Lorenzo Lauri

Lorenzo Lauri
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego
Kraj działania

Włochy

Data i miejsce urodzenia

15 października 1864
Rzym

Data i miejsce śmierci

8 października 1941
Rzym

Miejsce pochówku

Campo Verano

Penitencjarz Większy
Okres sprawowania

31 lipca 1927–8 października 1941

Kamerling
Okres sprawowania

11 grudnia 1939–8 października 1941

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Prezbiterat

4 czerwca 1887

Nominacja biskupia

5 stycznia 1917
arcybiskup tytularny Efezu

Sakra biskupia

21 stycznia 1917

Kreacja kardynalska

20 grudnia 1926
Pius XI

Kościół tytularny

Bazylika św. Pankracego za Murami

Odznaczenia
Order Orła Białego (1921–1990)
Multimedia w Wikimedia Commons
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

21 stycznia 1917

Konsekrator

Donato Raffaele Sbarretti

Współkonsekratorzy

Vincenzo Sardi di Rivisondoli
Americo Bevilacqua

Konsekrowani biskupi
Domingo Juan Vargas 5 maja 1921

Lorenzo Lauri (ur. 15 października 1864 w Rzymie, zm. 8 października 1941 tamże) – włoski kardynał prezbiter, nuncjusz w Polsce, urzędnik Kurii Rzymskiej, Penitencjarz Większy, kamerling. Odznaczony Orderem Orła Białego.

Życiorys

Ukończył Pontyfikalne Seminarium Rzymskie, po czym przyjął święcenia kapłańskie 4 czerwca 1887 roku. Wykładał na swej macierzystej uczelni, a także w Ateneum "De Propaganda Fide". W latach 1895-1910 był oficjałem w Wikariacie Rzymskim. 5 lipca 1910 przyjął substytut regenta w Penitencjarni Apostolskiej, a niedługo później, 5 kwietnia, uzyskał godność prałata domowego Jego Świątobliwości.

5 stycznia 1917 został mianowany internuncjuszem w Peru i jednocześnie arcybiskupem tytularnym Efezu. Konsekrowany dwa tygodnie później przez kardynała Donata Sbarrettiego. Pół roku po nominacji został nuncjuszem w Peru. 25 maja 1921 został mianowany nuncjuszem w Polsce. Wraz z Władysławem Studzińskim pracował nad uzgodnieniem stanowisk[1] i opracował dokument konkordatu między Stolicą Apostolską i Rzecząpospolitą Polską zawartego w 1925[2]. Lauri został kreowany kardynałem 20 grudnia 1926 roku przez Piusa XI, kończąc urząd nuncjusza w Polsce. Został pracownikiem Kurii Rzymskiej, będąc od 1927 Penitencjarzem Większym, a od 1939 także Kamerlingiem Świętego Kościoła Rzymskiego.

Lorenzo Lauri zmarł w wieku 76 lat w Rzymie. Został pochowany na cmentarzu Campo Verano.

Przypisy

  1. Czasy najnowsze 1914 – 1978. W: Marian Banaszak: Historia Kościoła Katolickiego – tom 4. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Kardynała Wyszyńskiego, 1992, s. 17.
  2. Stanisław Wilk: Episkopat Kościoła katolickiego w Polsce w latach 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Salezjańskie, 1992, s. 61.

Bibliografia

  • Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-02)].
  • Lorenzo Lauri [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2011-01-31]  (ang.).
  • p
  • d
  • e
Legaci papiescy
Internuncjusze
i legaci apostolscy
  • Zaccaria Ferreri (1519–1521)
  • Toma Crnić (1522–1523)
  • Jan Antoni Pulleoni (1524–1526)
  • Mikołaj Fabri (1525–1526)
  • Jan Franciszek Cito (1525–1527)
  • Pamfiliusz Strassoldo (1536–1536)
  • Hieronim Rorario (1539–1540)
  • Otto Truchsess von Waldburg (1542–1542)
  • Hieronim Martinengo (1548–1548)
  • Marek Antoni Maffei (1553–1553)
Nuncjusze
i legaci apostolscy
Nuncjusze apostolscy
Legaci apostolscy
Nuncjusze apostolscy
  • p
  • d
  • e