Thiago Cionek

Thiago Cionek
Ilustracja
Thiago Cionek (2018)
Pełne imię i nazwisko

Thiago Rangel Cionek

Data i miejsce urodzenia

21 kwietnia 1986
Kurytyba

Wzrost

184 cm

Pozycja

obrońca

Informacje klubowe
Klub

Avellino

Kariera juniorska
Lata Klub
Vila Hauer
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2005–2006 Cuiabá
2007 Bragança 2 (1)
2007–2008 CRB 1 (0)
2008–2012 Jagiellonia Białystok 91 (3)
2012–2014 Padova 31 (0)
2013–2014 → Modena (wyp.) 33 (1)
2014–2016 Modena 51 (1)
2016–2018 Palermo 50 (1)
2018–2020 SPAL 74 (1)
2020–2023 Reggina 88 (1)
2023– Avellino 0 (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2014–2018  Polska 21 (0)
  1. ↑ Aktualne na: 9 sierpnia 2023. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Multimedia w Wikimedia Commons

Thiago Rangel Cionek (ur. 21 kwietnia 1986 w Kurytybie) – brazylijsko-polski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy, od 2023 w klubie Avellino. W latach 2014–2018 reprezentant Polski.

Wychowanek Vila Hauer, występował także w takich klubach jak Cuiabá, Bragança, CRB, Jagiellonia Białystok, Padova, Modena, US Palermo oraz SPAL. Zdobywca Pucharu Polski i Superpucharu Ekstraklasy. Od 2011 oprócz obywatelstwa rodzimej Brazylii, posiada także obywatelstwo polskie[1]. Uczestnik Mistrzostw Europy 2016 oraz Mistrzostw Świata 2018.

Kariera klubowa

Początki kariery

Cionek rozpoczął swoją karierę w juniorskim zespole Vila Hauer Esporte Clube, skąd w 2005 przeniósł się do czwartoligowego wówczas klubu Cuiabá[2]. Następnie na początku 2007 przeniósł się do portugalskiego trzecioligowca, GD Bragança, zaś 18 marca 2007 podczas zremisowanego 1:1 spotkania z Moreirense FC zadebiutował w nowych barwach, zdobywając zarazem swoją pierwszą bramkę[3]. W sumie w Portugalii rozegrał dwa spotkania, jednak jego klub spadł z ligi[4], dlatego też Cionek zdecydował się na powrót do Brazylii, gdzie związał się z drugoligowym CRB[2]. Latem 2008 opuścił zespół, który zajmował wówczas ostatnie miejsce w lidze[4], i powrócił do Europy. Początkowo trafił na testy do włoskich Chievo i Atalanty BC, a następnie jego umiejętności sprawdzał Lech Poznań[5].

Jagiellonia Białystok

Thiago w barwach Jagiellonii

Pod koniec czerwca 2008 trafił na testy do Jagiellonii Białystok[6]. Trzy tygodnie później, 20 lipca, podpisał z klubem trzyletni kontrakt, w którym jednak zawarto klauzulę umożliwiającą rozwiązanie go po roku[7]. Początkowo Cionek miał problemy z uzyskaniem pozwolenia na pracę[8], przez co w nowych barwach zadebiutował dopiero 2 września podczas wygranego 4:1 spotkania Pucharu Ekstraklasy z ŁKS-em Łódź, w którym zdobył także swoją pierwszą bramkę dla Jagiellonii[9]. Dziesięć dni później zadebiutował w Ekstraklasie, wychodząc w podstawowym składzie na przegrane 0:1 spotkanie z ŁKS-em[10]. 8 maja 2009 w 34. minucie meczu z Lechią Gdańsk, Cionek zdobył swoją pierwszą bramkę w lidze. Chwilę potem, ciesząc się z bramki, za zdjęcie koszulki otrzymał drugą żółtą kartkę, a konsekwencji czerwoną i musiał opuścić boisko, zaś Jagiellonia przegrała to spotkanie 1:3[11]. 30 maja strzelił bramkę samobójczą w przegranym 0:2 spotkaniu z GKS-em Bełchatów[12]. Ostatecznie Jagiellonia zakończyła rozgrywki na 8. miejscu, a sam Cionek rozegrał w jej barwach w sumie 19 spotkań, zdobywając 2 bramki.

