Komenda Rejonu Uzupełnień Nowy Targ

Komenda Rejonu Uzupełnień
Nowy Targ
Powiatowa Komenda Uzupełnień
Nowy Targ
Historia
Państwo

 Polska

Sformowanie

1921

Rozformowanie

1939

Tradycje
Rodowód

PKU Nowy Targ

Komendanci
Pierwszy

ppłk Juliusz Padlewski-Skorupka

Działania zbrojne
kampania wrześniowa
Organizacja
Dyslokacja

Nowy Targ

Podległość

DOK V

Skład

PKU typ II

Komendy rejonów uzupełnień OK V

Komenda Rejonu Uzupełnień Nowy Targ (KRU Nowy Targ) – organ wojskowy właściwy w sprawach uzupełnień Sił Zbrojnych II Rzeczypospolitej i administracji rezerw w powierzonym mu rejonie[1].

Historia komendy

W listopadzie 1921 roku, w następstwie wprowadzenia nowego podziału kraju na dziesięć okręgów korpusów i wprowadzenia pokojowej organizacji służby poborowej, na terenie Okręgu Korpusu Nr V została utworzona Powiatowa Komenda Uzupełnień Nowy Targ[2]. W skład okręgu poborowego PKU Nowy Targ zostały włączone powiaty: nowotarski, limanowski i myślenicki[3]. Powiaty nowotarski i limanowski zostały wyłączone z dotychczasowej PKU 1 psp w Nowym Sączu, a powiat myślenicki z PKU 12 pp w Wadowicach[4].

Z dniem 15 czerwca 1924 roku minister przydzielił do PKU Nowy Targ, pod względem administracji poborowej, powiat makowski[5], natomiast powiat myślenicki został podporządkowany PKU Kraków Powiat[6]. W kwietniu 1925 roku w skład okręgu poborowego wchodziły powiaty: nowotarski, limanowski, makowski i spisko-orawski[7]. Z dniem 1 lipca 1925 roku został zniesiony powiat spisko-orawski z siedzibą starostwa w Nowym Targu, a jego dotychczasowy obszar przyłączony do powiatu nowotarskiego[8].

18 listopada 1924 roku weszła w życie ustawa z dnia 23 maja 1924 roku o powszechnym obowiązku służby wojskowej[9], a 15 kwietnia 1925 roku rozporządzenie wykonawcze ministra spraw wojskowych do tejże ustawy, wydane 21 marca tego roku wspólnie z ministrami: spraw wewnętrznych, zagranicznych, sprawiedliwości, skarbu, kolei, wyznań religijnych i oświecenia publicznego, rolnictwa i dóbr państwowych oraz przemysłu i handlu[7]. Wydanie obu aktów prawnych wiązało się z przejęciem przez władze cywilne (administracji I instancji) większości zadań związanych z przygotowaniem i przeprowadzeniem poboru[10][11]. Przekazanie większości zadań władzom cywilnym umożliwiło organom służby poborowej zajęcie się wyłącznie racjonalnym rozdziałem rekruta oraz ewidencją i administracją rezerw. Do tych zadań dostosowana została organizacja wewnętrzna powiatowych komend uzupełnień i ich składy osobowe. Poszczególne komendy różniły się między sobą składem osobowym w zależności od wielkości administrowanego terenu[12].

Zadania i nowa organizacja PKU określone zostały w wydanej 27 maja 1925 roku instrukcji organizacyjnej służby poborowej na stopie pokojowej[10]. W skład PKU Nowy Targ wchodziły trzy referaty: I) referat administracji rezerw, II) referat poborowy i referat inwalidzki[10]. Nowa organizacja i obsada służby poborowej na stopie pokojowej według stanów osobowych L. O. I. Szt. Gen. 3477/Org. 25 została ogłoszona 4 lutego 1926 roku. Z tą chwilą zniesione zostały stanowiska oficerów ewidencyjnych[13][14][15].

12 marca 1926 roku została ogłoszona obsada personalna Przysposobienia Wojskowego, zatwierdzona rozkazem Dep. I L. 6000/26 przez pełniącego obowiązki szefa Sztabu Generalnego gen. dyw. Edmunda Kesslera, w imieniu ministra spraw wojskowych. Zgodnie z nową organizacją pokojową Przysposobienia Wojskowego zostały zlikwidowane stanowiska oficerów instrukcyjnych przy PKU, a w ich miejsce utworzone rozkazem Oddz. I Szt. Gen. L. 7600/Org. 25 stanowiska oficerów przysposobienia wojskowego w pułkach piechoty[16].

