kosiński
Matka	Adelajda Keyserling
Żona	Emma Węgierska
Dzieci	Wanda Kosińska Adela Kosińska Emilia Kosińska Witold Kosiński Mieczysław Kosiński
Teksty w Wikiźródłach

Władysław Euzebiusz Kosiński herbu Rawicz (ur. 21 stycznia 1814, zm. 4 czerwca 1887) – oficer w wojsku pruskim, publicysta, działacz polityczny.

Pochodził z rodziny szlacheckiej, pieczętującej się herbem Rawicz. Jego ojcem był Antoni Amilkar Kosiński, generał wojsk polskich a matką hrabina Adelajda Keyserling. Uczył się w Gdańsku, Królewcu i Gombinie. Po zdaniu matury w 1832 r. rozpoczął studia w zakresie historii i ekonomii na Uniwersytecie Berlińskim. Od 1834 r. służył w wojsku pruskim, opuścił je w 1839 r. w stopniu podporucznika. Następnie zadzierżawił od matki Targową Górkę. Został członkiem Centralizacji Poznańskiej, za udział w konspiracji skazany w procesie berlińskim na śmierć. Dzięki wybuchowi rewolucji marcowej został wypuszczony, później brał udział w powstaniu wielkopolskim, którego był współorganizatorem. W latach 1863 i 1864 był powtórnie więziony. Władysław Kosiński zajmował się również publicystyką, wydał m.in. Sprawa polska z r. 1846 przed sąd opinji publicznej wytoczona (Poznań 1850), Polityka naturalna Polski (Poznań 1851), Odpowiedź na Ludwika Mierosławskiego: Powstanie poznańskie w r. 1848 (Targowa Górka 1861), Niebezpieczeństwo obecnej chwili (Poznań 1876), Naród a religia (Poznań 1876), Listo otwarty do krytyków ultramontańskich.

Księgozbiór biblioteki Władysława Kosińskiego zasilił w 1928 roku zasoby Biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk.

Bibliografia

• Antoni Gąsiorowski, Jerzy Topolski [red.]: Wielkopolski Słownik Biograficzny. Warszawa-Poznań: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1981, s. 353. ISBN 83-01-02722-3.

Linki zewnętrzne

• Dostępne publikacje Kosińskiego