Konstanty Peszyński

Konstanty Peszyński
major korpusu sądowego major korpusu sądowego
Data urodzenia

10 października 1892

Data i miejsce śmierci

20 listopada 1941
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie RP

Jednostki

WSO III

Stanowiska

sędzia śledczy, prokurator

Konstanty Peszyński (ur. 10 października 1892, zm. 20 listopada 1941 w ZSRR) – major korpusu sądowego Wojska Polskiego.

Życiorys

Konstanty Peszyński urodził się 10 października 1892. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Został awansowany na stopień kapitana w korpusie oficerów zawodowych sądowych ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[1][2]. W latach 20. służył w Wojskowym Sądzie Okręgowym Nr III, początkowo z siedzibą w Grodnie[3], od 1924 w Wilnie, gdzie w tym w roku pełnił funkcję sędziego śledczego[4], a na przełomie lat 20. i 30 był podprokuratorem przy tymże sądzie[5][6][7][8]. W latach 30. został awansowany na stopień majora[9].

W Wilnie udzielał się amatorsko jako malarz, tworzył głównie obrazy przedstawiające martwą naturę, został członkiem powołanego w 1931 Wileńskiego Towarzystwa Niezależnego Artystów Malarzy i brał udział w jego wystawach w pierwszej połowie lat 30. (np. 20 września 1931 w Wilnie, w 1933 w Warszawie)[10][11][12].

Podczas II wojny światowej zmarł 20 listopada 1941 na obszarze Związku Sowieckiego w łagrze 47 na północnym Uralu, oddział 10[9]. W tym samym miejscu 11 grudnia 1941 zmarł płk Stanisław Ostrowski[9].

Przypisy

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1092.
  2. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 988.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1083.
  4. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 978.
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 696.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 310, 879.
  7. ↑ Lista starszeństwa korpusu oficerów sądowych. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Nr 2, s. 73, 1931. 
  8. ↑ Oficerowie korpusu sądowego. Lista starszeństwa. „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Nr 2, s. 103, 1932. 
  9. ↑ a b c Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952.
  10. ↑ Józef Marian Poklewski: Polskie życie artystyczne w międzywojennym Wilnie. Toruń: Wydawnictwo Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, 1994, s. 123, 126, 227, 229, 276.
  11. ↑ Przewodnik 86. Wystawa „Żołnierz i koń w sztuce polskiej”. Wiek XIX i XX. Warszawa: Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych, 1933, s. 18.
  12. ↑ Karol Sienkiewicz: Wystawa Prac “Niezależnych” w 1933 r.. sienkiewiczowie.pl, 2018-02-07. [dostęp 2018-09-01].

Bibliografia