Marian Zdon

Marian Zdon
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia

28 maja 1898
Lwów

Data i miejsce śmierci

2 września 1939
Kraków

Przebieg służby
Siły zbrojne

Armia Austro-Węgier
Wojsko Polskie

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Armia „Kraków”

Stanowiska

szef oddziału

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
II wojna światowa
kampania wrześniowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920–1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Medal Pamiątkowy Jubileuszowy 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej

Marian Zdon (Zdoń[1]) (ur. 28 maja 1898 we Lwowie, zm. 2 września 1939 w Krakowie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Virtuti Militari.

Życiorys

6 sierpnia 1914, jako uczeń seminarium nauczycielskiego wstąpił do Legionów Polskich[1]. 17 kwietnia 1915, jako żołnierz 2. kompanii V batalionu I Brygady Legionów Polskich został ranny w czasie walk nad Nidą[2]. Po rekonwalescencji ponownie w polu. Do wycofania Legionów z frontu w październiku 1916 uczestniczył łącznie w 40 potyczkach i bitwach[1].

W grudniu 1929, po ukończeniu kursu próbnego i odbyciu obowiązkowego stażu liniowego, został przeniesiony z Batalionu Podchorążych Rezerwy Piechoty Nr 10 w Gródku Jagiellońskim do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza dwuletniego Kursu 1929/1931[3][4]. 1 września 1931, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera dyplomowanego, został przeniesiony do 36 Pułku Piechoty w Warszawie na stanowisko dowódcy batalionu[5]. W październiku 1932 został przeniesiony do 8 Dywizji Piechoty w Modlinie na stanowisko szefa sztabu[6]. W październiku 1935 został przeniesiony do 66 Pułku Piechoty w Chełmnie na stanowisko dowódcy batalionu detaszowanego w Grudziądzu. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1936 i 31. lokatą w korpusie oficerów piechoty[7]. W latach 1936–1937 pełnił służbę w 64 Pułku Piechoty w Grudziądzu na stanowisku zastępcy dowódcy pułku[8]. W marcu 1939 pełnił służbę w Generalnym Inspektoracie Sił Zbrojnych na stanowisku II oficera sztabu generała do prac przy GISZ „na odcinku Kraków” gen. bryg. Antoniego Szyllinga[9]. 23 marca 1939 został wyznaczony na stanowisko szefa Oddziału II Sztabu Armii „Kraków”[10]. Na tym stanowisku uczestniczył w przygotowaniach wojennych i początkowej fazie kampanii wrześniowej.

Zginął 2 września 1939, w czasie przedpołudniowego bombardowania Dworca Głównego w Krakowie[11] przez Luftwaffe.

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. ↑ a b c Żołnierze Niepodległości ↓.
  2. ↑ VI Lista strat 1916 ↓, s. 29.
  3. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 376.
  4. ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 94.
  5. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 23 października 1931 roku, s. 322.
  6. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 9 grudnia 1932 roku, s. 414.
  7. ↑ a b Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 15.
  8. ↑ Historia ↓, s. 197.
  9. ↑ Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 418.
  10. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 22.
  11. ↑ Steblik 1989 ↓, s. 169.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 4 stycznia 1923 roku, s. 8.
  13. ↑ Pomarański 1931 ↓, s. 106.
  14. ↑ M.P. z 1931 r. nr 87, poz. 137 „za pracę w dziele odzyskania niepodległości”.
  15. ↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 240.

Bibliografia

  • VI Lista strat Legionów Polskich od 1 maja do 1 lipca 1915. Piotrków: Centralny Urząd Ewidencyjny Departamentu Wojskowego NKN, 1916-07-01.
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2020-03-31].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Czesław Konarzewski: Historia 64-go Pułku Strzelców Murmańskich Dzieci Grudziądza (Grudziądzkiego Pułku Piechoty) 1919–1939.
  • Stefan Pomarański: Zarys historji wojennej 1-go pułku piechoty Legionów. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne, 1931, seria: Zarys historii wojennej pułków polskich 1918–1920.
  • Władysław Steblik: Armia „Kraków” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1989. ISBN 83-11-07434-8.
  • Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
  • Żołnierze Niepodległości. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2020-05-21].