Marcello Piacentini
 | Ten artykuł od 2024-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
 | |||
| Data i miejsce urodzenia | 8 grudnia 1881 | ||
|---|---|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 19 maja 1960 | ||
| Narodowość | włoska | ||
| Praca | |||
| Styl | modernizm | ||
| Budynki | |||
| |||
Marcello Piacentini (ur. 8 grudnia 1881 w Rzymie, zm. 19 maja 1960 tamże) – włoski architekt i urbanista, przedstawiciel modernizmu, teoretyk architektury.
Życiorys
Marcello Piacentini był synem architekta Pio Piacentiniego. Studiował na Instytucie Sztuk Pięknych w Rzymie. W pierwszym okresie działalności projektował budowle pod wpływem modernizmu (m.in. kino Corso w Rzymie) i secesji wiedeńskiej, później inspirował go akademicki modernistyczny klasycyzm.
Twórczość
- Palazzo di Giustizia w Mesynie, 1912–1928
- Cinema Corso w Rzymie, 1915–1917
- Cinema Teatro Savoia we Florencji, 1922
- bazylika Najświętszego Serca Chrystusa Króla w Rzymie, 1920–1934
- Palazzo delle Corporazioni na via Veneto w Rzymie, 1931
- Museo Nazionale della Magna Grecia w Reggio Calabria, 1932–1941
- via della Conciliazione w Rzymie, 1936–1950
- plan Esposizione Universale di Roma (E42), 1938–1942
- Palazzo di Giustizia, Mailand, 1933
