Konrad Rudnicki

Konrad Maria Paweł Rudnicki

Konrad Maria Paweł Rudnicki (2012)
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1926 Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 listopada 2013 Kraków
Miejsce pochówku	Cmentarz Rakowicki w Krakowie
Kapłan Kościoła Starokatolickiego Mariawitów
Okres sprawowania	od 1959
Wyznanie	starokatolickie
Kościół	Starokatolicki Mariawitów
Inkardynacja	Diecezja śląsko-łódzka
Prezbiterat	1959
Multimedia w Wikimedia Commons

Konrad Rudnicki

Zemsta, Twardowski

porucznik
Data i miejsce urodzenia	2 lipca 1926 Warszawa
Data i miejsce śmierci	12 listopada 2013 Kraków
Przebieg służby
Lata służby	1943–1945
Siły zbrojne	Gwardia Ludowa Armia Ludowa
Jednostki	Batalion GL im. gen. Józefa Bema 3 Brygada AL im. gen. Józefa Bema
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa Bitwa pod Ewiną
Odznaczenia

Konrad Rudnicki

profesor
Specjalność: astronomia pozagalaktyczna, kosmologia, metodologia astronomii, metodologia nauk, teologia mistyczna
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Polska Akademia Nauk / Umiejętności
Status PAN	członek
Status PAU	członek
Funkcja Jednostka PAN	Członek Prezydium Wydział I Nauk Humanistycznych i Społecznych, Komitet Historii Nauki i Techniki
nauczyciel akademicki
Uczelnia	Uniwersytet Jagielloński
Instytut	Obserwatorium Astronomiczne
Okres zatrudn.	1968–2013
Dyrektor
Instytut	Obserwatorium Astronomiczne
Okres spraw.	1984–1989
Poprzednik	Józef Masłowski
Następca	Józef Masłowski
Multimedia w Wikimedia Commons

Konrad Maria Paweł Rudnicki, ps. Zemsta, Twardowski^[1] (ur. 2 lipca 1926 w Warszawie, zm. 12 listopada 2013 w Krakowie^[1][2]) – polski naukowiec i duchowny, astronom, profesor nauk fizycznych, partyzant Gwardii i Armii Ludowej, kapłan i teolog Kościoła Starokatolickiego Mariawitów w RP, antropozof, ekumenista i długoletni duszpasterz krakowskich mariawitów.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Lucjana, działacza ruchu robotniczego, komunisty i pisarza, współzałożyciela Komunistycznej Partii Robotniczej Polski oraz posła na Sejm PRL I kadencji, i Marii z Szukiewiczów^[3], socjalistki i działaczki Polskiej Partii Socjalistycznej (współpracowała m.in. z Józefem Piłsudskim). Jego starsze rodzeństwo, Kazimierz i Elżbieta, wcześnie umarli^[4].

W 1939 ukończył pierwszą klasę Gimnazjum im. Tadeusza Reytana w Warszawie, po czym kontynuował naukę na tajnych kompletach w Piotrkowie Trybunalskim, gdzie w 1945 ukończył liceum ogólnokształcące^[5].

W czasie II wojny światowej wraz z matką w Piotrkowie Trybunalskim ochraniał kilku Żydów (zachowała się relacja o ochronie rodziny Weintraubów). W styczniu 1996 odebrał za to tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” oraz medal Jad Waszem; otrzymał również honorowe obywatelstwo Izraela^[5]. Od grudnia 1943 walczył pod pseudonimem „Twardy” w partyzantce, w batalionie GL PPR im. gen. Józefa Bema (późniejsza 3 Brygada AL im. gen. Józefa Bema), na ziemi radomszczańskiej. W stopniu kaprala uczestniczył m.in. w 11 bitwach i potyczkach (np. w bitwie pod Ewiną). Po 11 miesiącach walki został uwięziony w areszcie Gestapo w Jędrzejowie, skąd 14 stycznia 1945 uwolniła go wraz z resztą więźniów Armia Czerwona. Po wojnie działał w organizacjach kombatanckich, otrzymał także awans na stopień porucznika^[6][7].

Od września 1945 studiował astronomię na Uniwersytecie Warszawskim, gdzie następnie pracował naukowo przez kilkanaście lat. Podczas pobytu w amerykańskim Palomar Observatory w 1965 zarejestrował na kliszy i odkrył nową kometę. Była to pierwsza kometa odkryta przez Polaka po II wojnie światowej. Od nazwiska odkrywcy nazwano ją C/1966 T1 (Rudnicki). Od 1968 pracował w Obserwatorium Astronomicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie, gdzie niemal do końca swoich dni wykładał. W latach 1984–1989 był tam również dyrektorem. Zainteresowania zawodowe Rudnickiego stanowiły: astronomia gwiazdowa, astronomia pozagalaktyczna, kosmologia, metodologia astronomii, metodologia nauk. Był członkiem prezydium Komitetu Historii Nauki i Techniki PAN, członkiem Sądu Koleżeńskiego Polskiego Towarzystwa Astronomicznego oraz członkiem Polskiego Towarzystwa Miłośników Astronomii.

