Ułar kaspijski
Tetraogallus caspius[1] | |||
(S. G. Gmelin, 1784) | |||
Systematyka | |||
Domena | eukarionty | ||
---|---|---|---|
Królestwo | zwierzęta | ||
Typ | strunowce | ||
Podtyp | kręgowce | ||
Gromada | ptaki | ||
Podgromada | Neornithes | ||
Infragromada | ptaki neognatyczne | ||
Rząd | grzebiące | ||
Rodzina | kurowate | ||
Podrodzina | bażanty | ||
Plemię | Coturnicini | ||
Rodzaj | Tetraogallus | ||
Gatunek | ułar kaspijski | ||
Synonimy | |||
| |||
Podgatunki | |||
| |||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
najmniejszej troski | |||
| |||
|
Ułar kaspijski[4] (Tetraogallus caspius) – gatunek dużego ptaka z rodziny kurowatych (Phasianidae).
Systematyka
Wyróżniono trzy podgatunki T. caspius[5]:
- T. caspius tauricus – południowa i wschodnia Turcja, zachodnia Armenia.
- T. caspius caspius – środkowa Armenia do Turkmenistanu.
- T. caspius semenowtianschanskii – góry Zagros (południowo-zachodni Iran).
Występowanie
Ułar kaspijski żyje w Azji Mniejszej, na południowym Kaukazie oraz w północnym i południowo-zachodnim Iranie. Zamieszkuje on zbocza górskie z rumoszem oraz rzadką roślinnością kserofityczną na wysokości ok. 2400 m n.p.m.
Opis
Ułar kaspijski osiąga długość ciała 56 cm, długość skrzydła 24,5–28,5 cm[6]. Ptak ten jest upierzony rdzawoszaro w ciemniejsze podłużne, a także poprzeczne rzędy prążków oraz plamek. Szyja jest pokryta białymi pasami, a natomiast jego nogi są pomarańczowo-czerwone.
Pożywienie
Ułar kaspijski żywi się roślinami oraz drobnymi bezkręgowcami.
Status
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje ułara kaspijskiego za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Trend liczebności populacji jest spadkowy[3].
Przypisy
- ↑ Tetraogallus caspius, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ Caspian Snowcock (Tetraogallus caspius). IBC: The Internet Bird Collection. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
- ↑ a b Tetraogallus caspius, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Coturnicini Reichenbach, 1848 (wersja 2020-07-21). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-08-31].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Pheasants, partridges, francolins. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-08-31]. (ang.).
- ↑ Przemysław Busse (red.), Zygmunt Czarnecki, Andrzej Dyrcz, Maciej Gromadzki, Roman Hołyński, Alina Kowalska-Dyrcz, Jadwiga Machalska, Stanisław Manikowski, Bogumiła Olech: Ptaki. T. II. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1991, s. 311, seria: Mały słownik zoologiczny. ISBN 83-214-0563-0.
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia i nagrania głosów. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- SNL: kurdistanhøne
- EUNIS: 15635
- GBIF: 2473442
- identyfikator iNaturalist: 592
- ITIS: 175951
- NCBI: 466263