Pietro Grasso
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 1 stycznia 1945 | ||
|---|---|---|---|
| Przewodniczący Senatu | |||
| Okres | od 16 marca 2013 | ||
| Poprzednik | Renato Schifani | ||
| Następca | |||
 | |||
| |||
Pietro Grasso (ur. 1 stycznia 1945 w Licacie[1]) – włoski prawnik, sędzia śledczy i prokurator, krajowy prokurator antymafijny, w latach 2013–2018 przewodniczący Senatu.
Życiorys
Ukończył studia prawnicze, w 1969 rozpoczął pracę jako sędzia śledczy w Barrafrance. Został wkrótce zastępcą prokuratora w Palermo, pracował przy śledztwach związanych z nadużyciami władzy i przestępczością zorganizowaną. Prowadził postępowanie przygotowawcze w sprawie zabójstwa prezydenta Sycylii Piersantiego Mattarelli w 1980. W 1984 został sędzią zapasowym (na wypadek niemożności orzekania przez przewodniczącego składu w toku procesu) w tzw. Maksiprocesie, największym postępowaniu sądowym przeciwko mafii sycylijskiej z udziałem 475 oskarżonych[1].
W 1991 został doradcą w Ministerstwie Sprawiedliwości, w 1999 stanął na czele prokuratury w Palermo. W ciągu kilku lat działalności tymczasowo aresztowanych zostało blisko 1800 osób podejrzanych o przestępstwa związane z działalnością w mafii, w tym też okresie w sądach zapadło 380 wyroków dożywotniego pozbawienia wolności. 11 października 2005 Pietro Grasso stanął na czele urzędu krajowego prokuratora antymafijnego, zastępując Piera Luigiego Vignę[1].
W 2013 został kandydatem Partii Demokratycznej do Senatu w wyborach parlamentarnych[2], uzyskując mandat senatora XVII kadencji.
16 marca 2013 w czwartym głosowaniu został wybrany na przewodniczącego Senatu, pokonując m.in. swojego poprzednika Renato Schifaniego[3]. 14 stycznia 2015 po rezygnacji Giorgia Napolitano z urzędu prezydenta Włoch przejął obowiązki głowy państwa[4]. Wykonywał je do 3 lutego, kiedy to urząd prezydenta objął Sergio Mattarella.
W październiku 2017 wystąpił z Partii Demokratycznej i jej frakcji senackiej[5]. W grudniu stanął na czele lewicowej koalicji Wolni i Równi[6]. Ugrupowanie w wyborach z marca 2018 wprowadziło niespełna 20 przedstawicieli do obu izb parlamentu. Pietro Grasso utrzymał mandat senatora na XVIII kadencję[7]. W tym samym miesiącu zakończył pełnienie funkcji przewodniczącego izby wyższej włoskiego parlamentu.
Przypisy
- ↑ a b c Grasso Pietro. lecercledeseconomistes.asso.fr. [dostęp 2013-01-22]. (ang.).
- ↑ Elezioni politiche 2013: Candidati Senato della Repubblica. partitodemocratico.it. [dostęp 2013-01-22]. (wł.).
- ↑ Senato, Grasso è il nuovo presidente. corriere.it, 16 marca 2013. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- ↑ Najstarszy prezydent w Europie zrezygnował. Giorgio Napolitano nie jest już prezydentem Włoch. tvp.info, 14 stycznia 2015. [dostęp 2015-01-14].
- ↑ Presidente del Senato Pietro Grasso ha lasciato il gruppo parlamentare del PD. ilpost.it, 26 października 2017. [dostęp 2017-12-15]. (wł.).
- ↑ Sinistra, Grasso lancia 'Liberi e uguali': „Pd mi ha offerto incarichi ma i calcoli non fanno per me”. repubblica.it, 3 grudnia 2017. [dostęp 2018-03-05]. (wł.).
- ↑ Politiche, ecco i probabili eletti alla Camera e al Senato nel plurinominale. gds.it, 6 marca 2018. [dostęp 2018-03-06]. (wł.).
- p
- d
- e
| Królestwo Włoch (1861–1945) |
|
|---|---|
| Republika Włoska (od 1948) |
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
- Treccani: pietro-grasso
