The Vrooom Sessions

The VROOOM Sessions (April May 1994) – album kompilacyjny King Crimson, wydany w październiku 1999 roku^[1] nakładem Discipline Global Mobile jako CD. Ukazał się jak nr 8. w serii wydawniczej „The King Crimson Collectors’ Club”^[2].

Album

Historia

W kwietniu 1994 roku Robert Fripp, Adrian Belew, Trey Gunn, Tony Levin, Pat Mastelotto i Bill Bruford zebrali się na sesję nagraniową w Applehood Studios w Woodstock. Jej rezultatem był minialbum VROOOM, wydany w listopadzie tego samego roku^[3]. Są to najwcześniejsze nagrania King Crimson w składzie sześcioosobowym (tzw. podwójne trio). Nagrania z tamtej sesji, które nie weszly na VROOOM, ukazały się pięć lat później jako The VROOOM Sessions. Jest to przeważnie muzyka improwizowana oraz instrumentalne fragmenty, będące wypadkową doświadczeń poszczególnych muzyków^[1].

Lista utworów

Lista i informacje według Discogs^[2]:

1.	Bass Groove	4:34
2.	Fashionable	4:59
3.	Monster Jam	8:38
4.	Slow Mellow	2:57
5.	Krim 3	3:20
6.	Funky Jam	4:57
7.	Bill & Tony	1:36
8.	No Questions Asked	3:24
9.	Adrian’s Clouds	1:39
10.	Calliope	5:58
11.	One Time	5:24
12.	Booga Looga	3:46
		51:12

Zespół

• Robert Fripp – gitara, electronika (Soundscapes)
• Adrian Belew – gitara
• Tony Levin – gitara basowa, Chapman stick
• Trey Gunn – Chapman stick
• Bill Bruford, Pat Mastelotto – perkusja (akustyczna i elektroniczna), instrumenty perkusyjne

Pozostałe informacje

• muzyka – King Crimson
• produkcja – David Singleton, Robert Fripp

Do albumu dołączona została 24-stronicowa książeczka z zapiskami Roberta Frippa, Notes From the Guitar Stool, a także niepublikowane wcześniej zdjęcia autorstwa Tony’ego Levina^[1].

Odbiór

Opinie krytyków

Recenzje
Publikacja	Ocena
AllMusic	[1]
Prog Archives	3.22/5.0[4]
RYM	3.16/5[5]
Teraz Rock	[6]

Lindsay Planer z AllMusic jest zdania, że zrealizowane wówczas nagrania dają miłośnikom King Crimson „możliwość prześledzenia ewolucji materiału unikalnego dla tego zespołu”. Autor wyróżnił 'Monster Jam', instrumentalne wykonanie 'One Time' oraz 'Funky Jam' z solówkami Frippa, „należącymi do jego najlepszych”. Stwierdził następnie, iż „eteryczne dźwięki i surrealistyczne frazowanie” są „prawdopodobnie główną atrakcją The VROOOM Sessions”^[1].

Natomiast Jordan Babula z magazynu Teraz Rock uważa, że albumem tym zespół „sprawił prawdziwy zawód”. Nagrania pozostawiają „uczucie pustki i niedosytu”. Wybitni muzycy nie zawsze mają – jego zdaniem – wybitne pomysły. Instrumentalne improwizacje: 'Funky Jam', 'Bass Groove' i 'Moonster Jam' określił jako „pobawione wyrazu i schematyczne”, a inne, jak: 'Krim', 'Slow Mellow' i 'Bill & Tony' – jako „wyzute z pomysłów”^[6].

Przypisy