Od 1926 roku, obok ustawy o powszechnym obowiązku służby wojskowej i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność PKU Nowy Targ normowała „Tymczasowa instrukcja służbowa dla PKU”, wprowadzona do użytku rozkazem MSWojsk. Dep. Piech. L. 100/26 Pob.[17]

W marcu 1930 roku PKU Nowy Targ nadal podlegała Dowództwu Okręgu Korpusu Nr V i administrowała powiatami: nowotarskim, limanowskim i makowskim[18]. W grudniu tego roku posiadała skład osobowy typ II[17].

31 lipca 1931 roku gen. dyw. Kazimierz Fabrycy, w zastępstwie ministra spraw wojskowych, rozkazem B. Og. Org. 4031 Org. wprowadził zmiany w organizacji służby poborowej na stopie pokojowej. Zmiany te polegały między innymi na zamianie stanowisk oficerów administracji w PKU na stanowiska oficerów broni (piechoty) oraz zmniejszeniu składu osobowego PKU typ I–IV o jednego oficera i zwiększeniu o jednego urzędnika II kategorii. Liczba szeregowych zawodowych i niezawodowych oraz urzędników III kategorii i niższych funkcjonariuszy pozostała bez zmian[19].

Z dniem 1 kwietnia 1932 roku został zniesiony powiat makowski[20].

1 czerwca 1934 roku na stanowisku woźnego zatrudniony został Władysław Fryźlewicz[a].

1 lipca 1938 roku weszła w życie nowa organizacja służby uzupełnień, zgodnie z którą dotychczasowa PKU Nowy Targ została przemianowana na Komendę Rejonu Uzupełnień Nowy Targ przy czym nazwa ta zaczęła obowiązywać 1 września 1938 roku[23], z chwilą wejścia w życie ustawy z dnia 9 kwietnia 1938 roku o powszechnym obowiązku wojskowym[24]. Obok wspomnianej ustawy i rozporządzeń wykonawczych do niej, działalność KRU Nowy Targ normowały przepisy służbowe MSWojsk. D.D.O. L. 500/Org. Tjn. Organizacja służby uzupełnień na stopie pokojowej z 13 czerwca 1938 roku. Zgodnie z tymi przepisami komenda rejonu uzupełnień była organem wykonawczym służby uzupełnień[25].

Komendant rejonu uzupełnień w sprawach dotyczących uzupełnień Sił Zbrojnych i administracji rezerw podlegał bezpośrednio dowódcy Okręgu Korpusu Nr V, który był okręgowym organem kierowniczym służby uzupełnień. Rejon uzupełnień nie uległ zmianie i nadal obejmował powiaty: nowotarski i limanowski[1].

Obsada personalna

Poniżej przedstawiono wykaz oficerów zajmujących stanowisko komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień i komendanta rejonu uzupełnień oraz wykaz osób funkcyjnych (oficerów i urzędników wojskowych) pełniących służbę w PKU i KRU Nowy Targ, z uwzględnieniem najważniejszych zmian organizacyjnych przeprowadzonych w latach 1926 i 1938.

Komendanci
Stopień, imię i nazwisko Okres pełnienia funkcji Kolejne stanowisko (dalsze losy)
ppłk piech. Juliusz Padlewski-Skorupka 16 XI 1921 – VII 1927[26] komendant PKU Dębica
ppłk żand. / piech. Konrad Anlauf[b] VII 1927[30] – II 1929 dyspozycja dowódcy OK V
ppłk dypl. łącz. Juliusz Zygmunt Ornatowski III 1929[31][32] – XI 1932[33][34] dyspozycja dowódcy OK V
mjr piech. Adam Stanisław Kulejowski[c] III 1934[36] – 1939[37]
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1921–1925[38][39]
I referent por. piech. Tadeusz Leonard Geras do II 1926 kierownik II referatu
II referent urzędnik wojsk. X rangi / por. kanc. Ignacy Reszczyński
oficer instrukcyjny por. piech. Rudolf Świerk do XI 1924[40] przydzielony do 75 pp
kpt. piech. Marian Wieroński XI 1924[40] – III 1926[41] przydzielony do 3 psp
oficer ewidencyjny na powiat limanowski urzędnik wojsk. XI rangi / por. kanc. Marian Pachoń
oficer ewidencyjny na powiat nowotarski urzędnik wojsk. X rangi Jakub Hostyński do V 1923[42] III referent w Szefostwie Poborowym DOK V
urzędnik wojsk. XI rangi Bolesław Chodorski od 16 V 1923[43]
por. piech. Stanisław Ludwik Piwnica[d] od 1 XII 1924[45] OE Maków
por. kanc. Leon Chadaj 1 XII 1924 – XII 1925[46]
oficer ewidencyjny na powiat myślenicki wakat w 1924 stanowisko przeniesiono do PKU Kraków Powiat
oficer ewidencyjny na powiat makowski por. kanc. Leon Chadaj V[47] – 1 XII 1924[48] OE Nowy Targ
por. piech. Stanisław Ludwik Piwnica 1 XII 1924[49] – II 1926[50] 17 pp
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych PKU w latach 1926–1938[51][52][53][54]
kierownik I referatu administracji rezerw