Pierwszy występ w sezonie 2009/10 zanotował 8 sierpnia 2009, zmieniając Igora Lewczuka w 89. minucie zremisowanego 1:1 meczu z GKS-em Bełchatów[13]. 19 kwietnia 2010 zdobył bramkę podczas przegranego 1:2 meczu z Legią Warszawa[14]. W trakcie całej kampanii Cionek rozegrał w sumie 32 spotkania i zdobył jednego gola, zaś Jagiellonia uplasowała się na 11. miejscu. Klub dotarł także do finału Pucharu Polski, w którym pokonał Pogoń Szczecin 1:0[15]. Sam jednak w meczu finałowym nie wystąpił z powodu przekroczenia limitu żółtych kartek[16].

Faul Cionka na Arturze Sobiechu, po którym ukarany został czerwoną kartką oraz zawieszeniem

Przed rozpoczęciem kolejnych rozgrywek Cionek przedłużył swój kontrakt z Jagiellonią do 30 czerwca 2013[17]. Dzięki zdobyciu krajowego pucharu, Jagiellonia otrzymało prawo gry w 3. rundzie eliminacyjnej Ligi Europy, gdzie trafiła na grecki Aris FC[18]. 29 lipca 2010 klub przegrał z Arisem 1:2, zaś Cionek, dla którego był to debiut w europejskich pucharach, rozegrał pełne spotkanie[19]. 1 sierpnia Jagiellonia z Cionkiem w składzie wygrała 1:0 z Lechem Poznań i sięgnęła po Superpucharu Polski. 5 marca 2011, w 88. minucie zremisowanego 0:0 meczu z GKS-em Bełchatów, Cionek został wyrzucony z boiska po ujrzeniu dwóch żółtych kartek[20]. 10 maja ponownie został ukarany czerwoną kartką, tym razem z powodu brutalnego faulu na Arturze Sobiechu, który miał miejsce podczas przegranego 0:2 spotkania z Polonią Warszawa[21]. Dwa dni później Komisja Ligi ukarała go za to przewinienie trwającym sześć spotkań zawieszeniem[22]. Karę na zawodnika nałożyła także sama Jagiellonia, która nakazała Cionkowi zapłacić grzywnę w wysokości 15 tysięcy złotych, a także oddelegowała go do dziesięciogodzinnej pracy z młodzieżą[23]. Ostatecznie rozegrał on w trakcie całych rozgrywek 26 spotkań, a Jagiellonia znalazła się na 4. miejscu w tabeli Ekstraklasy.

Sezon 2011/12 Jagiellonia ponownie rozpoczęła od udziału w Lidze Europy. Tym razem odpadła w 1. rundzie eliminacyjnej po przegranym 1:2 dwumeczu z kazachskim Irtyszem Pawłodar. W obu spotkaniach Cionek grał przez pełne 90 minut[24][25]. 11 września w przegranym 2:3 spotkaniu z Polonią Warszawa strzelił bramkę samobójczą[26], a pięć dni później podczas przegranego 1:4 meczu z Lechem Poznań ponownie trafił do własnej siatki[27]. Trzeciego w sezonie gola samobójczego strzelił 11 listopada w przegranym 0:2 meczu ze Śląskiem Wrocław[28]. Pierwszą w trwających wówczas rozgrywkach bramkę dla Jagiellonii zdobył 23 marca 2012 w wygranym 4:1 spotkaniu z Widzewem Łódź[29]. Sezon zakończył z 32 występami na koncie oraz jednym golem, zaś Jagiellonia uplasowała się na 10. pozycji w tabeli.

Padova

30 sierpnia 2012 podpisał trzyletni kontrakt z włoską Padovą[30]. W nowych barwach zadebiutował 3 września podczas przegranego 2:3 spotkania ligowego z Livorno, występując przez pełne 90 minut[31]. Przez cały sezon Cionek rozegrał w sumie 30 spotkań w Serie B, wszystkie w pełnym wymiarze czasowym, i zajął z zespołem 11. miejsce w lidze[32].

