Marek Rusin

Marek Rusin

Data i miejsce urodzenia	16 września 1943 Warszawa
Zawód, zajęcie	inżynier, nauczyciel akademicki, urzędnik państwowy
Alma Mater	Politechnika Warszawska
Odznaczenia

Marek Czesław Rusin (ur. 16 września 1943 w Warszawie^[1]) – polski inżynier, nauczyciel akademicki, urzędnik państwowy, podsekretarz stanu w Ministerstwie Łączności (1990–2000) i kierownik tego resortu w latach 1991–1992.

Życiorys

Absolwent VI Liceum Ogólnokształcącego im. Tadeusza Reytana w Warszawie (1960)^[2], gdzie działał w 1 Warszawskiej Drużynie Harcerskiej im. Romualda Traugutta „Czarna Jedynka”^[3]. W 1965 ukończył studia na Wydziale Łączności Politechniki Warszawskiej. W 1976 uzyskał stopień doktora ze specjalnością w zakresie radioelektroniki. W 1966 został pracownikiem naukowym macierzystej uczelni, zajmował m.in. stanowiska adiunkta i docenta^[1]. Od 1970 zawodowo związany z Instytutem Radioelektroniki na PW^[1][4].

W pracy badawczej zajął się techniką odbioru sygnałów radiowych, jak również miernictwem układów i systemów radiokomunikacyjnych^[1]. Jako główny konstruktor kierował opracowaniem pionierskiego zestawu do odbioru sygnałów pierwszych satelitów Ziemi (1969)^[1]. Opracował też pierwszy w Polsce profesjonalny koder sygnału telewizyjnego w standardzie SECAM^[1]. Członek Stowarzyszenia Inżynierów Telekomunikacji (został skarbnikiem tej organizacji) oraz Stowarzyszenia Elektryków Polskich^[1].

W latach 1990–2000 pełnił funkcję podsekretarza stanu w Ministerstwie Łączności. Od 1991 do 1993 zajmował stanowisko prezesa Państwowej Agencji Radiokomunikacyjnej. W rządzie Jana Olszewskiego kierował resortem łączności (1991–1992). W 1999 został członkiem powołanego wówczas rządowego zespołu negocjacyjnego w sprawie akcesji Polski do Unii Europejskiej^[5]; brał udział w negocjacjach dotyczących dwóch obszarów (telekomunikacja i techniki informacyjne oraz kultura i polityka audiowizualna)^[1]. W okresie 2000–2002 był wiceprezesem Urzędu Regulacji Telekomunikacji. Pełnił później funkcję doradcy prezesa zarządu Telekomunikacji Polskiej oraz dyrektora NASK^[1].

Życie prywatne

Żonaty z Izabellą Rusinową, której zadedykował swoją książkę pt. Wizyjne przetworniki optoelektroniczne (1990). Ma dwóch synów (ur. 1969 i 1975)^[1].

Odznaczenia i wyróżnienia

• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2011)^[6][7]
• Złoty Krzyż Zasługi (1987)^[1]
• Srebrny Krzyż Zasługi (1982)^[1]
• Medal Komisji Edukacji Narodowej (2008)^[1]
• Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” (2010)^[1]
• Odznaka honorowa „Zasłużony dla Łączności” (2001)^[1]
• Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (1983)^[1]
• Odznaka honorowa SEP (1992)^[1]

Wybrane publikacje

• Telewizja. Wizyjne przetworniki optoelektroniczne (1990)^[8]
• Telewizja. Systemy transmisji (1990)^[9]

Przypisy

Bibliografia

• Marek Czesław Rusin. Instytut Radioelektroniki [online], elka.pw.edu.pl [dostęp 2023-09-16] .
• Dr inż. Marek Czesław Rusin, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2023-09-16] .