i zastępca komendanta

kpt. piech. Wojciech Musiał od II 1926
kpt. piech. Aleksander Mikołaj Biestek do VII 1927 kierownik I referatu PKU Żywiec[26]
kpt. piech. Czesław Małecki IV 1928 – III 1929 dyspozycja dowódcy OK V[55]
mjr piech. Kazimierz Mach III 1929[55] – 1 II 1930[56] oficer placu w Zakopanem
kpt. piech. Stanisław Rajs IX 1930 – VI 1938 kierownik I referatu
kierownik II referatu poborowego por. piech. Tadeusz Leonard Geras II 1926 – VII 1927 kierownik II referatu PKU Żywiec[57]
kpt. piech. Czesław Małecki IX 1927[58] – IV 1928 kierownik I referatu[59]
kpt. kanc. Roman Sawicz XI 1928[60] – IV 1929 dyspozycja dowódcy OK V[61]
kpt. piech. Stanisław Rajs VII 1929[62] – IX 1930 kierownik I referatu
kpt. art. Franciszek Dobrucki IX 1930 – VI 1938 kierownik II referatu
referent inwalidzki por. kanc. Ignacy Weynarski od II 1926
por. kanc. Czesław Nabel XII 1926[63] – IV 1929[64][65]
referent por. kanc. Marian Pachoń od II 1926
por. piech. Stanisław Ludwik Piwnica †8 XI 1926 Rzeszów[66]
por. kanc. Michał Ciećkiewicz[e] IV 1927 – 31 V 1929 stan spoczynku[72]
kpt. art. Franciszek Dobrucki VIII 1929[73] – IX 1930[74] kierownik II referatu
Obsada pozostałych stanowisk funkcyjnych KRU w latach 1938–1939[37][f]
kierownik I referatu ewidencji kpt. adm. (piech.) Stanisław Franciszek Rajs[g] był w III 1939 †17 V 1942[78]
kierownik II referatu uzupełnień kpt. art. Franciszek Dobrucki[h] był w III 1939

Uwagi

  1. ↑ Władysław Fryźlewicz (ur. 24 czerwca 1896 w Nowym Targu, zm. 1986 tamże), członek Polskich Drużyn Strzeleckich, żołnierz Legionów Polskich, kapral rezerwy piechoty Wojska Polskiego, odznaczony Krzyżem Niepodległości[21][22].
  2. ↑ Konrad Anlauf w lutym 1927 roku został przydzielony z 4 dżand. do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V z równoczesnym przeniesieniem służbowym do PKU Nowy Targ na okres 4 miesięcy w celu odbycia praktyki poborowej[27]. W październiku 1927 roku został przeniesiony z korpusu oficerów żandarmerii do korpusu oficerów piechoty, do kadry oficerów piechoty z pozostawieniem na zajmowanym stanowisku komendanta PKU[28]. W lutym 1929 roku został zwolniony ze stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr V, a z dniem 30 listopada 1929 roku przeniesiony w stan spoczynku[29].
  3. ↑ Adam Stanisław Kulejowski ur. 24 grudnia 1893 roku. Był odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (trzykrotnie) i Złotym Krzyżem Zasługi[35].
  4. ↑ Stanisław Ludwik Piwnica w kwietniu 1924 roku został odkomenderowany z 17 pp do PKU Nowy Targ, do dnia 1 października 1924 roku[44].
  5. ↑ Por. kanc. Michał Ciećkiewicz ur. 3 września 1895 we wsi Werchrata, w ówczesnym powiecie rawskim Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Wojciecha. 6 sierpnia 1914 wstąpił do Legionów Polskich. Do Wojska Polskiego został przyjęty w charakterze urzędnika wojskowego, w XI randze służbowej. Służył w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Toruń na stanowisku oficera ewidencyjnego na powiat toruński. Z dniem 1 marca 1924 Prezydent RP przemianował go na oficera zawodowego w stopniu porucznika ze starszeństwem z dniem 1 grudnia 1920 i 7. lokatą w korpusie oficerów administracji, dział kancelaryjny[67]. W październiku tego roku został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr VIII w Toruniu na stanowisko referenta w Oddziale Ogólnym Sztabu[68]. W lutym 1926 ponownie przydzielony do PKU Toruń na stanowisko referenta[69]. W kwietniu 1927 został przydzielony PKU Nowy Targ na takie samo stanowisko[70]. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości (9 listopada 1932[71]) i Krzyżem Walecznych
  6. ↑ Wykaz zawiera obsadę jednostki według stanu bezpośrednio przed rozpoczęciem mobilizacji pierwszych oddziałów Wojska Polskiego w dniu 23 marca 1939, ale już po przeprowadzeniu ostatnich awansów ogłoszonych z datą 19 marca 1939[75].
  7. ↑ Stanisław Franciszek Rajs ur. 17 listopada 1894 roku w Jabłonce. Służbę wojskową pełnił od 16 sierpnia 1914 roku. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 15 sierpnia 1924 roku w korpusie oficerów piechoty. Był odznaczony Medalem Niepodległości i Srebrnym Krzyżem Zasługi[76]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VI E Dorsten. Zmarł 17 maja 1942 roku w szpitalu jenieckim w Tangerheutte[77].
  8. ↑ Franciszek Dobrucki ur. 7 marca 1899 roku w Starym Samborze. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1927 roku. Był odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych (trzykrotnie)[79]. W czasie kampanii wrześniowej dostał się do niemieckiej niewoli. Przebywał w Oflagu VI B Dössel[78].