Modena

Thiago w barwach Modeny

2 września 2013 drugoligowa Modena poinformowała o rocznym wypożyczeniu Cionka[33]. Pierwszy mecz w barwach klubu rozegrał 5 października. Wówczas jego drużyna przegrała 1:2 z Empoli FC, zaś Cionek pojawił się na boisku w 29. minucie w miejsce Alessandro Potenzy[34]. Swoją pierwszą bramkę we Włoszech zdobył 8 marca 2014 podczas zremisowanego 2:2 spotkania z Padovą[35]. W sumie w trakcie sezonu wystąpił 31-krotnie, zdobywając jedną bramkę oraz awansując z klubem do baraży o awans do Serie A. Po sezonie Modena zdecydowała się wykupić Cionka, podpisując z nim trzyletni kontrakt.

Palermo

W styczniu 2016 podpisał dwuipółletni kontrakt z US Palermo[36]. W barwach klubu zadebiutował 3 kwietnia tego samego roku, wychodząc w podstawowym składzie i rozgrywając pełne 90 minut przegranego 1:3 ligowego spotkania z Chievo Werona[37]. Był to jego debiut w Serie A. Miejsce w składzie wywalczył sobie jednak dopiero pod koniec sezonu, notując za swoje występy pozytywne recenzje we włoskich mediach[38].

SPAL

13 stycznia 2018 podpisał 2,5-letni kontrakt z występującą w Serie A, drużyną SPAL[39].

Reggina

Pod koniec września 2020 roku Cionek podpisał trzyletni kontrakt z klubem z włoskiej Serie B Urbs Sportiva Reggina 1914[40].

Kariera reprezentacyjna

W 2010, jeszcze przed otrzymaniem polskiego obywatelstwa, Cionek wyraził chęć gry w reprezentacji Polski[41]. 6 maja 2014 otrzymał pierwsze powołanie od selekcjonera Adama Nawałki[42], a siedem dni później zadebiutował w narodowych barwach, wychodząc w podstawowym składzie na zremisowane 0:0 towarzyskie spotkanie z Niemcami[43].

Pod koniec maja 2016 znalazł się w 23-osobowej kadrze powołanej na Mistrzostwa Europy 2016[44].

4 czerwca 2018 znalazł się w 23-osobowej kadrze powołanej na Mistrzostwa Świata 2018[45]. Podczas pierwszego meczu z Senegalem strzelił gola samobójczego[46].

Statystyki kariery klubowej

(aktualne na dzień 16 lipca 2021)
Klub Sezon Liga Liga Puchar kraju Puchar ligi Europa[a] Inne[b] Suma
Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki Mecze Bramki
Bragança 2006/07 Segunda Divisão 2 1 0 0 – – – 2 1
Ogólnie 2 1 0 0 0 0 0 0 0 0 2 1
CRB 2007 Série B 1 0 – – – – 1 0
2008 Série B 0 0 – – – – 0 0
Ogólnie 1 0 0 0 0 0 0 0 0 0 1 0
Jagiellonia Białystok 2008/09 Ekstraklasa 12 1 2 0 5 1 – – 19 2
2009/10 Ekstraklasa 27 1 5 0 – – – 32 1
2010/11 Ekstraklasa 21 0 3 0 – 1 0 1 0 26 0
2011/12 Ekstraklasa 29 1 1 0 – 2 0 – 32 1
2012/13 Ekstraklasa 2 0 0 0 – – – 2 0
Ogólnie 91 3 11 0 5 1 3 0 1 0 111 4
Padova 2012/13 Serie B 30 0 0 0 – – – 30 0
2013/14 Serie B 1 0 2 0 – – – 3 0
Ogólnie 31 0 2 0 0 0 0 0 0 0 33 0
Modena (wyp.) 2013/14 Serie B 33 1 0 0 – – – 33 1
Modena 2014/15 Serie B 36 1 3 0 – – – 39 1
2015/16 Serie B 15 0 2 0 – – – 17 0
Ogólnie 84 2 5 0 0 0 0 0 0 0 89 2
Palermo 2015/16 Serie A 5 0 0 0 – – – 5 0
2016/17 Serie A 29 0 1 0 – – – 30 0
2017/18 Serie B 16 1 2 0 – – – 18 1
Ogólnie 50 1 3 0 0 0 0 0 0 0 53 1
SPAL 2017/18 Serie A 15 1 0 0 – – – 15 1
2018/19 Serie A 31 0 2 0 – – – 33 0
2019/20 Serie A 28 0 2 1 – – – 30 1
Ogólnie 74 1 4 1 0 0 0 0 0 0 78 2
Reggina 2020/21 Serie B 29 1 1 0 – – – 30 1
Ogólnie 29 1 1 0 0 0 0 0 0 0 30 1
Ogólnie w karierze 362 9 26 1 5 1 3 0 1 0 397 11

