SYSLINUX : Zobacz też, Linki zewnętrzne Wikipedia, wolna encyklopedia

SYSLINUX

Ten artykuł od 2021-11 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

SYSLINUX

Autor	H. Peter Anvin
Aktualna wersja stabilna	6.03 / 6 października 2014; ponad 9 lat temu
System operacyjny	Linux
Rodzaj	program rozruchowy
Licencja	GNU General Public License 2
Strona internetowa

SYSLINUX Project – zestaw lekkich programów rozruchowych, służących do uruchamiania jądra Linux lub starszych systemów MS-DOS. Autorem programów jest H. Peter Anvin. W skład projektu wchodzą:

oryginalny SYSLINUX, używany do załadowania i uruchomienia Linux z systemu plików FAT (najczęściej stosowany do uruchamiania z dyskietek);
ISOLINUX, używany do załadowania i uruchomienia jądra Linux z systemu plików ISO 9660 na dyskach CD-ROM;
PXELINUX, używany do załadowania i uruchomienia jądra Linux z serwera sieciowego używając Pre-boot eXecution Environment (PXE);
EXTLINUX, używany do załadowania i uruchomienia jądra Linux z systemów plików ext2, ext3, ext4 oraz btrfs;
MEMDISK, używany do uruchomienia starszych systemów takich jak MS-DOS;
dwa oddzielne systemy menu; oraz
środowisko programistyczne dla dodatkowych modułów

SYSLINUX nie jest już używany do rozruchu systemów opartych na jądrze Linux, częściej jest używany w różnego rodzaju dyskietkach ratunkowych oraz tzw. lekkich systemach. ISOLINUX jest często używany w dystrybucjach typu LiveCD.

Niewielka komplikacja pojawia się przy uruchamianiu z dysku CD-ROM, gdyż standard El Torito posiada dwa tryby uruchamiania:

emulacja dyskietki, w którym informacje o programie rozruchowym są pobierane z obrazu dyskietki na dysku CD-ROM – zwykle jest to obraz systemu plików FAT, w tym przypadku programem rozruchowym musi być SYSLINUX
brak emulacji dyskietki, w którym informacje o programie rozruchowym są zapisane bezpośrednio na płycie CD-ROM (a nie w obrazie dyskietki), programem rozruchowym musi być ISOLINUX

Wybór metody uruchamiania z dysku CD-ROM jest ważny w przypadku komputerów sprzed roku 1999, gdyż ISOLINUX może wtedy powodować trudnowykrywalne błędy. W nowoczesnych komputerach (tych po 1999 roku) lepiej jest korzystać z trybu bez emulacji dyskietki, gdyż jest on szybszy.

PXELINUX jest stosowany w połączeniu z kartami sieciowymi obsługującymi PXE. Środowisko PXE korzysta z serwerów DHCP oraz BOOTP do ustawienia podstawowej komunikacji TCP/IP, następnie ściągany jest program rozruchowy poprzez TFTP. Program rozruchowy ładuje i konfiguruje jądro Linux zgodnie z poleceniami ściągniętymi z serwera TFTP. PXELINUX najczęściej jest używane w scentralizowanej sieci z serwerem głównym oraz bezdyskowymi stacjami roboczymi.