Rafał Sołtan
 | |||
 major piechoty | |||
| Data i miejsce urodzenia | 21 października 1894 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 1940 | ||
| Przebieg służby | |||
| Lata służby | 1914–1940 | ||
| Siły zbrojne | Wojsko Polskie | ||
| Jednostki | |||
| Stanowiska | komendant RU | ||
| Główne wojny i bitwy | I wojna światowa | ||
 | |||
| Odznaczenia | |||
         | |||
| |||
Rafał Sołtan (ur. 21 października 1894 w majątku Pagiedoć na Kowieńszczyźnie, zm. wiosną 1940 w Katyniu) – major piechoty Wojska Polskiego, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari.
Życiorys
Urodził się 21 października 1894 w rodzinie Konstantego, właściciela ziemskiego, i Anny z Tędziegolskich[1][2]. Ukończył sześć klas w szkole handlowej w Kownie, a następnie w średniej szkole technicznej w Baku[3].
20 października 1914 wstąpił jako ochotnik do Legionu Puławskiego[3]. 5 stycznia 1915 został mianowany chorążym[3]. Walczył w bitwie pod Pakosławiem i Michałowem (19/20 maja 1915). 24 sierpnia 1915 pod Zelwą został ciężko ranny[3]. Po powrocie ze szpitala został wcielony Brygady Strzelców Polskich, a później Dywizji Strzelców Polskich[3]. Awansował na porucznika. Od sierpnia 1917 walczył w ramach I Korpusu Polskiego dowodząc kompanią kaemów.
Od 1918 w Wojsku Polskim, skierowany na dowódcę kompanii ckm 26 pułku piechoty. W trakcie wojny polsko-bolszewickiej został ranny w 1920 pod Białą Cerkwią.
10 lipca 1922 został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy batalionu w 60 Pułku Piechoty Wielkopolskiej w Ostrowie Wielkopolskim[4]. W 1923 awansował do stopnia majora. Od 1 lipca do 15 września 1925 był dowódcą batalionu ciężkich karabinów maszynowych typu „B”. W czerwcu 1927 został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy 19 batalionu granicznego w Słobódce[5][3]. 18 grudnia 1931 został przeniesiony do 66 pułku piechoty w Chełmnie na stanowisko kwatermistrza[3][6]. W listopadzie 1934 został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Piechoty w Ostrowi Mazowieckiej na stanowisko kwatermistrza[7]. W marcu 1939 pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Jarocin na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień[8].
W czasie kampanii wrześniowej 1939 dostał się do sowieckiej niewoli. Przebywał w obozie w Kozielsku. Wiosną 1940 został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Katyniu i tam pogrzebany. Od 28 lipca 2000 spoczywa na Polskim Cmentarzu Wojennym w Katyniu.
Rafał Sołtan był żonaty, miał córkę Bożennę (ur. 13 lutego 1926)[9][2].
5 października 2007 minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień kapitana[10]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007, w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 5315 (12 kwietnia 1922)[11][12][13]
- Krzyż Niepodległości (15 kwietnia 1932)[14][15][16]
- Krzyż Walecznych (czterokrotnie)[17][18]
- Złoty Krzyż Zasługi (26 lutego 1932)[19]
- Srebrny Krzyż Zasługi (15 grudnia 1925)[20][17]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[17]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[17]
- Odznaka za Rany i Kontuzje (z dwiema gwiazdkami)[21]
- Państwowa Odznaka Sportowa[22]
- Medal Zwycięstwa[17]
Zobacz też
- Jeńcy polscy w niewoli radzieckiej (od 1939 roku)
- Obozy NKWD dla jeńców polskich
- ofiary zbrodni katyńskiej – zamordowani w Katyniu
- zbrodnia katyńska
Przypisy
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1, 4.
- ↑ a b Księga Cmentarna Katynia 2000 ↓, s. 584.
- ↑ a b c d e f g Kolekcja ↓, s. 4.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 22 z 22 lipca 1922, s. 551.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 25 czerwca 1927, s. 191.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932, s. 255.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934, s. 258.
- ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 19, 848.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 17 z 22 czerwca 1922, s. 456.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 92, poz. 124 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
- ↑ a b c d e Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 52, poz. 55 „za zasługi w akcji przeciwpowodziowej na terenie województwa wileńskiego w r. 1931”.
- ↑ M.P. z 1925 r. nr 296, poz. 1253 „za zasługi, położone na polu organizacji armji”.
- ↑ Kolekcja ↓, s. 1 foto.
- ↑ Na podstawie fotografii [1].
Bibliografia
- Sołtan Rafał. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.54-4488 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-01-23].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2022-01-19].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Jędrzej Tucholski: Mord w Katyniu. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1991. ISBN 83-211-1408-3.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