Przypisy

  1. ↑ a b Dz.U. z 1939 r. nr 20, poz. 131.
  2. ↑ Almanach oficerski 1923/24 ↓, s. 36.
  3. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1473.
  4. ↑ Rozkaz DOGen. Kielce ↓, Nr 69 z 23 czerwca 1921 roku, zał. nr 2 do pkt 11.
  5. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 9 z 4 marca 1924 roku, poz. 120.
  6. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1337.
  7. ↑ a b Dz.U. z 1925 r. nr 37, poz. 252.
  8. ↑ Dz.U. z 1925 r. nr 63, poz. 441.
  9. ↑ Dz.U. z 1924 r. nr 61, poz. 609.
  10. ↑ a b c Jarno 2001 ↓, s. 169.
  11. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, autor użył sformułowania „wszystkie czynności przygotowawcze do poboru, jak również jego przeprowadzenie przeszły do władz administracyjnych”, co nie odpowiadało podziałowi kompetencji władz wojskowych i cywilnych, określonych we wspomnianych aktach prawa.
  12. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393–394.
  13. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 7-20.
  14. ↑ Moczyński 1928 ↓, s. 393, wg autora stanowiska oficerów ewidencyjnych, po krótkotrwałym przydzieleniu ich do władz administracyjnych, zostały zniesione w 1925 roku.
  15. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 169, autor także datuje zniesienie stanowisk oficerów ewidencyjnych na rok 1925, co stoi w sprzeczności z ogłoszoną 4 lutego 1926 roku obsadą służby poborowej na stopie pokojowej.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 1-10.
  17. ↑ a b Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 40 z 23 grudnia 1930 roku, poz. 471.
  18. ↑ Dz.U. z 1930 r. nr 31, poz. 270.
  19. ↑ Dz. Rozk. MSWojsk. Nr 23 z 31 lipca 1931 roku, poz. 290.
  20. ↑ Dz.U. z 1932 r. nr 1, poz. 3.
  21. ↑ Marek St. Fryźlewicz: Władysław Fryźlewicz i Józef Szopiński w walce o niepodległość Polski. Urząd Miasta Nowy Targ. [dostęp 2019-04-03].
  22. ↑ Władysław Fryźlewicz. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2019-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-06-02)].
  23. ↑ Jarno 2001 ↓, s. 173.
  24. ↑ Dz.U. z 1938 r. nr 25, poz. 220.
  25. ↑ Historia WKU Suwałki ↓.
  26. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220.
  27. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 65.
  28. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 25 z 31 października 1927 roku, s. 295.
  29. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 4 z 14 lutego 1929 roku, s. 73, 83.
  30. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 223.
  31. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 5 z 12 marca 1929 roku, s. 92.
  32. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 227, został zatwierdzony na stanowisku komendanta.
  33. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 15 listopada 1932 roku, s. 399.
  34. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 267, 520.
  35. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 22.
  36. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 7 czerwca 1934 roku, s. 159.
  37. ↑ a b Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 853.
  38. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1473, 1555, 1564–1565.
  39. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1342.
  40. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 122 z 18 listopada 1924 roku, s. 682.
  41. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 8.
  42. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 19 maja 1923 roku, s. 281.
  43. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 33 z 27 maja 1923 roku, s. 353.
  44. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 42 z 29 kwietnia 1924 roku, s. 246.
  45. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 116 z 31 października 1924 roku, s. 648.
  46. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 131 z 14 grudnia 1925 roku, s. 716, OE na powiat Nowy Targ porucznik Chadaj został przeniesiony do korpusu oficerów piechoty i wcielony do 3 psp.
