Szczepan Dąbrowski

Szczepan Dąbrowski
Ludwik
kapitan
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1900 Lesznowola
Data i miejsce śmierci	26 grudnia 1943 Kielce
Siły zbrojne	Gwardia Ludowa
Odznaczenia

Szczepan Dąbrowski pseud. Ludwik (ur. 22 listopada 1900 w Lesznowoli w powiecie grójeckim, zm. 26 grudnia 1943 w Kielcach) – stolarz, działacz komunistyczny, członek Komunistycznej Partii Polski (KPP), członek centralnego kierownictwa Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR, Związku Walki Wyzwoleńczej (ZWW), działacz Polskiej Partii Robotniczej (PPR).

Życiorys

Syn małorolnego chłopa Józefa, ukończył szkołę powszechną, po czym terminował u stolarza w Grójcu i w Warszawie. Od 1922 członek Komunistycznej Partii Polski (KPP), organizował komórki partyjne na Ochocie i Okęciu. Od 1927 był delegatem fabrycznym fabryki tytoniowej w Warszawie. 1931–1933 był więziony za działalność komunistyczną. Członek Komitetu Okręgowego (KO) KPP Warszawa-Lewa Podmiejska. Podczas wojny domowej w Hiszpanii organizował wyjazdy polskich ochotników i brał udział w pomocy dla republikanów. 1 maja 1938 podczas wygłaszania przemówienia na wiecu pierwszomajowym został aresztowany i przez prawie rok był więziony

We wrześniu 1939 brał udział w walkach w obronie Warszawy. W czasie okupacji hitlerowskiej organizował na Okęciu i Ochocie grupy komunistyczne związane ze Stowarzyszeniem Przyjaciół ZSRR i RRR-Ch "Młot i Sierp", a następnie ze Związkiem Walki Wyzwoleńczej (ZWW). W kwietniu 1941 został wybrany do centralnego kierownictwa Stowarzyszenia Przyjaciół ZSRR. Pod koniec 1941 stał na czele kierownictwa warszawskiej organizacji ZWW. Po powstaniu Polskiej Partii Robotniczej (PPR) w styczniu 1942 natychmiast wstąpił w jej szeregi. Od końca stycznia 1942 był sekretarzem Komitetu Dzielnicowego (KD) PPR Ochota-Okęcie i członkiem KO PPR Warszawa-Lewa Podmiejska. W lutym 1942 w jego mieszkaniu odbyło się organizacyjne posiedzenie KO PPR Warszawa-Lewa Podmiejska. Wiosną 1942, zagrożony aresztowaniem, udał się na pogranicze Kieleckiego i Radomskiego w celu organizowania oddziałów Gwardii Ludowej (GL). W końcu grudnia 1943 został zabity w Kielcach przez żołnierzy polskiego podziemia, którzy uznali go za niebezpiecznego komunistę. Pośmiertnie awansowany na kapitana i odznaczony Orderem Krzyża Grunwaldu III klasy.