Nikołaj Siniegubow

Nikołaj Siniegubow

Николай Иванович Синегубов

Nikołaj Siniegubow (1941)
Data i miejsce urodzenia	11 stycznia 1896 Debalcewo
Data i miejsce śmierci	12 grudnia 1971 obwód moskiewski
Przebieg służby
Lata służby	1915–1945
Formacja	Armia Imperium Rosyjskiego NKWD
Główne wojny i bitwy	zbrodnia katyńska
Odznaczenia
(pozbawiony wszystkich odznaczeń)

Nikołaj Iwanowicz Siniegubow (ros. Николай Иванович Синегубов, ur. 30 grudnia 1895^?/11 stycznia 1896 w Debalcewie, zm. 12 grudnia 1971 w obwodzie moskiewskim^[1]) – funkcjonariusz radzieckich służb specjalnych (Czeka, OGPU i NKWD), następnie urzędnik państwowy, od 1942 zastępca ludowego komisarza komunikacji ZSRR, w latach 1948–1951 wiceminister kolejnictwa ZSRR. Bohater Pracy Socjalistycznej (w latach 1943–1958).

Jeden z bezpośrednich wykonawców zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Syn robotnika kolejowego, uczestniczył w I wojnie światowej jako podoficer^[2]. Od 1920 roku funkcjonariusz WczK i członek partii bolszewickiej^[3]. W latach 1937–38 zastępca szefa 6 (transportowego) Wydziału Głównego Zarządu Bezpieczeństwa Państwowego^[2]. Od sierpnia 1939 roku do listopada 1940 roku szef pionu śledczego i zastępca szefa Głównego Zarządu Transportowego NKWD^[3]. 14 marca 1940 roku awansowany na stopień starszego majora bezpieczeństwa państwowego^[3].

Według zeznań gen. Dmitrija Tokariewa, złożonych w 1991 roku przed rosyjskim prokuratorem wojskowym ppłk. Anatolijem Jabłokowem, w 1940 roku jeden z bezpośrednich wykonawców zbrodni katyńskiej, rozstrzeliwujący w podziemiach Obwodowego Zarządu NKWD w Kalininie (obecnie Twer) polskich jeńców wojennych pochowanych następnie w Miednoje^[4].

W 1942 mianowany zastępcą ludowego komisarza komunikacji ZSRR^[3]. 15 listopada 1943 roku otrzymał tytuł Bohatera Pracy Socjalistycznej^[3]. Od lipca 1948 do czerwca 1951 roku wiceminister kolejnictwa ZSRR^[2]. W 1956 roku przeszedł na emeryturę^[2].

W 1958 roku wykluczony z Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego, pozbawiony tytułu Bohatera Pracy Socjalistycznej i odznaczeń za fałszowanie materiałów śledczych i stosowanie nielegalnych metod przesłuchiwania podejrzanych w okresie pracy w latach 1937–1939 w Głównym Zarządzie Transportowym NKWD^[3].

Odznaczenia

• Złoty Medal „Sierp i Młot” Bohatera Pracy Socjalistycznej (5 listopada 1943)
• Order Lenina (trzykrotnie - 24 listopada 1942, 5 listopada 1943 i 6 sierpnia 1954)
• Order Czerwonego Sztandaru (19 stycznia 1945)
• Order Kutuzowa I klasy (29 lipca 1945)
• Order Czerwonej Gwiazdy (22 lipca 1937)
• Order „Znak Honoru” (26 kwietnia 1940)
• Odznaka "Honorowy Funkcjonariusz Czeki/GPU (V)" (1930)

I 5 medali.

Linki zewnętrzne

• https://web.archive.org/web/20121019175213/http://memo.ru/uploads/files/845.pdf (ros.)

Przypisy