Statystyki kariery reprezentacyjnej

(aktualne na dzień 19 czerwca 2018)
Reprezentacja Rok Występy Gole
Polska 2014 2 0
2015 2 0
2016 6 0
2017 6 0
2018 5 0
Ogólnie 21 0
Mecze i gole w reprezentacji
Lp. Data Miejsce Przeciwnik Wynik Gole Rozgrywki
1. 13.05.2014 Hamburg, Niemcy  Niemcy 0:0 towarzyski
2. 18.11.2014 Wrocław, Polska  Szwajcaria 2:2 towarzyski
3. 16.06.2015 Gdańsk, Polska  Grecja 0:0 towarzyski
4. 17.11.2015 Wrocław, Polska  Czechy 3:1 towarzyski
5. 01.06.2016 Gdańsk, Polska  Holandia 1:2 towarzyski
6. 06.06.2016 Kraków, Polska  Litwa 0:0 towarzyski
7. 21.06.2016 Marsylia, Francja  Ukraina 1:0 ME 2016
8. 08.10.2016 Warszawa, Polska  Dania 3:2 el. MŚ 2018
9. 11.10.2016 Warszawa, Polska  Armenia 2:1 el. MŚ 2018
10. 14.11.2016 Wrocław, Polska  Słowenia 1:1 towarzyski
11. 26.03.2017 Podgorica, Czarnogóra  Czarnogóra 2:1 el. MŚ 2018
12. 10.06.2017 Warszawa, Polska  Rumunia 3:1 el. MŚ 2018
13. 01.09.2017 Kopenhaga, Dania  Dania 0:4 el. MŚ 2018
14. 05.10.2017 Erywań, Armenia  Armenia 6:1 el. MŚ 2018
15. 10.11.2017 Warszawa, Polska  Urugwaj 0:0 towarzyski
16. 13.11.2017 Gdańsk, Polska  Meksyk 0:1 towarzyski
17. 27.03.2018 Chorzów, Polska  Korea Południowa 3:2 towarzyski
18. 08.06.2018 Poznań, Polska  Chile 2:2 towarzyski
19. 12.06.2018 Warszawa, Polska  Litwa 4:0 towarzyski
20. 19.06.2018 Moskwa, Rosja  Senegal 1:2 MŚ 2018
21. 20.11.2018 Guimarães, Portugalia  Portugalia 1:1 LN 2018/2019

Sukcesy

Jagiellonia Białystok

Życie prywatne

Urodził się w Brazylii, jego ojcem był Mario Cionek (ur. 26 czerwca 1957, zm. 28 stycznia 2023)[47][48]. Jego pradziadkowie, Agata Sykulska i Franciszek Cionek, byli Polakami, którzy przed I wojną światową opuścili ojczyznę i osiedlili się w Kurytybie[49]. We wrześniu 2009 złożył wniosek o przyznanie polskiego obywatelstwa[50], które uzyskał 3 października 2011[51][52].

Uwagi

  1. ↑ Uwzględniono: Liga Europy UEFA – 3 (0).
  2. ↑ Uwzględniono: Superpuchar Polski – 1 (0).

