Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku
A/82/78 z dnia 1 marca 1978[1]
kościół parafialny
Ilustracja
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miejscowość

Lubecko

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Lubecku

Wezwanie

Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny

Historia
Data zakończenia budowy

XIV wiek

Aktualne przeznaczenie

Diecezja gliwicka

Położenie na mapie gminy Kochanowice
Mapa konturowa gminy Kochanowice, na dole po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku”
Położenie na mapie województwa śląskiego
Mapa konturowa województwa śląskiego, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku”
Położenie na mapie powiatu lublinieckiego
Mapa konturowa powiatu lublinieckiego, po lewej znajduje się punkt z opisem „Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku”
Ziemia50°41′54,48″N 18°38′47,54″E/50,698467 18,646539
Multimedia w Wikimedia Commons

Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Lubecku – kościół w Lubecku, od 1994 sanktuarium maryjne z niewielkim obrazem Matki Boskiej o charakterze medalionu.

Historia

Kościół wzmiankowany jest po raz pierwszy w 1342, a jako parafialny w 1362, gdzie wówczas istniała parafia, do której należały miejscowości Ciasna i Zborowskie. Wymieniono wtedy Johennesa, plebana de Lubicko. Parafię wyminiono również w spisie świętopietrza archidiakona opolskiego Mikołaja Wolffa (1447). Kościół, z uwagi na prostotę rozwiązań architektonicznych i brak wyposażenia wyższej klasy artystycznej, nie był szczegółowo opisywany w opracowaniach i rzadko go wzmiankowano. W związku z tym, według pobieżnych badań, twierdzono, że powstał zapewne w końcu XVI lub w początku XVII wieku. Odnowiono go w 1742, a rozbudowano od zachodu w 1776. W 1787 odnowiono go po raz kolejny[2].

Ze względu na ponad dwustuletnią tradycję pielgrzymowania do tego kościoła mieszkańców Górnego Śląska, w 1994 biskup Jan Wieczorek ustanowił ten kościół sanktuarium[3].

Freski

W latach 2009–2010 w kościele odkryto gotyckie freski z początku XV wieku, obejmujące wszystkie ściany, sklepienie, prezbiterium i wewnętrzną część łuku tęczowego (wpłynęło to na zmianę datowania samej budowli). Tworzą one homogeniczny zespół, nad którym góruje monumentalna kompozycja Sądu Ostatecznego z Chrystusem w mandroli w towarzystwie symboli Ewangelistów, uzupełniona motywem Deesis (Matki Boskiej i św. Jana Chrzciciela wypraszających łaski dla grzeszników). Całość uzupełniają rozbudowane sceny ewangeliczne. Rozwiązania ikonograficzne malowideł mają charakter tradycyjny. Freski powstały zapewne w drugiej ćwierci XV wieku, choć możliwe jest też ich datowanie na początek pierwszej ćwierci tego stulecia lub na lata po roku 1432[2]. Po trzyletniej renowacji malowidła odsłonięto i zakonserwowano[4].

Galeria fresków

Przypisy

  1. ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo śląskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 31 marca 2024 .
  2. ↑ a b Marek Walczak, Malowidła ścienne w prezbiterium kościoła parafialnego w Lubecku. Wstępne rozpoznanie programu ikonograficznego i stylu, w: Wiadomości Konserwatorskie Województwa Śląskiego, nr 8/2016, s. 353-365, ISBN 978-83-945841-1-5
  3. ↑ Sanktuarium Matki Boskiej Lubeckiej. Kuria Diecezjalna Gliwice. [dostęp 2011-11-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-06-10)].
  4. ↑ Irena Kontny: Niezwykłe odkrycie w Lubecku. rik.katowice.pl. [dostęp 2019-10-06].

Linki zewnętrzne

  • Krótki opis o znalezieniu obrazu N. P. Maryi w Lubecku w powiecie lubinieckim w górnym Szląsku w roku 1720 (ca 1856) w bibliotece Polona