Stuart Sutcliffe

Stuart Fergusson Victor Sutcliffe (ur. 23 czerwca 1940 w Edynburgu^[1], zm. 10 kwietnia 1962 w Hamburgu^[2]) – brytyjski malarz i muzyk, znany przede wszystkim jako pierwszy basista The Beatles. Często określany jest mianem „Piątego Beatlesa”

Biografia

Pochodził z zamożnej rodziny^[1]. Od wczesnych lat młodości pasjonował się sztuką, sam dużo rysował^[1]. W dorosłym życiu jego ulubionym malarzem był Nicolas de Staël. Studiował w Liverpool College of Art^[3]. Przed rozpoczęciem kariery muzycznej pracował jako kreator wnętrz, zaprojektował m.in. bar kawowy „Jacaranda”, którego właścicielem był Allan Williams, późniejszy impresario zespołu The Silver Beatles^[3].

W kwietniu 1959 został basistą zespołu The Quarrymen^[4]. W kwietniu 1960 wraz ze swoim szkolnym przyjacielem, Johnem Lennonem, zaproponował zmianę nazwy grupy na Beetles (w hołdzie dla Buddy’ego Holly’ego i jego formacji The Crickets), która później została przekształcona w The Silvers Beatles, a następnie w The Beatles. Grał na gitarze basowej Höfner President Bass^[5], jednak za swoje występy nie zdobywał uznania pozostałych członków zespołu^[6]. Ze względu na swoją nieśmiałość często na koncertach grał stojąc tyłem do publiczności^[6]. W 1960 odbył z zespołem serię koncertów w Hamburgu, po czym – sprowokowany m.in. otwartym konfliktem z Paulem McCartneyem^[7] – rozstał się z formacją i kontynuował karierę malarską, podejmując naukę w szkole artystycznej w Hamburgu^[8]. Zamieszkał tam ze swoją żoną, malarką i fotografką Astrid Kirchherr, pomysłodawczynią charakterystycznych fryzur Beatlesów^[9] i autorką ich pierwszych profesjonalnych zdjęć.

W 1960, jeszcze przed odejściem z The Beatles, brał udział w bójce z gangsterami, w której doznał urazu głowy^[10]. Zmarł 10 kwietnia 1962 na udar mózgu, który najpewniej był spowodowanymi obrażeniami odniesionymi w bójce sprzed dwóch lat^[11].

Został uwieczniony na okładce płyty Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band. Poświęcony jest mu film Stuart Sutcliffe: The Lost Beatle. O latach występów zespołu The Beatles w Hamburgu oraz przyjaźni między Lennonem a Sutcliffem opowiada także film Backbeat.

Utwory wydane pośmiertnie

Album kompilacyjny The Beatles Anthology 1, wydany w 1995, zawierał wczesne nagrania zespołu z pierwszych lat ich działalności. Sutcliffe gra na gitarze basowej w trzech utworach nagranych w 1960 roku. Są to „Hallelujah, I Love Her So”, „You’ll Be Mine” i „Cayenne”^[12]. Ponadto jego zdjęcie jest przedstawione w prawym górnym rogu płyt Anthology 1^[13] i Anthology 3^[14].

W 2011 r. spadkobiercy Sutcliffe’a wydali niepublikowane wcześniej nagranie piosenki Elvisa Presleya „Love Me Tender” w wykonaniu Stuarda Sutcliffe'a, nagrane w 1961 roku^[15]. Autentyczność nagrania była mocno dyskutowana.

Przypisy

Bibliografia

• DariuszD. Michalski DariuszD., Lennon, Wydawctwo Art „B” Press, 1991, ISBN 83-900107-4-7 .