Przypisy

  1. ↑ Thiago Cionek – kim jest obrońca reprezentacji?. [dostęp 2018-06-17]. (pol.).
  2. ↑ a b Kim jest Thiago Cionek, przyszły reprezentant Polski w piłce nożnej?. Mowimyjak.pl, 21 kwietnia 2014. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  3. ↑ Bragança 1-1 Moreirense. ForaDeJogo.net, 18 marca 2007. [dostęp 2014-05-22]. (port.).
  4. ↑ a b THIAGO Rangel Cionek. Jagiellonia.neostrada.pl. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  5. ↑ Łukasz Olkowicz, Piotr Wołosik: Thiago Cionek – kawał walecznego drania. Przegląd Sportowy, 18 kwietnia 2014. [dostęp 2014-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (pol.).
  6. ↑ Brazylijczyk przyjechał na zgrupowanie Jagiellonii. 90minut.pl, 25 czerwca 2008. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  7. ↑ Thiago Rangel Cionek i Damir Kajosević w Jagiellonii. Piłka Nożna, 16 lipca 2008. [dostęp 2014-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (pol.).
  8. ↑ Cionek i Kajosevic nie wystąpią w meczu z Cracovią. Jagiellonia.net, 23 lipca 2008. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  9. ↑ Szymon Mierzyński: PE: ŁKS Łódź – Jagiellonia Białystok 1:4. SportoweFakty.pl, 3 września 2008. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  10. ↑ Piotr Ciesielski: ŁKS Łódź – Jagiellonia Białystok 1:0. SportoweFakty.pl, 12 września 2008. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  11. ↑ Lechia Gdańsk – Jagiellonia Białystok 3:1. Głupota, prezenty i kolejna porażka. Jagiellonia.net, 8 maja 2009. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  12. ↑ Jagiellonia Białystok 0-2 GKS Bełchatów. 90minut.pl, 30 maja 2009. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  13. ↑ PGE GKS i Jagiellonia na remis. Interia.pl, 8 sierpnia 2009. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  14. ↑ Radosław Firlej: Legia lepsza od ‘Jagi’. Legia Warszawa, 19 kwietnia 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  15. ↑ Puchar Polski dla Jagiellonii!. Przegląd Sportowy, 22 maja 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  16. ↑ Piotr Wołosik: Probierz: Na świętowanie jeszcze nie czas. Przegląd Sportowy, 20 maja 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  17. ↑ Cionek przedłużył kontrakt z Jagiellonią. Eurosport/Onet.pl, 10 czerwca 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  18. ↑ Piotr Wołosik: Grecy nie doceniają Jagiellonii. Przegląd Sportowy, 29 lipca 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  19. ↑ Jagiellonia 1-2 Aris. UEFA, 29 lipca 2010. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  20. ↑ Bez bramek w Bełchatowie. 90minut.pl, 5 marca 2011. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  21. ↑ Ekstraklasa piłkarska – Polonia Warszawa – Jagiellonia 2:0. TVP, 10 maja 2011. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  22. ↑ Cionek zawieszony na 6 meczów za brutalny faul!. SportoweFakty.pl, 12 maja 2011. [dostęp 2014-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (24 listopada 2014)]. (pol.).
  23. ↑ Brutal z Jagi ukarany pracami społecznymi. Przegląd Sportowy, 12 maja 2011. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  24. ↑ Jagiellonia 1-0 Irtysh. UEFA, 30 czerwca 2011. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  25. ↑ Irtysh 2-0 Jagiellonia. UEFA, 7 lipca 2011. [dostęp 2014-05-21]. (ang.).
  26. ↑ Żółto-czerwony szczyt tabeli. 90minut.pl, 11 września 2011. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  27. ↑ Zabójcze siedem minut Lecha. 90minut.pl, 16 września 2011. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  28. ↑ Twierdza Białystok zdobyta. 90minut.pl, 11 listopada 2011. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  29. ↑ Jaga rozbiła osłabiony Widzew. 90minut.pl, 23 marca 2012. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  30. ↑ Ora é ufficiale: Cionek al Padova. Scheda e foto delle visite mediche!. Padova, 30 sierpnia 2012. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (8 maja 2014)]. (wł.).
