Malarstwo Pahari
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/de/Shiva%2C_Parvati_and_their_children_on_Mount_Kailash%2C_Pahari%2C_c1800.jpg/220px-Shiva%2C_Parvati_and_their_children_on_Mount_Kailash%2C_Pahari%2C_c1800.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/a/ae/Dakshayani.jpg/220px-Dakshayani.jpg)
![](http://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/e/eb/Krishna_welcomes_Sudama%2C_Bhagavata_Purana%2C_17th_century%2C_India.jpg/220px-Krishna_welcomes_Sudama%2C_Bhagavata_Purana%2C_17th_century%2C_India.jpg)
Malarstwo pahari – styl malarstwa miniaturowego i ilustracje książkowe. Styl ten rozwijał się od XVII do XIX w. jeszcze w niepodległych państwach radżpuckich, położonych na pogórzu Himalajów w Indiach, od Dżammu do Almory[1]. Słowo pahari dosłownie znaczy „górskie”.
Styl pahari jest reprezentowany przez dwie bardzo odmienne szkoły. Pierwsza z nich – styl Basohli – śmiały i wyrazisty, a druga – delikatna i liryczna tradycja malarstwa kangryjskiego. Typowymi dziełami są miniatury – ilustracje do książek przedstawiające boga pasterzy – Krysznę[2]. Najstarsze obrazy z tego stylu sięgają 1690 roku. Kilka obrazów przedstawia to samo, jednak na trochę inny sposób, tematyką jest życie i miłość Kryszny. Twórcy inspirowali się również mitami indyjskimi oraz portretami władców i ich rodzin.
Główne szkoły malarstwa pahari[3][4]
- Guler
- Kangra
- Basohli
- Chamba
Zobacz też
- Miniatury mogolskie
- Malarstwo radżpuckie
- Malarstwo kangryjskie
Przypisy
Bibliografia
- Pahari Masters: Court Painters of Northern India by B. N. Goswamy and Eberhard Fischer Artibus Asiae. Supplementum, Vol. 38, Pahari Masters: Court Painters of Northern India (1992), pp. 3-391 [1]
- LNB: 000342737
- Britannica: art/Pahari-painting