Pavle Ivić

Pavle Ivić

Павле Ивић

Data i miejsce urodzenia	1 grudnia 1924 Belgrad
Data i miejsce śmierci	19 września 1999 Belgrad
Zawód, zajęcie	językoznawca
Narodowość	serbska

Pavle Ivić (cyr. Павле Ивић; ur. 1 grudnia 1924 w Belgradzie, zm. 19 września 1999 tamże) – serbski językoznawca, dialektolog i fonolog.

Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Belgradzkiego. Dyplom uzyskał w 1949 roku, doktoryzował się w 1954 roku^[1]. W latach 1949–1954 był asystentem na tejże uczelni, w latach 1954–1972 zaś piastował stanowisko docenta^[1]. Był także profesorem na Uniwersytecie w Nowym Sadzie^[1].

W 1972 roku został wybrany członkiem korespondentem Serbskiej Akademii Nauk i Sztuk, w 1978 roku zaś członkiem rzeczywistym^[1]. W 1979 r. został mianowany członkiem korespondentem Słoweńskiej Akademii Nauki i Sztuki^[2].

Autor ok. 450 esejów, recenzji i innych prac^[1]. Współtworzył bądź redagował 17 książek^[1].

Wybrana twórczość

• Dijalektologija srpkohrvatskog jezika (1956)
• 0 govoru Galipoljskih Srba (1957)
• Die Serbokroatischen Dialekte (1958)
• Accent in Serbocroatian (współautorstwo, 1963)
• Srpski narod i njegov jezik (1971)
• 0 slovenskim jezicima i dijalektima (1991)
• Iz istorije srpskohrvatskog jezika (1991)

Przypisy