Stiepan Krasowski

Stiepan Krasowski
Степан Акимович Красовский
Ilustracja
marszałek lotnictwa marszałek lotnictwa
Data i miejsce urodzenia

20 sierpnia 1897
Głuchy

Data i miejsce śmierci

21 kwietnia 1983
Moskwa

Przebieg służby
Lata służby

1916–1918 (Armia Imperium Rosyjskiego)
1918–1983 (Armia Czerwona)

Siły zbrojne

Armia Imperium Rosyjskiego
Armia Czerwona
Wojskowe Siły Powietrzne

Stanowiska

dowódca 2 Armii Lotniczej, dowódce 17 Armii Lotniczej, doradca wojskowy w Siłach Powietrznych Chińskiej Republiki Ludowej, dowódca Sił Powietrznych Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, dowódca Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego, komendant Akademii Sił Powietrznych.

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa,
wojna domowa w Rosji,
II wojna światowa:

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Związku Radzieckiego
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Rewolucji Październikowej Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Czerwonego Sztandaru Order Suworowa I klasy (ZSRR) Order Suworowa II klasy (ZSRR) Order Kutuzowa I klasy (ZSRR) Order Bohdana Chmielnickiego I klasy Order Czerwonej Gwiazdy Order „Za służbę Ojczyźnie w Siłach Zbrojnych ZSRR” III klasy (ZSRR)

Stiepan Akimowicz Krasowski (ros. Степан Акимович Красовский, ur. 8 sierpnia?/20 sierpnia 1897 we wsi Głuchy, zm. 21 kwietnia 1983 w Moskwie) – radziecki dowódca wojskowy białoruskiego pochodzenia, marszałek lotnictwa, Bohater Związku Radzieckiego (1945).

Życiorys

Urodził się we wsi Głuchy (obecnie dzielnica Bychowa) w obwodzie mohylewskim, w rodzinie chłopskiej[1]. Od maja 1916 służył w armii carskiej, ukończył kurs telegraficzny i został podoficerem, brał udział w I wojnie światowej na froncie zachodnim. W październiku 1917 wstąpił do Czerwonej Gwardii, od 1918 w Armii Czerwonej i RKP(b). Od 1919 pełnił służbę w 33 jednostce lotniczej ubezpieczając z powietrza 1 Moskiewską Dywizję Kawalerii, prowadzącą działania bojowe pod Uralskiem[1]. Od października 1919 komisarz oddziału lotnictwa w 4 Armii, od maja 1920 komisarz 1 Azerbejdżańskiego Oddziału Lotniczego Sił Powietrznych 11 Armii, walczył przeciw oddziałom Kołczaka i na Kaukazie. W siłach powietrznych ZSRR służył do 1925, w 1926 ukończył kursy dowództwa Sił Powietrznych przy Inżynieryjnej Akademii Wojsk Lotniczych im. N. Żukowskiego. Od grudnia 1927 komisarz i dowódca 3 eskadry w Iwanowie-Wozniesiensku, od marca 1934 w Leningradzkim Okręgu Wojskowym, 1936 ukończył Akademię Inżynieryjną Wojsk Lotniczych im. Żukowskiego, po czym został dowódcą brygady, później korpusu lotniczego. Brał udział w agresji ZSRR na Finlandię 1939-1940 jako dowódca sił powietrznych 14 Armii i dowódca Murmańskiej Brygady Lotniczej. Od 1940 szef (komendant) oficerskiej szkoły lotniczej w Krasnodarze, od stycznia 1941 zastępca dowódcy, a od czerwca 1941 dowódca Sił Powietrznych Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego. Od sierpnia 1941 dowódca sił powietrznych 56 Armii w II wojnie światowej, później dowódca Sił Powietrznych Frontu Briańskiego. Od maja do lipca 1942 dowódca 2 Armii Powietrznej, od listopada 1942 do marca 1943 dowódca 17 Armii Powietrznej, następnie ponownie dowódca 2 Armii Powietrznej, dowodził w walkach powietrznych na Froncie Południowym, Briańskim, Południowo-Zachodnim, Woroneskim i 1 Ukraińskim, w okolicach Rostowa nad Donem, Stalingradu, Kurska, Kijowa, Korsunia, na odcinku lwowsko-sandomierskim, na przyczółku baranowsko-sandomierskim[2], na Dolnym Śląsku, w bitwie berlińskiej i operacji praskiej. 29 maja 1945 otrzymał tytuł Bohatera ZSRR. 1945–1947 dowodził siłami powietrznymi ZSRR stacjonującymi w Austrii, 1947–1951 dowódca Sił Powietrznych na Dalekim Wschodzie, od września 1951 do sierpnia 1952 główny radziecki doradca wojskowy w Siłach Powietrznych Chińskiej Republiki Ludowej, 1952-1953 dowódca Sił Powietrznych Moskiewskiego Okręgu Wojskowego, a 1953–1956 – Północnokaukaskiego Okręgu Wojskowego. 1956–1968 komendant Akademii Sił Powietrznych. W 1959 mianowany został marszałkiem lotnictwa. Następnie na emeryturze. 1961–1966 członek Centralnej Komisji Rewizyjnej KPZR. Od 1970 w Grupie Generalnych Inspektorów Ministerstwa Obrony ZSRR. Został pochowany w Monino.

Awanse

  • gen. mjr lotnictwa 4 czerwca 1940;
  • gen. por. lotnictwa 20 grudnia 1942;
  • gen. płk lotnictwa 4 lutego 1944;
  • marszałek lotnictwa 8 maja 1959.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b Reperowicz 1975 ↓, s. 365.
  2. ↑ Robert Zwierzyniecki: Walki na przyczółku sandomierskim w latach 1944-1945. Kraków: Ridero, 2017, s. 9,. ISBN 978-83-8104-318-2.

Bibliografia

  • Stanisław Reperowicz: W sztabach i na frontach. Wspomnienia marszałków i generałów radzieckich z okresu drugiej wojny światowej. Warszawa: 1975.
  • http://www.warheroes.ru/hero/hero.asp?Hero_id=611 (ros.)