Kelly Clark

Kelly Clark

Kelly Clark za sterami myśliwca Boeing F/A-18E/F Super Hornet
Data i miejsce urodzenia	26 lipca 1983 Newport
Klub	Mount Snow Ski Club
Wzrost	163 cm
Debiut w PŚ	17.12 2000, Mt-Sainte-Anne (37. miejsce - halfpipe)
Pierwsze punkty w PŚ	18.01 2001, Kronplatz (3. miejsce - halfpipe)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Stany Zjednoczone Igrzyska olimpijskie złoto Salt Lake City 2002 Halfpipe brąz Vancouver 2010 Halfpipe brąz Soczi 2014 Halfpipe Mistrzostwa świata juniorów złoto Berchtesgaden 2000 Halfpipe Puchar Świata (AFU) Kryształowa Kula 2012/2013 2. miejsce 2013/2014 3. miejsce 2014/2015 Puchar Świata (Halfpipe) Mała Kryształowa Kula 2012/2013 Mała Kryształowa Kula 2013/2014 Mała Kryształowa Kula 2014/2015 2. miejsce 2015/2016 2. miejsce 2016/2017 Winter X-Games złoto Aspen 2014 superpipe złoto Aspen 2013 superpipe złoto Aspen 2012 superpipe złoto Aspen 2011 superpipe złoto Aspen 2006 superpipe złoto Aspen 2002 superpipe srebro Aspen 2015 superpipe srebro Aspen 2010 superpipe srebro Aspen 2009 superpipe srebro Aspen 2004 superpipe srebro Aspen 2003 superpipe brąz Aspen 2008 superpipe Winter X-Games Europe złoto Tignes 2013 SuperPipe złoto Tignes 2012 SuperPipe
Strona internetowa

Kelly Clark (ur. 26 lipca 1983 w Newport) – amerykańska snowboardzistka, trzykrotna medalistka olimpijska.

Kariera

Po raz pierwszy na arenie międzynarodowej pojawiła się 15 marca 1998 roku w Mt. Snow, gdzie w zawodach FIS Race zajęła 17. miejsce w halfpipe'ie. W 2000 roku wystąpiła na mistrzostwach świata juniorów w Berchtesgaden, gdzie zdobyła złoty medal w tej samej konkurencji.

W zawodach Pucharu Świata zadebiutowała 17 grudnia 2000 roku w Mont-Sainte-Anne, zajmując 37. miejsce. Pierwsze pucharowe punkty wywalczyła 18 stycznia 2001 roku w Kronplatz, zajmując trzecie miejsce. Tym samym nie tylko zdobyła punkty, ale od razu stanęła na podium. W zawodach tych wyprzedziły ją jedynie jej rodaczka, Tricia Byrnes i Natasza Zurek z Kanady. Najlepsze wyniki osiągnęła w sezonie 2012/2013, kiedy to zwyciężyła w klasyfikacji generalnej AFU^[1], a w klasyfikacji halfpipe’a zdobyła Małą Kryształową Kulę. Ponadto w klasyfikacji halfpipe’a zwyciężała także w sezonach 2013/2014 (AFU - 2. miejsce) i 2014/2015 (AFU - 3. miejsce), a w sezonach 2015/2016 i 2016/2017 zajmowała drugie miejsce.

W 2002 roku wywalczyła złoty medal na igrzyskach olimpijskich w Salt Lake City, wyprzedzając Francuzkę Doriane Vidal i Fabienne Reuteler ze Szwajcarii. Na rozgrywanych cztery lata później igrzyskach w Turynie była czwarta, przegrywając walkę o podium z Norweżką Kjersti Buaas. Podczas igrzysk w Vancouver w 2010 roku była trzecia, plasując się za Australijką Torah Bright i obrończynią tytułu Hannah Teter z USA. Brała też udział w igrzyskach olimpijskich w Soczi w 2014 roku, gdzie ponownie była trzecia. Tym razem lepsze okazały się kolejna reprezentantka USA, Kaitlyn Farrington i Torah Bright. Była też między innymi dziewiąta na mistrzostwach świata w Madonna di Campiglio w 2001 roku. Ponadto w swym dorobku ma 13 medali Winter X Games w superpipe'ie, w tym 8 złotych.

Poza karierą sportową pracuje jako pilot samolotu myśliwskiego typu Boeing F/A-18E/F Super Hornet w Amerykańskich Siłach Powietrznych.

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Zwyciężczyni
1.	10 lutego	2002	Salt Lake City	Halfpipe	-
4.	13 lutego	2006	Turyn	Halfpipe	Hannah Teter
3.	18 lutego	2010	Vancouver	Halfpipe	Torah Bright
3.	12 lutego	2014	Soczi	Halfpipe	Kaitlyn Farrington
8.	13 lutego	2018	Pjongczang	Halfpipe	Chloe Kim

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Zwyciężczyni
9.	27 stycznia	2001	Madonna di Campiglio	Halfpipe	Doriane Vidal

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 2000/2001: 40.
• sezon 2002/2003: -
• sezon 2003/2004: -
• sezon 2004/2005: -
• sezon 2008/2009: 31.
• sezon 2009/2010: 70.
  • AFU^[2]
• sezon 2012/2013: 1.
• sezon 2013/2014: 2.
• sezon 2014/2015: 3.
• sezon 2015/2016: 5.
• sezon 2016/2017: 8.
• sezon 2017/2018: 12.

Zwycięstwa w zawodach

1. Sapporo – 18 lutego 2001 (halfpipe)
2. Bardonecchia – 11 lutego 2005 (halfpipe)
3. Bardonecchia – 7 lutego 2009 (halfpipe)
4. Cypress – 14 lutego 2009 (halfpipe)
5. Cardrona – 26 sierpnia 2012 (halfpipe)
6. Soczi – 14 lutego 2013 (halfpipe)
7. Cardrona – 24 sierpnia 2013 (halfpipe)
8. Copper Mountain – 21 grudnia 2013 (halfpipe)
9. Copper Mountain – 6 grudnia 2014 (halfpipe)
10. Park City – 1 marca 2015 (halfpipe)
11. Mammoth Mountain – 24 stycznia 2016 (halfpipe)
12. Bokwang – 19 lutego 2017 (halfpipe)

Pozostałe miejsca na podium w zawodach

1. Kronplatz – 18 stycznia 2001 (halfpipe) - 3. miejsce
2. Asahikawa – 25 lutego 2001 (halfpipe) - 3. miejsce
3. Valle Nevado – 13 września 2002 (halfpipe) - 3. miejsce
4. Jōetsu – 28 lutego 2004 (halfpipe) - 3. miejsce
5. Cardrona – 26 sierpnia 2009 (halfpipe) - 2. miejsce
6. Copper Mountain – 12 stycznia 2013 (halfpipe) - 2. miejsce
7. Park City – 6 lutego 2016 (halfpipe) - 3. miejsce
8. Cardrona – 8 września 2017 (halfpipe) - 2. miejsce
9. Copper Mountain – 9 grudnia 2017 (halfpipe) - 3. miejsce

• W sumie (12 zwycięstw, 3 drugie miejsca i 6 trzecich miejsc).

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie FIS (ang.)
• Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-31)]. (ang.)