Jurriaan Andriessen

Jurriaan Andriessen
Ilustracja
Pseudonim

Leslie Cool

Data i miejsce urodzenia

15 listopada 1925
Haarlem

Pochodzenie

holenderskie

Data i miejsce śmierci

23 sierpnia 1996
Haga

Gatunki

muzyka poważna

Zawód

kompozytor

Odznaczenia
Rycerz Orderu Oranje-Nassau (Holandia) Członek Orderu Słonia Białego (Tajlandia)
Multimedia w Wikimedia Commons

Jurriaan Andriessen (ur. 15 listopada 1925 w Haarlemie[1][2], zm. 23 sierpnia 1996 w Hadze[3]) – holenderski kompozytor.

Syn Hendrika[1]. Ukończył (1947) konserwatorium w Utrechcie, gdzie uczył się kompozycji u swojego ojca[1][2], dyrygentury u Willema van Otterloo oraz gry na fortepianie u Gerarda Hengevelda i André Jurresa[1]. W 1947 roku przez kilka miesięcy przebywał w Paryżu, gdzie uczył się muzyki filmowej[1][2] u Oliviera Messiaena[3]. Od 1949 do 1951 roku przebywał w Stanach Zjednoczonych, gdzie brał udział w letnich kursach muzycznych w Berkshire Music Center w Tanglewood u Aarona Coplanda i Siergieja Kusewickiego[1]. W latach 1951–1953 kontynuował edukację we Włoszech i RFN[1][2].

Występował jako dyrygent i wykonawca, najczęściej z własnymi utworami orkiestrowymi i fortepianowymi[1]. Od 1957 roku współpracował z towarzystwem teatralnym De Haagse Comedie[1]. Prowadził również własny zespół jazzowy, z którym występował pod pseudonimem Leslie Cool[1]. Był twórcą eklektycznym[3]. Skomponował m.in. 8 symfonii[2][3], dwie opery (Kalchas 1959 i Het zwarte blondje 1964), utwory fortepianowe, muzykę kameralną, muzykę teatralną i filmową[2]. Do muzyki z jego Berkshire Symphonies (1949) George Balanchine skomponował balet Jones Beach[2].

Był odznaczony krzyżami kawalerskimi Orderu Oranje-Nassau (1972) oraz tajskiego Orderu Słonia Białego (1960)[4], który otrzymał za skomponowaną z okazji wizyty państwowej króla Tajlandii rapsodię symfoniczną Thai[5].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 1. Część biograficzna ab. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1979, s. 50–51. ISBN 83-224-0113-2.
  2. a b c d e f g The Harvard Biographical Dictionary of Music. Cambridge: Harvard University Press, 1996, s. 20. ISBN 0-674-37299-9.
  3. a b c d Paul Griffiths: The Penguin Companion to Classical Music. London: Penguin Books, 2004, s. 23. ISBN 0-14-051559-3.
  4. BINGO. Blaasmuziek in Nederland Groei en Ontwikkeling. T. Periode 3: 1950–1980. s. 5-6. (niderl.).
  5. Jurriaan Andriessen. donemus.nl. [dostęp 2020-01-07]. (ang.).
  • ISNI: 0000000116222415
  • VIAF: 37336701
  • LCCN: n82083386
  • GND: 10380174X
  • BnF: 140214087
  • SUDOC: 086860577
  • NKC: jo2010560481, jo2010560482
  • BNE: XX4933973
  • NTA: 070679606
  • BIBSYS: 6078135
  • CiNii: DA13201617
  • PLWABN: 9810533953505606
  • NUKAT: n2009083776
  • J9U: 987007283667405171
  • CONOR: 101096035
  • WorldCat: lccn-n82083386
  • SNL: Jurriaan_Andriessen
  • VLE: jurriaan-andriessen
  • DSDE: Jurriaan_Andriessen