Nyamko Sabuni

Nyamko Sabuni

Data i miejsce urodzenia	31 marca 1969 Bużumbura
Minister ds. równouprawnienia płci Szwecji
Okres	od 2006 do 2013
Przynależność polityczna	Ludowa Partia Liberałów
Poprzednik	Jens Orback
Następca	Maria Arnholm
Multimedia w Wikimedia Commons

Nyamko Ana Sabuni (ur. 31 marca 1969 w Bużumburze) – szwedzka polityk burundyjskiego pochodzenia, posłanka, od 2006 do 2013 minister ds. równouprawnienia płci, do 2010 również minister ds. integracji, od 2019 do 2022 przewodnicząca Liberałów.

Życiorys

Urodziła się w Burundi w rodzinie zairskiego imigranta, więzionego w rodzinnym kraju z powodów politycznych^[1]. Rodzina uzyskała azyl w Szwecji w 1981 i osiedliła się w Sztokholmie. Nyamko Sabuni kształciła się m.in. na Uniwersytecie w Uppsali w zakresie prawa oraz w Mälardalens högskola w zakresie polityki migracyjnej.

W połowie lat 90. zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Ludowej Partii Liberałów. Była członkinią władz krajowych organizacji młodzieżowej tego ugrupowania. W wyborach do szwedzkiego parlamentu w 2002 z ramienia liberałów zdobyła mandat poselski i do 2006 zasiadała w Riksdagu. Publicznie występowała za wprowadzeniem obowiązkowych badań ginekologicznych celem przeciwdziałaniu obrzezaniom kobiet^[2]. Postulowała także zakaz noszenia hidżabu przez dziewczęta poniżej piętnastego roku życia, jak też wyodrębnienie tzw. zbrodni honorowych (pozbawiania przez muzułmanów życia kobiet i dziewcząt przez członków własnych rodzin „w obronie czci rodu”) jako osobne przestępstwo^[3].

Po zwycięstwie centroprawicowej koalicji w wyborach w 2006 została powołana w skład gabinetu Fredrika Reinfeldta, w którym objęła urząd ministra ds. równouprawnienia płci i integracji (mniejszości narodowych). Stała się tym samym pierwszym pochodzącym z Afryki ministrem w szwedzkim rządzie^[3].

Jej nominacja spotkała się jednocześnie z protestami szwedzkich środowisk muzułmańskich, zarzucających jej populizm i islamofobię. Szwedzkie stowarzyszenie muzułmanów, największa tego typu organizacja w kraju, zorganizowało akcję zbierania podpisów pod petycją przeciwko jej powołaniu^[4].

1 stycznia 2007 stanęła na czele nowo powołanego resortu – Ministerstwa Integracji i Równouprawnienia Płci. Po wyborach w 2010, w których uzyskała reelekcję do Riksdagu, pozostała w rządzie jako minister ds. równouprawnienia płci w ramach Ministerstwa Edukacji i Badań Naukowych. Z rządu odeszła 21 stycznia 2013.

W czerwcu 2019 została nową przewodniczącą swojej partii (od 2015 działającej pod nazwą Liberałowie); zastąpiła na tej funkcji Jana Björklunda^[5]. Zrezygnował z tego stanowiska w kwietniu 2022^[6].

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie Rządu Szwecji. [dostęp 2022-04-07]. (ang.).
• Profil na stronie Riksdagu. [dostęp 2022-04-07]. (szw.).