Kościół Garnizonowy Najświętszej Marii Panny Królowej Polski w Kielcach

Kościół Garnizonowy w Kielcach
A.326 z dnia 15.07.1976 r.[1]
cerkiew wojskowa
Ilustracja
Front kościoła
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Miejscowość

Kielce

Wyznanie

katolickie

Kościół

rzymskokatolicki

Parafia

cywilno-wojskowa NMP Królowej Polski w Kielcach

Wezwanie

Najświętszej Marii Panny Królowej Polski
pierwotnie świętego Mikołaja

Historia
Data zakończenia budowy

1902-1904

Data poświęcenia

14 maja 1904

Aktualne przeznaczenie

kościół garnizonowy

Poprzednie wyznanie

prawosławne

Dane świątyni
Architekt

Stanisław Szpakowski

Świątynia
• materiał bud.


• murowany

Położenie na mapie Kielc
Mapa konturowa Kielc, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Kościół Garnizonowy w Kielcach”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum po prawej na dole znajduje się punkt z opisem „Kościół Garnizonowy w Kielcach”
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego
Mapa konturowa województwa świętokrzyskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Kościół Garnizonowy w Kielcach”
Ziemia50°52′03″N 20°37′07″E/50,867500 20,618611
Multimedia w Wikimedia Commons
Widok od strony wschodniej

Kościół Garnizonowy pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Królowej Polski – dawna cerkiew prawosławna pod wezwaniem św. Mikołaja znajdująca się blisko centrum Kielc między ulicami Karczówkowską i Chęcińską. Została wzniesiona w latach 1902-1904 z inicjatywy ówczesnych władz guberni kieleckiej jako reakcja na rozpoczęcie przez kielczan w 1901 roku budowy kościoła pod wezwaniem Świętego Krzyża. Cerkiew, będąca już drugim takim obiektem na terenie miasta, przeznaczona była dla żołnierzy z 6 Pułku Strzelców Imperium Rosyjskiego, który stacjonował w pobliskich koszarach pochodzących z 70. lat XIX wieku.

Historia

14 maja 1904 roku wyświęcono główny ołtarz cerkwi. Podczas I wojny światowej okupacyjne władze austriackie urządziły w budynku obóz jeniecki. Po zakończeniu wojny cerkiew wykorzystywano jako magazyn.

W 1925 roku świątynia została przekazana Garnizonowi Kieleckiemu Wojska Polskiego i zaraz po tym rozpoczęto jej remont, podczas którego jej wnętrze zostało przebudowane w celu umożliwienia prowadzenia liturgii rzymskokatolickiej. Po zakończeniu remontu w dniu 8 grudnia 1926 roku dokonano poświęcenia obiektu i przemianowano na Kościół Garnizonowy pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Królowej Polski. Na wyposażeniu kościoła znalazły się między innymi wejściowe drzwi, kamienna balustrada w prezbiterium oraz dzwon, które pochodziły z nieistniejącej już pierwszej wybudowanej cerkwi – soboru Wniebowstąpienia Pańskiego mieszczącej się obok katedry w miejscu obecnego skweru Stefana Żeromskiego. Dwa lata później, w 1928 roku zostały zamontowane organy. W latach 1953-1955 świątynia ponownie przeszła remont, podczas którego dokonano odnowy wnętrza kościoła oraz naprawiono więźbę i pokrycie dachu, a w 1992 roku na całym dachu i kopułach położono miedzianą blachę.

Na terenie kościoła znajdują się tablice pamiątkowe umieszczone ku czci żołnierzy i partyzantów, którzy zginęli broniąc Ojczyzny.

Koło kościoła przebiega szlak turystyczny czerwony czerwony szlak miejski prowadzący przez zabytkowe i ciekawe turystycznie miejsca miasta Kielce.

Architektura

Budynek cerkwi wybudowano według projektu Stanisława Szpakowskiego w stylu bizantyjskim. Cerkiew postawiono na planie równoramiennego krzyża greckiego mającego jednoprzęsłowe ramiona. Od strony zachodniej do głównego budynku przylega dzwonnica, w której znajduje się przedsionek prowadzący do wnętrza kościoła. Na środku głównej bryły znajduje się okazała kopuła, natomiast każde z ramion przykryte jest półkopułą, przylegającą do centralnej części budowli. Długość cerkwi wynosiła 15, szerokość 10, a wysokość 11 sążni (16 licząc do krzyża na kopule głównej). Budynek mógł pomieścić 900 osób i posiadał ogrzewanie parowe.

Dzięki 80 otworom okiennym wnętrze świątyni było dobrze oświetlone. Podłogę wyłożono terakotowymi płytkami. W dwupoziomowym, pozłacanym ikonostasie umieszczono kopie ikon z włodzimierskiego soboru w Kijowie. W prawym skrzydle, w niszy znalazło się przedstawienie Golgoty, napisane przez strzelca 6. pułku Kryłowa. Spod jego ręki wyszły także malowidła ścienne w kopule i nad głównym ołtarzem świętego Mikołaja Cudotwórcy. Drugi ołtarz – boczny – poświęcono Ikonie Matki Bożej „Znak” objawionej w Nowogrodzie. Budowa świątyni kosztowała 65 000 rubli. Obok postawiono plebanię.

Przypisy

  1. Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2010-05-21] .

Zobacz też


  • p
  • d
  • e
Parafie rzymskokatolickie w Kielcach
Dekanat Kielce-Śródmieście
Dekanat Kielce-Południe[A]
Dekanat Kielce-Północ
Dekanat Kielce-Zachód
Dekanat masłowski[A]
  1. a b Jedynie parafie znajdujące się na terenie Kielc.
  2. Na terenie Kielc znajduje się kościół filialny.
  • p
  • d
  • e
kościoły
parafialne