Veljko Barbieri

Veljko Barbieri (ur. 14 maja 1950 w Splicie) – chorwacki pisarz, eseista i dziennikarz, nazywany kulinarnym magiem literatury chorwackiej^[1].

Życiorys

Po ukończeniu liceum w Zagrzebiu podjął studia na wydziale filozoficznym stołecznego uniwersytetu. Autor esejów o tematyce gastronomicznej, w której rozważania o sztuce kulinarnej stają się pretekstem do opisywania zjawisk społecznych, ale zmierzają także do ukazania zmagań jednostki z władzą autorytarną. Spośród 12 powieści, które wydał Barbieri najbardziej znane i najczęściej tłumaczone było wydane w 1983 – Epitafium cesarskiego smakosza. Dzieła Barberiego tłumaczono na 9 języków, w tym na polski, czeski i węgierski.

Zbiór opowiadań 134 małe opowieści o żywności i o tym, co się przy nich je w 2003 został wyróżniony nagrodą na targach książki w Barcelonie dla najlepszej książki poświęconej tematyce kulinarnej.

Od 1991 należy do Związku Pisarzy Chorwackich, jest honorowym obywatelem Pakraca. Prowadzi także audycje o tematyce kulinarnej (Jelovnici izgubljenog vremena) w telewizji HTV. Eseje Barbieriego można znaleźć w tygodnikach Nacional, Studio i Start.

Dzieła

• 1972: Opowieść o Panu Zaku
• 1977: Więzienie z oleandrowego liścia
• 1980: Koń trojański
• 1983: Epitafium carskiego smakosza
• 1991: Dalmacja – legenda o świetle
• 2002: Kucharski kanconier. Smakowite wspominanie Śródziemnomorza
• 2003: 134 małe opowieści o żywności i o tym, co się przy nich je

Polskie tłumaczenia

• W cieniu skrzydlatych lwów, tł. Krystyna Pieniążek-Marković, [w:] Widzieć Chorwację. Panorama literatury i kultury chorwackiej 1990-2005, red. K. Pieniążek-Marković i in., Poznań 2005.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Biogram pisarza na stronie knjiga.hr. knjiga.hr. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-08-04)].
• Biogram na stronie Maticy Hrvatskiej