Kościół Ducha Świętego w Nowym Sączu
 I-3-18/48 z dnia 08.1948 r.oraz A-210 z 22.12.1970 r.[1] | |||||||||
| kościół parafialny | |||||||||
 widok ogólny | |||||||||
| Państwo |
| ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||
| Wyznanie | |||||||||
| Kościół | |||||||||
| Parafia | |||||||||
| Wezwanie | |||||||||
| |||||||||
Położenie na mapie Nowego Sącza  | |||||||||
Położenie na mapie Polski  | |||||||||
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |||||||||
 49°37′35,42″N 20°41′32,27″E/49,626506 20,692297 | |||||||||
| |||||||||
Kościół Ducha Świętego w Nowym Sączu – kościół ponorbertański, obecnie jezuicki mieszczący się w Nowym Sączu, przy ulicy Piotra Skargi.
Jest to pierwotnie gotycka świątynia z prezbiterium zamkniętym wielobocznie, ze sklepieniem siatkowym wspartym na przyporach. Nawa z XVII wieku sklepiona kolebkowo. Wieża z 1755 roku. Portal marmurowy z XVIII wieku. We wnętrzu cenne obrazy m.in. Matki Boskiej Pocieszenia z 1569 roku malowany temperą na desce lipowej oraz wizerunek Św. Anny Samotrzeciej.
Zobacz też
- Jan Sygański: Obraz łaskami słynący Matki Boskiej Pocieszenia i Kościół OO. Jezuitów w Nowym Sączu, Kraków, 1891.
- Kościół św. Ducha; Zniesienie Norbertanów. W: Jan Sygański: Nowy Sącz jego dzieje i pamiątki dziejowe. Nowy Sącz: 1892.
- Kościół OO. Norbertanów; Zniesienie Norbertanów. — OO. Jezuici. W: Jan Sygański: Historya Nowego Sącza. Lwów: 1901–1902.
Bibliografia
- Nowy Sącz - plan miasta, Polskie Przedsiębiorstwo Wydawnictw Kartograficznych im. E. Romera, 1992.
Przypisy
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo małopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023 [dostęp 2012-03-01] .
Linki zewnętrzne
- Jan Sygański: Obraz łaskami słynący Matki Boskiej Pocieszenia i kościół OO. Jezuitów w Nowym Sączu (1891) w bibliotece Polona
