Sylwester Karalus

Sylwester Karalus
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1908
Świątniki koło Poznania, Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce śmierci

22 października 1975
Londyn, Wielka Brytania

Minister Sprawiedliwości Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie
Okres

od 20 lipca 1970
do 14 lipca 1972

Poprzednik

Stanisław Lubodziecki

Następca

Stanisław Wiszniewski

Minister Informacji i Dokumentacji Rzeczypospolitej Polskiej na Uchodźstwie
Okres

od 18 lipca 1972
do 15 grudnia 1973

Poprzednik

Mieczysław Słowikowski

Następca

Wiesław Strzałkowski

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski
Multimedia w Wikimedia Commons

Sylwester Karalus (ur. 8 grudnia 1908 w Świątnikach, zm. 22 października 1975 w Londynie) – polski prawnik, polityk, publicysta polityczny i historyczny[1], dwukrotny minister Rządu RP na uchodźstwie. Miłośnik literatury polskiej i kolekcjoner poloników[2].

Życiorys

Urodził się 8 grudnia 1908 w Świątnikach koło Poznania w rodzinie Stanisława i Józefy z Wojciechowskich[2]. W 1927 zdał maturę w gimnazjum w Gostyniu. Następnie studiował prawo na Wydziale Ekonomiczno-Prawnym Uniwersytetu Poznańskiego (został magistrem prawa w 1931). Studiował też przez rok na Uniwersytecie Komeńskiego w Bratysławie[2].

Został zatrudniony jako urzędnik w MSZ. Był referentem prawnym Konsulatu RP we Wrocławiu (1931-1936). Następnie pracował jako urzędnik Konsulatu RP w Rydze (1936 do 30 września 1939)[3]. Od listopada 1939 do lipca 1940 pracował w Ambasadzie RP w Paryżu. Piastował stanowisko attaché, a następnie sekretarza poselstwa polskiego przy rządzie czechosłowackim w Londynie i sekretarza Ministerstwa Sprawiedliwości. Po wojnie pozostał na emigracji.

Po koniec życia pełnił funkcję Ministra Sprawiedliwości Rządu RP na uchodźstwie (1970-1972)[4] oraz piastował stanowisko Ministra Informacji i Dokumentacji (18.07.1972-15.12.1973). Przez wiele lat był redaktorem „Rzeczypospolitej Polskiej” (ps. Andrzej W. Trenczyński) oraz członkiem Rady Narodowej RP[2].

3 maja 1972 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[5].

Zmarł nagle 22 października 1975 roku w Londynie. Pochowany na Fairmile Cemetery w Henley-on-Thames (sekcja 11 plot 79)[6].

Grób Sylwestra Karalusa

Rodzina

W 1935 w kaplicy Raczyńskich w Rogalinie wziął ślub ze Słowaczką Eriką Franke (1913-2004) z Wrocławia. Mieli dwoje dzieci: córka Aleksandra (ur. 1936) i syn Bolko (Bolesław) (ur. 1939)[2]. Jego bratankiem jest Michał Karalus[2][7] (ur. 1952) – starosta pleszewski w latach 2002–2014.

Przypisy

  1. ↑ Postać wodza: przemówienie wygłoszone na uroczystej Akademii dla uczczenia rocznicy Święta Niepodległości, Święta Żołnierza i Święta Orderu Virtuti Militari w sali St. Michael’s School, Graham Terrace, S.W.1 w Londynie, w dniu 6 listopada 1965r.
  2. ↑ a b c d e f Biogram Sylwestra Karalusa na stronie Liceum w Gostyniu.
  3. ↑ Kierownik działu paszportowego (1939r.). polonika.lv. [dostęp 2015-05-13]. (pol.).
  4. ↑ Zwolnienie z funkcji ministra (strona 5).
  5. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 4, nr 8 z 31 grudnia 1972. 
  6. ↑ Opracowanie stanu zachowania grobów rządowych w Wielkiej Brytanii [online], Fundacja "Pomoc Polakom na Wschodzie" im. Jana Olszewskiego [dostęp 2023-07-14]  (pol.).
  7. ↑ Michał Karalus – starosta pleszewski.
  • p
  • d
  • e
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu