Seungnang

Seungnang (V w.-zm. 615; Hangul 승낭 Sŭngnang, chiń. 僧郎 pinyin Sēngláng) – koreański mnich działający w Chinach w ramach szkoły sanlun (Trzech traktatów).

Biografia

Pochodził z Yodong (chiń. Liaodong) w Goguryeo. Gdy Kumaradżiwa wprowadził nauki Nagardżuny do Chin, dotarły one do Goguryeo. Seungnang studiował je oraz Sutrę Awatamsakę. Wkrótce udał się Chin do Jiangnanu w okresie jianwu (494-497) i zatrzymał się w klasztorze Caotang na Górze Dzwonu na północ od Nankinu. Następnie przeniósł się do klasztoru Qixia na górze She^[1].

Nauczał i objaśniał nauki związane z trzema traktatami i wieści o jego wygranych dysputach z innymi mnichami dotarły do cesarza Wu z Liangów, który w 512 r. wybrał dziesięciu mnichów, którzy rozpoczęli studiować u Seungnanga. Wśród nich był cesarski konsultant religijny Zhiji^[2].

Seungnang szybko zyskał sobie opinię znawcy madhjamiki.

Jego nauki były kontynuowane przez jego uczniów.

Szkoła sanlun

• Kumaradżiwa (344-413)
  • Daosheng (355-434)
    • Tanji Wysoce problematyczny, nie zajmował się w ogóle ideami madhjamiki i raczej nie był uczniem Daoshenga
      • Seungnang (chiń. Senglang) Koreańczyk (zm. 615), długowieczny
        • Zhiji
        • Zhouyong
        • Sengquan
          • Xinghuang Falang (507-581)
            • Jiaxiang Jizang (549-623)
              • Hyegwan Koreańczyk, wprowadził sanlun do Japonii w 605 r.
              • Todŭng Koreańczyk aktywny w Japonii

Przypisy

Bibliografia

• Red. Peter H. Lee, Wm. Theodore de Bary. Sources of Korean Tradition. Volume One: From Early Times Through the Sixteenth Century. Columbia University Press. New York. 1997. Str. 432. ISBN 0-231-10567-3
• Chung Byung-jo. History of Korean Buddhism. Jimoondang. Seoul. 2007. Str. 220. ISBN 978-89-88095-24-9