Sultan Husajn

Ten artykuł od 2017-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Sultan Husajn (znany często jako Husajn) (ur. 1668?, zm. 1726) – władca Persji z dynastii Safawidów, panujący w latach 1694–1722.

Podczas ostatnich lat jego panowania doszło do powstania Pasztunów w Afganistanie, wymierzonego przeciwko kuzynowi Sultana Husajna, zarządcy Kabulu. Po zabiciu znienawidzonego urzędnika powstańcy oblegli Isfahan. Sultan Husajn do momentu oblężenia Isfahanu nie miał pojęcia o tym co się dzieje w Afganistanie, nie będąc poinformowanym o tych wydarzeniach przez swych dworskich urzędników. Zmuszony został wkrótce do uznania władzy królewskiej w Afganistanie przywódcy powstańców – Mahmuda. Wkrótce Mahmud najechał Iran i pozbawił Sultana Husajna w roku 1722 władzy, rozpoczynając okres afgańskiej okupacji. W roku 1726 Sultan Husajn z rozkazu Mahmuda został zabity. Okupację afgańską zakończył przyszły szach – Nadir, dzięki czemu w roku 1729 władzę nad imperium mógł objąć syn Sultana Husajna – Tahmasp II.