W młodości był ateistą, w latach 50. przyjął wiarę starokatolicką. W 1959 przyjął święcenia kapłańskie w Kościele Starokatolickim Mariawitów oraz imiona zakonne Maria Paweł. Był administratorem filii parafii tego Kościoła w Krakowie, jako teolog specjalizował się w teologii mistycznej. Wykładał w Chrześcijańskiej Akademii Teologicznej w Warszawie. Był także antropozofem, członkiem Powszechnego Towarzystwa Antropozoficznego i Sekcji Matematyczno-Przyrodniczej w Goetheanum w Dornach (Szwajcaria). W czasie pobytów naukowych w Stanach Zjednoczonych, za zgodą władz kościelnych pełnił funkcję pozaetatowego kapłana w trzech parafiach Kościoła anglikańskiego^[8]. Był członkiem Komisji Mieszanej do Dialogu Teologicznego pomiędzy Kościołem rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów. Pisywał do wydawanego przez siebie czasopisma religijnego „Praca nad sobą”. Publikował na łamach wydawanego w Warszawie „Wolnomularza Polskiego”, wolnomularzem nie będąc. Razem z Włodzimierzem Zonnem napisał książkę o astronomii.

Gdy w latach 80. pracował w obserwatorium astronomicznym w Castel Gandolfo, Jan Paweł II zaprosił go do odprawienia „mariawickiej” mszy świętej w prywatnej kaplicy papieża^[8].

Pochowany 19 listopada 2013 na cmentarzu Rakowickim w Krakowie (kwatera LXV-8-37)^[9][10][11].

Wybrane publikacje

1. Astronomia gwiazdowa (wraz z Włodzimierzem Zonnem), 1957, Warszawa: PWN
2. Astronomia, 1970, Warszawa: Państwowe Zakłady Wydawnictw Szkolnych
3. Świat planet (wraz z T. Zbigniewem Dworakiem), 1983, Warszawa: PWN
4. Etyka z elementami filozofii: skrypt, 1999, Bydgoszcz: Wyższa Szkoła Ochrony Środowiska
5. Zasady kosmologiczne, 2002, Bydgoszcz: Wyższa Szkoła Ochrony Środowiska

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi
• Krzyż Partyzancki
• Medal 40-lecia Polski Ludowej
• Medal Zwycięstwa i Wolności 1945
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Krzyż Armii Ludowej
• Kombatancki Krzyż Pamiątkowy „Zwycięzcom”
• Medal „Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Ojczyźnianej 1941–1945” (Związek Radziecki)
• Medal Sprawiedliwy wśród Narodów Świata (1996)

Zobacz też

• Dzieło Wielkiego Miłosierdzia.
• Komisja Mieszana do spraw Dialogu Teologicznego między Kościołem Rzymskokatolickim i Kościołem Starokatolickim Mariawitów.
• Społeczność mariawicka w Krakowie.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Prof. dr hab. Konrad Rudnicki, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2014-04-19] .
• Zdjęcie Konrada Rudnickiego ps. „Twardowski” z 1944.
• Konrad Rudnicki w mundurze kombatanckim. i2.wp.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-02-06)].
• Jesteśmy przede wszystkim chrześcijanami, Rozmowa Stanisława Obirka z ks. prof. Konradem M. Pawłem Rudnickim
• Konrad Rudnicki: Jak zostałem astronomem? (O studiach astronomicznych przed pół wiekiem). [w:] Urania – Postępy Astronomii 2/2003 [on-line]. [dostęp 2014-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2003-05-18)].
• Czy warto szukać życia i cywilizacji pozaziemskich?, Konrad Rudnicki.
• Konrad Rudnicki: Wolność, Równość, Braterstwo, Sprawiedliwość Społeczna (Odpowiedź Konrada Rudnickiego na wewnętrzną ankietę „Wolnomularza Polskiego”. wolnomularz.pl, 1994. [dostęp 2014-07-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-08-12)].
• Mariawityzm - rzymski katolicyzm. To, co łączy - to, co dzieli. Rozmowa z ks. prof. Konradem M. Rudnickim.
• Bóg jest rozsądnym rodzicem. Wywiad z ks. prof. Konradem M. Rudnickim.. dstp.rel.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-17)].
• Ślub Nowosielskiego. Wspomnienia prof. Rudnickiego o Jerzym Nowosielskim.. dstp.rel.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-28)].
• K. Rudnicki, The Genuine Copernican Cosmological Principle, Southern Cross Review.
• Konradowi Rudnickiemu poświęcony jest fragment artykułu Kilka słów o dziejach polskiej antropozofii.
• Konrad Rudnicki, Goetheanizm w naukach przyrodniczych, portal antropozofia.net.