Roman Orzechowski

Roman Orzechowski
podpułkownik uzbrojenia podpułkownik uzbrojenia
Data urodzenia

27 lipca lub 8 sierpnia 1882

Data śmierci

3 lutego 1951

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

Ministerstwo Spraw Wojskowych

Stanowiska

kierownik referatu

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Odznaka Honorowa Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej

Roman Orzechowski[1] (ur. 27 lipca lub 8 sierpnia 1882, zm. 3 lutego 1951) – podpułkownik inżynier uzbrojenia Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 27 lipca[2][3] lub 8 sierpnia[4] 1882. Ukończył studia uzyskując tytuł inżyniera.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego w listopadzie 1918. Został awansowany do stopnia kapitana piechoty ze starszeństwem z 1 czerwca 1919[5]. W 1923, jako oficer nadetatowy w garnizonie Września, służył jako kierownik referatu w Departamencie X Przemysłu Wojennego Ministerstwa Spraw Wojskowych[6]. Został awansowany do stopnia majora uzbrojenia ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 i zweryfikowany z lokatą 1 w 1924, 1928[7][8]. W 1924 jako oficer nadetatowy Okręgowego Zakładu Uzbrojenia nr 1 służył w Departamencie III Artylerii i Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych[9]. W 1928, 1932 pozostawał oficerem Departamentu Uzbrojenia Ministerstwa Spraw Wojskowych[10][11]. Został awansowany do stopnia podpułkownika uzbrojenia ze starszeństwem z 1 stycznia 1930[12].

Zmarł 3 lutego 1951. Został pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 155-6-15)[13].

Jego żoną była Helena z domu Czarniawska (1889–1942)[13].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ W ewidencji wojskowej jego tożsamość była podawana jako Roman Orzechowski I.
  2. ↑ Oficerowie. Muzeum Wojska Polskiego w Warszawie. [dostęp 2015-08-27].
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923, 1924.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924, 1928, 1932.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 404.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 26, 320.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1245.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 503.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 18, 1233.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 440.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 444.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 296.
  13. ↑ a b Cmentarz Stare Powązki: HELENA ORZECHOWSKA, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2017-03-07] .
  14. ↑ Odznaczenia P. Prezydenta za zasługi na polu organizacji obrony przeciwlotniczej. „Gazeta Lwowska”, s. 1, Nr 185 z 18 sierpnia 1938. 
  15. ↑ M.P. z 1933 r. nr 259, poz. 278 „za zasługi na polu przemysłu wojennego”.
  16. ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 287.

Bibliografia