  31. ↑ Marcin Jodłowski: Debiut Thiago Cionka w Calcio Padova. ePilka.pl, 4 września 2012. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  32. ↑ Konrad Kostorz: Jak Thiago Cionek radzi sobie w Italii? Gra solidnie, ale do Serie A raczej nie trafi. SportoweFakty.pl, 6 maja 2014. [dostęp 2014-05-22]. (pol.).
  33. ↑ Thiago Rangel Cionek al Modena, Filippo Carini al Padova. Modena, 2 września 2013. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (wł.).
  34. ↑ Empoli-Modena 2-1. Modena, 5 października 2013. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 maja 2014)]. (wł.).
  35. ↑ Padova-Modena 2-2. Modena, 8 marca 2014. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 maja 2014)]. (wł.).
  36. ↑ Thiago Cionek e’ Rosanero. US Palermo, 12 stycznia 2016. [dostęp 2016-01-12]. (wł.).
  37. ↑ Debiut Thiago Cionka w Palermo. 90minut.pl, 3 kwietnia 2016. [dostęp 2016-04-03]. (pol.).
  38. ↑ Konrad Kostorz: Thiago Cionek w „11” kolejki Serie A! „Okazuje się rewelacją, z Fiorentiną grał wspaniale”. Wirtualna Polska, 9 maja 2016. [dostęp 2016-05-15]. (pol.).
  39. ↑ THIAGO CIONEK FIRMA CON LA SPAL FINO AL 2020!. SPAL, 13 stycznia 2018. [dostęp 2018-01-14]. (wł.).
  40. ↑ Thiago Cionek w Regginie. 90minut.pl, 28 września 2020. [dostęp 2020-10-01]. (pol.).
  41. ↑ Cionek marzy o grze w reprezentacji Polski. Wirtualna Polska, 13 maja 2010. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  42. ↑ Kadra reprezentacji Polski na mecz z Niemcami. Polski Związek Piłki Nożnej, 7 maja 2014. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  43. ↑ Polska bezbramkowo zremisowała w Hamburgu. Polski Związek Piłki Nożnej, 13 maja 2014. [dostęp 2014-05-21]. (pol.).
  44. ↑ ADAM NAWAŁKA PODAŁ KADRĘ NA EURO 2016. Polski Związek Piłki Nożnej, 30 maja 2014. [dostęp 2014-05-31]. (pol.).
  45. ↑ Mundial 2018: skład, kadra reprezentacji Polski na MŚ w piłce nożnej, „Onet Sport”, 4 czerwca 2018 [dostęp 2018-06-05]  (pol.).
  46. ↑ Mundial 2018. Polska – Senegal 0:1. Samobójczy gol Cionka [online] [dostęp 2018-06-19] [zarchiwizowane z adresu 2018-06-19] .
  47. ↑ É com imenso pesar que comunico o falecimento do meu amado pai Mario Cionek. Quem desejar prestar condolências terá sua presença bem-vinda., [w:] Thiago Cionek [online], www.instagram.com [dostęp 2023-05-27]  (port.).
  48. ↑ Nie żyje Mario Cionek, ojciec Thiago, byłego reprezentanta Polski [online], sport.radiozet.pl, 29 stycznia 2023 [dostęp 2023-05-27]  (pol.).
  49. ↑ Piotr Dobrowolski: Brazylijskie żubry grożą Górnikowi. Super Express, 2 października 2010. [dostęp 2014-04-24]. (pol.).
  50. ↑ Thiago Cionek złożył wniosek o przyznanie polskiego obywatelstwa [online], Piłka Nożna, 4 września 2009 [dostęp 2014-05-22] [zarchiwizowane z adresu 2015-12-22]  (pol.).
  51. ↑ Maciej Gromek: Cionek obywatelem Polski. Jagiellonia Białystok, 3 października 2011. [dostęp 2014-05-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (22 grudnia 2015)]. (pol.).
  52. ↑ Thiago Cionek reprezentantem Polski – dlaczego nie?. [dostęp 2018-06-17]. (pol.).

Linki zewnętrzne

  • Thiago Cionek w bazie 90minut.pl
  • Thiago Cionek, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2020-11-24] .
  • Thiago Cionek, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-02] .
  • Thiago Cionek w bazie ForaDeJogo.net (port.)
  • Thiago Cionek w bazie National Football Teams (ang.)
  • p
  • d
  • e
Składy reprezentacji Polski
  • p
  • d
  • e

Polska