Szlak czarny

Ten artykuł należy dopracować:

od 2019-11 → zweryfikować treść i dodać przypisy,
od 2019-11 → dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Czarny szlak (tat.: Dżorna islach^{[potrzebny przypis]}) – jeden z trzech głównych szlaków, którymi Tatarzy najeżdżali ziemie Rzeczypospolitej. Nazwa szlaku wzięła się od czarnych śladów jakie Tatarzy zostawiali na ukraińskich czarnoziemach lub od Czarnego Lasu, skąd Tatarzy wyruszali.

Swój początek szlak brał na uroczyskach rzeki Inguł, w tzw. Czarnym Lesie, gdzie Tatarzy gromadzili się przed wyruszeniem na wyprawę łupieżczą lub u ujścia rzeki Siniucha. Dalej szedł przez wyspę Tawań na Dnieprze koło twierdzy Kyzykermen, kierował się na północ przez Wyżynę Naddnieprzańską, a na wysokości Korsunia rozgałęział się na Kijów (północny zachód) i Zbaraż (południowy zachód).