Stanisław Saks

Stanisław Saks

Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1897 Kalisz
Data i miejsce śmierci	23 listopada 1942 Warszawa
docent nauk matematycznych
Specjalność: teoria funkcji, analiza funkcjonalna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1922
Habilitacja	1926
Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Warszawski Politechnika Warszawska Uniwersytet Lwowski
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Saks (ur. 30 grudnia 1897 w Kaliszu, zm. 23 listopada 1942 Warszawie) – polski matematyk zaliczany do lwowskiej szkoły matematyki, docent Uniwersytetu Warszawskiego, autor prac z teorii funkcji i analizy funkcjonalnej.

Życiorys

Urodzony w rodzinie żydowskiej. Do szkoły chodził początkowo w Kaliszu, następnie w 1915 zdobył maturę w warszawskim Gimnazjum Kreczmara. Rozpoczął studia na Uniwersytecie Warszawskim. Został członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, pisywał dla gazety „Robotnik”. Był uczestnikiem powstań śląskich, został odznaczony w 1921 Śląską Wstęgę Waleczności i Zasługi przyznaną przez naczelnego komendanta wojsk powstańczych, w 1922 Krzyżem Walecznych, a w 1938 został odznaczony Medalem Niepodległości^[1]. Następnie powrócił na studia doktoranckie na UW, doktorat otrzymał w 1922, tam też habilitował się w 1926. Do czasu rozpoczęcia II wojny światowej (1939) był wykładowcą UW i Politechniki Warszawskiej. Po wybuchu wojny z Niemcami wstąpił do polskiej armii, potem ewakuował się do zajętego przez Sowietów Lwowa, gdzie z innymi słynnymi matematykami uczył na tamtejszym Uniwersytecie. Po zajęciu Lwowa przez Niemców (1941) wrócił do Warszawy, tam został aresztowany i zamordowany^[2].

Żonaty z Zofią Karoliną z d. Korzeniowską (1902–1992), z którą miał jednego syna Marka^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Adam B. Empacher, Zbigniew Sęp, Anna Żakowska, Wojciech Żakowski Mały słownik matematyki, Wiedza powszechna, Warszawa 1975

Linki zewnętrzne

• Prace Stanisława Saksa w bibliotece Polona