Ronald Allen Harris
Ten artykuł dotyczy medalisty olimpijskiego z Tokio. Zobacz też: Ronald Harris. |
Data i miejsce urodzenia | 8 lutego 1947 | |||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Data i miejsce śmierci | 31 grudnia 1980 | |||||||||
Obywatelstwo | Stany Zjednoczone | |||||||||
Wzrost | 169 cm | |||||||||
Kategoria wagowa | lekka | |||||||||
Bilans walk zawodowych | ||||||||||
Liczba walk | 29 | |||||||||
Zwycięstwa | 24 | |||||||||
Przez nokauty | 5 | |||||||||
Porażki | 4 | |||||||||
Remisy | 1 | |||||||||
Nieodbyte | 0 | |||||||||
Dorobek medalowy | ||||||||||
|
Ronald Allen Harris (ur. 8 lutego 1947 w Detroit, zm. 31 grudnia 1980 tamże[1]) – amerykański bokser kategorii lekkiej i lekkopółśredniej.
Igrzyska olimpijskie
W 1964 zdobył tytuł amatorskiego mistrza USA (AAU) w wadze lekkiej, dzięki czemu wystartował w letnich igrzysk olimpijskich w Tokio, gdzie zdobył brązowy medal w kategorii lekkiej (przegrał w półfinale z Józefem Grudniem)[1].
Kariera zawodowa
W latach 1965-1973 stoczył 30 walk zawodowych. Pierwsza zawodową walkę stoczył 7 maja 1965 roku. jego przeciwnikiem był Willie Cooper. Walkę wygrał przez KO w 6 rundzie. W kolejnej walce stoczonej w tym samym roku z Billym Lloydem zremisował. w kolejnych 3 latach stoczył 17 wygranych walk. Pierwszą porażkę poniósł 12 czerwca 1969 roku z Japończykiem Shinichim Kadotą. Po walce przez 2 lata nie walczył na zawodowym ringu. 29 października 1971 roku powrócił po 2 letniej przerwie pokonując przez nokaut Dona Cobbsa. W kolejnym roku stoczył 5 pojedynków. Ostatnią walkę 1972 roku przegrał z Alvinem Phillipsem. W 1973 roku stoczył 4 walki. doznając 2 porażek. karierę zakończył przegranym pojedynkiem z Arturo Zunigą.
Przypisy
Linki zewnętrzne
- Ronnie Harris. boxrec.com. [dostęp 2011-08-07]. (ang.).