  47. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 49 z 16 maja 1924 roku, s. 282, por. piech. Leon Chadaj został przydzielony na stanowisko OE Maków z 26 pp, z równoczesnym przeniesieniem do korpusu oficerów administracji, dział kancelaryjny.
  48. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 120 z 12 listopada 1924 roku, s. 672.
  49. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 120 z 12 listopada 1924 roku, s. 671.
  50. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 2.
  51. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 13.
  52. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 115, 128, 827–828.
  53. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 520.
  54. ↑ Lista starszeństwa 1935 ↓, s. 28, 51.
  55. ↑ a b Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 102.
  56. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 106.
  57. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 221.
  58. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 24 z 26 września 1927 roku, s. 286.
  59. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 174.
  60. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 363.
  61. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 117.
  62. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 199.
  63. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 53 z 16 grudnia 1926 roku, s. 442.
  64. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 27 kwietnia 1929 roku, s. 114, zwolniony z zajmowanego stanowiska z równoczesnym przydziałem do dyspozycji Ministra Pracy i Opieki Społecznej, do dnia 31 marca 1930 roku.
  65. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 226, por. kanc. Czesław Nabel z dniem 30 czerwca 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku.
  66. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 12 stycznia 1927 roku, s. 7.
  67. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 30 z 27 marca 1924 roku, s. 153.
  68. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 106 z 9 października 1924 roku, s. 583.
  69. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Dodatek do Nr 9 z 4 lutego 1926 roku, s. 5, 16.
  70. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 12 z 11 kwietnia 1927 roku, s. 113.
  71. ↑ M.P. z 1932 r. nr 259, poz. 296.
  72. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 marca 1929 roku, s. 103.
  73. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 15 z 23 sierpnia 1929 roku, s. 304.
  74. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 28 stycznia 1931 roku, s. 29.
  75. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. vI.
  76. ↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 297.
  77. ↑ Wykaz jeńców zmarłych w szpitalu jenieckim w Tangerheutte. Tangerheutte Lazaret T. [dostęp 2019-04-03].
  78. ↑ a b Straty ↓.
  79. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 192.

Bibliografia

  • Rozkazy Dowództwa Okręgu Generalnego „Kielce”. [dostęp 2018-05-08].
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2018-03-22].
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych piechoty. 5 czerwca 1935. Warszawa: Dep. Piech. MSWojsk., 1935.
  • Karol Firich, Stanisław Krzysik, Tadeusz Kutrzeba, Stanisław Müller, Józef Wiatr: Almanach oficerski na rok 1923/24 zeszyt 2, dział III. Warszawa: Wojskowy Instytut Naukowo-Wydawniczy, 1923.
  • Witold Jarno: Okręg Korpusu Wojska Polskiego nr IV Łódź 1918-1939. Łódź: Wydawnictwo „Ibidem”, 2001. ISBN 83-88679-10-4.
  • Jarosław Kowalewski: Historia Wojskowej Komendy Uzupełnień w Suwałkach. Wojskowa Komenda Uzupełnień w Suwałkach. [dostęp 2019-05-18].
  • Henryk Moczyński: Służba poborowa. W: Dziesięciolecie Odrodzenia Polskiej Siły Zbrojnej 1918–1928. Henryk Stanisław Mościcki (red.) Włodzimierz Dzwonkowski (red.) Tadeusz Bałaban (red.). Warszawa: Tadeusz Złotnicki, 1928, s. 391–394.
  • Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.
  • Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2019-04-03].
  • p
  • d
  • e
Służba uzupełnień Wojska Polskiego II Rzeczypospolitej
Wydziały Mobilizacji i Uzupełnień
Komendy rejonów uzupełnień
Powiatowe komendy uzupełnień