STS-61-A

STS-61-A
Emblemat STS-61-A
Dane misji
Indeks COSPAR

1985-104A

Zaangażowani

Stany Zjednoczone NASA

Oznaczenie kodowe

STS-61-A

Pojazd
Wahadłowiec

Challenger

Załoga
Zdjęcie STS-61-A
przedni rząd od lewej: Furrer, Dunbar, Buchli, Hartsfield, tylny rząd od lewej: Nagel, Bluford, Messerschmid, Ockels
Dowódca

Henry Hartsfield

Start
Miejsce startu

Stany Zjednoczone, KSC, LC39-A

Początek misji

30 października 1985, 17:00:00 UTC

Orbita okołoziemska
Apogeum

331 km

Perygeum

319 km

Okres orbitalny

91 min

Inklinacja orbity

57°

Lądowanie
Miejsce lądowania

Edwards AFB

Lądowanie

6 listopada 1985, 17:44:51 UTC

Czas trwania misji

7 dni, 0 godz, 44 min, 51 s

Przebyta odległość

4 682 148 km[1]

Liczba okrążeń Ziemi

112

Program lotów wahadłowców
Multimedia w Wikimedia Commons

STS-61-A (ang. Space Transportation System) – dziewiąta misja wahadłowca kosmicznego Challenger i dwudziesta druga programu lotów wahadłowców[2].

Załoga

źródlo dla sekcji: [2]

  • Henry Hartsfield (3)*, dowódca (CDR)
  • Steven Nagel (2), pilot (PLT)
  • Bonnie Dunbar (1), specjalista misji 1 (MS2)
  • James Buchli (2), specjalista misji 2 (MS1)
  • Guion Bluford (2), specjalista misji 3 (MS3)
  • Reinhard Furrer (1), specjalista ładunku 1 (PS1) (Niemcy)
  • Ernst Messerschmid (1), specjalista ładunku 2 (PS2) (Niemcy)
  • Wubbo Ockels (1), specjalista ładunku 3 (PS3), ESA (Holandia)

Załoga rezerwowa

* (liczba w nawiasie oznacza liczbę lotów odbytych przez każdego z astronautów)

Parametry misji

źródło dla sekcji: [1]

  • Masa:
    • startowa orbitera: 110 568 kg
    • lądującego orbitera: 97 144 kg
    • ładunku: 14 451 kg
  • Perygeum: 319 km
  • Apogeum: 331 km
  • Inklinacja: 57,0°
  • Okres orbitalny: 91,0 min

Cel misji

Misja naukowa z laboratorium Spacelab-D1 („D” jak Deutschland), po raz pierwszy i ostatni w historii startowała ośmioosobowa załoga statku kosmicznego[2].

Przebieg misji

źródło[3]

Wyprawa poświęcona była pobytowi w przestrzeni kosmicznej laboratorium Spacelab. W tym locie laboratorium znalazło się na orbicie po raz czwarty i miało postać długiego pomieszczenia ciśnieniowego, połączonego tunelem z kabiną Challengera. Wyprawę zrealizowano na zamówienie Republiki Federalnej Niemiec, która dostarczyła 76 różnorodnych zestawów aparatury badawczej i naukowej. Z tego względu przedsięwzięcie oznaczono Spacelab D-1, a przebieg doświadczeń nadzorowano nie z Houston, a z Niemieckiej Agencji Kosmicznej w Oberpfaffenhofen koło Monachium w RFN.
W locie uczestniczyła rekordowo liczna, ośmioosobowa załoga. Tygodniowy lot rozpoczął się 30 października 1985 roku startem z Przylądka Canaveral na Florydzie, zakończył zaś 6 listopada w kalifornijskiej bazie im. Edwardsa na początku 112. okrążenia Ziemi.
Wyposażenie naukowe służyło do doświadczeń dotyczących przetwarzania materiałów, biologii, medycyny i nawigacji. Doświadczenia materiałowe prowadzono za pomocą dwóch pieców. Doświadczenia biologiczne wykonywano za pomocą zestawu Bio-Rack. Dotyczyły wpływu nieważkości na właściwości limfocytów warunkujących odporność organizmów na choroby. Badano zmysł równowagi, który sprawia kłopoty większości ludzi odbywających loty kosmiczne.
Lot STS-61-A wykorzystano dodatkowo do umieszczenia na orbicie małego, o masie 70 kg, amerykańskiego satelity łącznościowego GLOMR o zastosowaniu policyjnym (walka z przemytem) i wojskowym.
Lądowanie Challengera wiązało się z próbą nowego podwozia – z zamocowaną obrotowo i kierowaną przednią środkową sekcją. W podwoziach dawnego typu sekcja ta była nieruchoma. Dowódca promu po przyziemieniu z prędkością 320 km/h z powodzeniem manewrował dobiegiem. Wahadłowiec o masie około 100 ton na skutek ruchów przedniej sekcji podwozia zbaczał 6 m od linii środkowej pasa lotniskowego i powracał na nią posłusznie.
Do rangi symbolu urasta fakt, że start wahadłowca obserwował sędziwy niemiecki pionier astronautyki, Hermann Oberth[3] oraz że była to ostatnia zakończona powodzeniem misja orbitera przed jego zniszczeniem w katastrofie podczas startu misji STS-51-L.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ a b Mark Wade: STS-61-A. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).
  2. ↑ a b c Tomáš Přibyl: Dzień, w którym nie wróciła COLUMBIA. Bielsko-Biała: Wydawnictwo >DEBIT<, 2003, s. 161. ISBN 83-7167-224-1.
  3. ↑ a b Jerzy Wierzbowski. Wyprawy STS. „Astronautyka”. 4 (1986), s. 8-12, 1986-czerwiec. Polskie Towarzystwo Astronautyczne. ISSN 0004-623x. (pol.). 

Bibliografia

  • podsumowanie misji STS-61-A na stronie NASA (ang.)

Linki zewnętrzne

  • Spaceflight mission report: STS-61A. [w:] Spacefacts [on-line]. [dostęp 2017-07-23]. (ang.).
  • p
  • d
  • e
Wahadłowiec kosmiczny Challenger (OV-099)