Kazimierz Hołoga
 Portret Kazimierza Hołogi w katedrze poznańskiej (listopad 2018) | |
| Data i miejsce urodzenia | 18 stycznia 1913 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 12 września 1958 |
| Czczony przez | |
| Przyczyna śmierci | rak jelita grubego |
|---|---|
| Zawód, zajęcie | chirurg |
| Narodowość | polska |
| Wyznanie | |
| Rodzice | Wincenty, |
| Odznaczenia | |
 | |
Kazimierz Antoni Hołoga (ur. 18 stycznia 1913 w Poznaniu, zm. 12 września 1958 w Nowym Tomyślu) – polski lekarz chirurg, Sługa Boży.
Życiorys
Urodził się w rodzinie kupca Wincentego i Marii z Białkowskich[1]. Miał 2 siostry (Maria i Halina (s. Bonawentura)) i 3 braci (Józef, Marian i Stanisław)[2]. Z przyczyn ekonomicznych rodzina przeprowadzała się[3] - naukę rozpoczął w Lesznie, dokąd dojeżdżał z Karchowa. 13 listopada 1931 został przyjęty do Sodalicji Mariańskiej pw. NMP Niepokalanie Poczętej i św. Stanisława Kostki w Gnieźnie. W 1932 zdał egzamin maturalny[2] w Państwowym Gimnazjum im. Bolesława Chrobrego w Gnieźnie, odbył roczną służbę wojskową[4]. W 1934 ukończył szkołę podchorążych w stopniu oficera rezerwy. W 1935 rozpoczął studia medyczne na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Poznańskiego[2].
Po wybuchu II wojny światowej, we wrześniu 1939 służył w kolumnach sanitarnych. W czasie okupacji przebywał m.in. w Poznaniu, później w Warszawie, gdzie pracował fizycznie w browarze[4]. W 1941 zatrzymany w ulicznej łapance, trafił na Pawiak. Cudem udało mu się wydostać z niego, krótko przed wywiezieniem transportem do KL Auschwitz. Przeniósł się do Krakowa, gdzie od 1 grudnia 1941 do 31 maja 1942 pracował w laboratorium prof. Odo Bujwida przy Zakładach Produkcji Surowic i Szczepionek. W konspiracji kontynuował studia medyczne, które ukończył uzyskaniem dyplomu 27 lutego 1942. W sierpniu 1942 podjął pracę w prowadzonym przez siostry szarytki, szpitalu św. Wincentego á Paulo w Lublinie. Tu nawiązał kontakt z Armią Krajową i wstąpił do ruchu oporu na Lubelszczyźnie. W roku 1944, po wyzwoleniu Lublina przez Armię Czerwoną, został zmobilizowany i wcielony do 2 Armii Wojska Polskiego. Skierowany do pracy w Szpitalu Ewakuacyjnym nr 64, służył w wojsku do demobilizacji (11 stycznia 1946 w Bydgoszczy)[4].
Po wojnie pracował w Szpitalu Sióstr Elżbietanek w Poznaniu jako asystent prof. Józefa Granatowicza na oddziale chirurgicznym[2]. W 1951 został przeniesiony karnie przez komunistów do Nowego Tomyśla, gdzie objął stanowisko dyrektora szpitala powiatowego. Charakteryzował się tu społeczną postawą, świadcząc ponadobowiązkową pomoc, bezpłatnie lecząc biednych i ofiarnie walcząc o życie w przypadkach beznadziejnych (niektórzy pacjenci nazywali go "cudotwórcą"[5]). Przed każdą operacją odmawiał modlitwę. Nie zgadzał się na aborcję. 13 stycznia 1955 został odznaczony Medalem 10-lecia Polski Ludowej[6].
Zmarł w 1958 na raka jelit[7], wpatrując się w trzymany w rękach krzyż[3]. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Nowym Tomyślu[4]. Uroczystościom pogrzebowym, w których uczestniczyło kilkunastu kapłanów i ok. 6 tysięcy ludzi, przewodniczył ówczesny biskup pomocniczy archidiecezji poznańskiej – Franciszek Jedwabski[8].
20 lipca 2016 Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych wyraziła zgodę na rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Kazimierza Hołogi. 12 września 2016 odbyła się pierwsza sesja Trybunału Beatyfikacyjnego w tej sprawie[7]. Postulatorem procesu beatyfikacyjnego jest ks. Krzysztof Różański z Konarzewa[5].
Życie prywatne
12 sierpnia 1944 w Lublinie ożenił się z Marią z Rochalskich, studentką farmacji. Mieli jednego syna Jana[4].
Upamiętnienie
- Zespół Szkół Zawodowych i Licealnych w Nowym Tomyślu (od 2006)[7] oraz Szpital Powiatowy w Nowym Tomyślu noszą jego imię[9].
- Dr Kazimierz Hołoga jest patronem, ustanowionego przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego oraz Wielkopolską Izbę Lekarską, odznaczenia „Wielkopolski Lekarz z Sercem”, które promuje działalność charytatywną i społeczną lekarzy[10].
- Utworzone w 2022 Towarzystwo Wspierania Chorych i Potrzebujących „Pelikan” nosi imię dra Kazimierza Hołogi[11].
Przypisy
- ↑ Kazimierz Hołoga – Archiwum Państwowe w Poznaniu [online] [dostęp 2024-05-20] (pol.).
- ↑ a b c d Michał Kosicki. Odczytane na nowo... Lekarz (Kazimierz Hołoga (1913–1958). „Przegląd Nowotomyski”. Nr 1, s. 76–80, styczeń - marzec 2007. Nowy Tomyśl: Nowotomyskie Towarzystwo Kulturalne. [dostęp 2024-05-20].
- ↑ a b Archidiecezja Poznańska, Rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego Kazimierza Hołogi. [dostęp 2016-11-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-11-20)].
- ↑ a b c d e Kazimierz Antoni Hołoga [online], archpoznan.pl [dostęp 2024-05-20] (pol.).
- ↑ a b Anna Kot, Czy sąsiad może być świętym?, [w:] Głos Wielkopolski, 9.9.2016, s.19.
- ↑ M.P. z 1955 r. nr 99, poz. 1387 - Uchwała Rady Państwa z dnia 13 stycznia 1955 r. nr 0/114 - na wniosek Ministra Zdrowia.
- ↑ a b c Jakub Czekała, Anna Kot, Lekarz, o którym pacjenci mówili: Cudotwórca!, [w:] Głos Wielkopolski, 9.9.2016, s.18.
- ↑ Włodzimierz J. Chrzanowski. Wielkopolanie godni ołtarzy. „Civitas Christiana”. Nr 6–7, s. 31–32, czerwiec - lipiec 2017. Warszawa: Katolickie Stowarzyszenie „Civitas Christiana”. ISSN 2300-4789. [dostęp 2024-05-20].
- ↑ Nasz patron - Szpital Powiatowy w Nowym Tomyślu.
- ↑ Wielkopolska Izba Lekarska » Wielkopolski Lekarz z Sercem [online], 8 czerwca 2024 [dostęp 2024-05-20] (pol.).
- ↑ WojciechW. Walasiak WojciechW., START [online], Towarzystwo Pelikan [dostęp 2024-05-20] (pol.).
Linki zewnętrzne
- Olędry.pl - szczegółowa biografia ze zdjęciami - dostęp 20.11.2016
Kontrola autorytatywna (osoba):
