Magnencjusz : Bibliografia Wikipedia, wolna encyklopedia

Magnencjusz

Ten artykuł od 2022-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł.

Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do źródeł. Dodanie listy źródeł bibliograficznych jest problematyczne, ponieważ nie wiadomo, które treści one uźródławiają.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Magnencjusz

Flavius Magnus Magnentius

Cesarz rzymski

Okres

od 18 stycznia 350
do 11 sierpnia 353

Poprzednik

Konstans

Następca

Konstancjusz II

Dane biograficzne

Data i miejsce urodzenia

303
Galia

Data i miejsce śmierci

11 sierpnia 353
Seleucus

Przyczyna śmierci

samobójstwo

Rodzeństwo

Decencjusz

Żona

Justyna

Moneta

Multimedia w Wikimedia Commons

Magnencjusz, Flavius Magnus Magnentius (ur. 303, zm. 11 sierpnia 353) – cesarz rzymski (uzurpator) od 18 stycznia 350 do 11 sierpnia 353.

Jego ojciec był Brytem, a matka Frankijką. Jego żoną była Justyna, późniejsza żona Walentyniana I. Był komesem w dwóch legionach – Joviani i Herculiani. Ledwo uniknął zamordowania przez żołnierzy z inspiracji cesarza Konstansa. Wywołał bunt legionów. Kiedy cesarz Konstans dowiedział się o buncie, uciekł do miasta Helena w Pirenejach. Jednak ludzie Magnecjusza doprowadzili do jego śmierci w styczniu 350 roku. Uzyskując pełnię władzy na zachodzie Magnencjusz obwołał się cesarzem rzymskim w 350 roku. Brat Konstansa, Konstancjusz II, panujący na wschodzie Imperium, zastanawiał się, czy walczyć z Persami, czy z buntem Magnencjusza. Siostra Konstancjusza zaproponowała, by cesarzem ogłosić również Wetraniona – stało się tak 1 marca 350 roku. Rozmowy między Wetranionem i Konstancjuszem nie przebiegały prawidłowo. Wojska ich spotkały się 25 grudnia 350 roku. Konstancjusz przekonał legiony i samego Wetraniona, by uznali go za prawowitego i jedynego cesarza.

Do 3 lipca 353 roku Konstancjusz pozostawał w Mediolanum, później pomaszerował na Galię. Stoczył bitwę z wojskami Magnencjusza. Magnencjusz przegrał i uciekł do Lugdunum, gdzie jego żołnierze chcieli go poddać prawowitemu cesarzowi. Widząc ich zamiary, Magnencjusz zabił (lub usiłował zabić) swoją matkę i wszystkich krewnych, po czym popełnił samobójstwo 10 lub 11 sierpnia 353 roku.