Nikołaj Łarionow

Nikołaj Łarionow

Pełne imię i nazwisko	Nikołaj Jewgienij Łarionow
Data i miejsce urodzenia	19 stycznia 1957 Wołchow
Wzrost	174 cm
Pozycja	obrońca, pomocnik
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 1975–1976 Zenit Leningrad 6 (0) 1976–1978 Dinamo Leningrad 62 (6) 1979–1989 Zenit Leningrad 266 (14) 1990 Kiruna FF 19 (1) 1991 Zenit Petersburg 25 (1) 1992 KPV Kokkola (5) 1992 FC Sepsi-78 (1) 1993 MaIF Maalahti (0)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 1983–1986  ZSRR 19 (2)
↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Nikołaj Łarionow (ur. 19 stycznia 1957 w Wołchowie^[1]) – rosyjski piłkarz, grający na pozycjach obrońcy i pomocnika, reprezentant ZSRR.

Kariera klubowa

Łarionow urodził się w Wołchowie, a swoją przygodę z piłką rozpoczął w 1975 w Zenicie Leningrad. Rok później przeszedł do innego klubu z Leningradu, Dinama^[2].

W 1978 powrócił do Zenitu, z którym to odniósł największe sukcesy w karierze. Wraz z Pitercami zdobył mistrzostwo Wyższej ligi ZSRR w 1984. W tym samym roku dotarł do finału Pucharu ZSRR, w którym Zenit uległ 0:2 po dogrywce drużynie Dinamo Moskwa. Zenit z Łarionowem w składzie zdobył także Superpuchar ZSRR w 1984. Przez 11 sezonów wystąpił dla Zenitu 266 razy, 14 razy pokonując bramkarzy rywali^[2].

W 1989 przeszedł na rok do szwedzkiej Kiruny FF. Potem znowu wrócił do Zenitu. Od 1992 do 1993 grał w trzech fińskich klubach, KPV Kokkola, FC Sepsi-78 i MaIF Maalahti. W 1994 zakończył karierę piłkarską^[2].

Sezon	Klub	Kraj	Rozgrywki	Mecze	Bramki
1975	Zenit Leningrad	ZSRR	Wyższa liga ZSRR	3	0
1976				3	0
1976	Dinamo Leningrad		Wtoroj liga ZSRR	14	6
1977			Pierwaja liga ZSRR	32	2
1978				30	4
1979	Zenit Leningrad		Wyższa liga ZSRR	29	2
1980				27	3
1981				31	1
1982				30	3
1983				26	1
1984				9	2
1985				29	1
1986				19	0
1987				14	1
1988				26	0
1989				26	0
1990	Kiruna FF	Szwecja	Superettan	19	1
1991	Zenit Leningrad	ZSRR	Wyższa liga ZSRR	25	1
1992	KPV Kokkola	Finlandia			5
1992	FC Sepsi-78				1
1993	MaIF Maalahti				0

Kariera reprezentacyjna

Łarionow w reprezentacji zadebiutował 23 marca 1983 meczem przeciwko Francji, zremisowanym 1:3. Swoje dwie bramki strzelił przeciwko Portugalii podczas eliminacji do Euro 1984 oraz w meczu z Jugosławią.

Był w kadrze na Mistrzostwa Świata 1986. Podczas mistrzostw zagrał w dwóch spotkaniach z Węgrami oraz Francją. Ostatnie spotkanie w drużynie narodowej ZSRR rozegrał 24 września 1986 przeciwko Islandii. Mecz zakończył się remisem 1:1. Łącznie Łarionow w latach 1983–1986 wystąpił w 19 spotkaniach kadry ZSRR, w których strzelił 2 bramki^[3].

Mecze i gole w reprezentacji
#	Data	Miasto	Przeciwnik	Gol	Wynik	Rozgrywki
1.	23.03.1983	Paryż	Francja		1:1	towarzyski
2.	13.04.1983	Lozanna	Szwajcaria		1:0	towarzyski
3.	27.04.1983	Moskwa	Portugalia		5:0	El. ME 1984
4.	22.05.1983	Chorzów	Polska		1:1	El. ME 1984
5.	01.06.1983	Helsinki	Finlandia		1:0	El. ME 1984
6.	26.07.1983	Lipsk	NRD		3:1	towarzyski
7.	25.01.1985	Kōchi	Jugosławia		1:2	Nehru Cup
8.	02.02.1985	Kōchi	Maroko		1:0	Nehru Cup
9.	04.02.1985	Kōchi	Jugosławia		2:1	Nehru Cup
10.	17.04.1985	Berno	Szwajcaria		2:2	El. MŚ 1986
11.	02.05.1985	Moskwa	Szwajcaria		4:0	El. MŚ 1986
12.	07.08.1985	Moskwa	Rumunia		2:0	towarzyski
13.	28.08.1985	Moskwa	RFN		1:0	towarzyski
14.	25.09.1985	Moskwa	Dania		1:0	El. MŚ 1986
15.	19.02.1986	Meksyk	Meksyk		0:1	towarzyski
16.	02.06.1986	Irapuato	Węgry		6:0	MŚ 1986
17.	05.06.1986	Guanajuato	Francja		1:1	MŚ 1986
18.	20.08.1986	Göteborg	Szwecja		0:0	towarzyski
19.	24.09.1986	Reykjavík	Islandia		1:1	El. ME 1988

Sukcesy

Zenit Petersburg

• Mistrzostwo Wyższej ligi ZSRR (1): 1984
• Finał Pucharu ZSRR (1): 1984
• Superpuchar ZSRR (1): 1984

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie eu-football.info (ang.)
• Nikołaj Łarionow w bazie National Football Teams (ang.)
• Nikołaj Łarionow, [w:] baza Transfermarkt (zawodnicy) [dostęp 2023-01-11] .